DÜZENLENİYOR... *Kitabın değiştirilmeden önce ki ismi; MÜHÜR: Damga* «"Hayatım başlı başına bir kaosken çıkıp gelen kötü sürprizler beni hiç hoşnut etmemişti. Başıma bir bela olarak çöken Sarp Poyrazoğlu, ondan kurtulmamın tek yolunun ölmek olduğunu söyledi. Ölemesem bile yaşarken bir ölüden farkım yoktu."» «"Herkesi önünde diz çöktüren Poyrazoğlu, bakalım kendisi gibi olan kadına diz çöktürebilecek miydi? Yoksa kendimi diz çökecekti?"» Süregelen sırlar, yıllardır saklı oldukları tozlu rafından çıkıp geldi. Onca yıldır tanıdığını sandığı insanlar, eski ihanetlerine bir yenisini daha ekledi. Defalarca ihanete uğradı. En sonunda onu bu ihanetler ve sırlar azılı bir katile çevirdi. Poyrazoğlu ailesi karşılaştığı onca zorluğa ve ayrılığa dayanmışken, bunda yıkılacak mıydı? Yeniden dirilen sırlar, etrafı kan gölüne çevireceğinin habercisiydi. Bayan Poyrazoğlu dibe batacağı kadar batmıştı, ancak çıkışının olmadığının o da farkındaydı. Yüzüne savrulan sırlar karşısında neler yapacaktı? Onu öldürmek için an kovalayan ihanetçilerine ne yapacaktı? Dahası, Poyrazoğlu Ailesi mutlu olacak mıydı? 14.08.2018 ✔ Yayım tarihi. 14.08.2019 ✔ 1. Yıl. 14.08.2020 ✔ 2. Yıl. 14.08.2021 ✔ 3. Yıl. İlk hedef; 100 Bin. 10 Şubat 2019 ✔ İkinci hedef; 500 Bin. 05 Haziran 2019 ✔ Not ve Uyarı Niteliğindedir! •Kurgusu 2014'e dayanır. Yazıma ve yayıma geçmesi 2018'e. •12 yaşında (2014) olan bir kız çocuğunun hiç görmediği ve bilmediği bir yaş grubu olan bir kadına ve bir adama kurgu bakımından hayat vermesi oldukça zordur. Bunu dikkate alarak eleştirilerinizi saygı çerçevesinde yapınız. •Kişiden kişiye değişecek olan rahatsızlık unsurları -şiddet, argo, cinsellik, eşcinsellik- bulunmaktadır. •Düzenleme aşamasındadır, yazım hataları varsa, affola.

Her şey bir kurşunun değil de, bir çift kara gözün kurbanı olmakla başladı. Bedenimde ki değil, ruhumdaki ölü tohumların yeşermesiyle attı nabzım. Ve o günden sonra üzerimdeki çiğ toprağı atıp yaşamaya başladım. "Çünkü burası Veda Caddesi," dedi kara gözlerini, gözlerimin içine mıhlayarak. "Çünkü burada her veda bir merhabayla başlar."

"Işıklar sana evinin yolunu gösterecek..." 3391 Kilometre ile başlayan seri Sıfır Kilometre ile devam ediyor! Kilometrelerce öteden birbirini tanımak, sevmek hatta aşık olmak kolaydı... Peki tüm bunlar yan yanayken de kolay olacak mıydı?

"Kaç benden, uzak dur. Ben katilim, Azrail'im. Azrail'in bir insana sunabileceği tek şey ölümdür. Bu yüzden git Beren" "Ben elindeki kandamlaları ile sevdim seni. Gözlerin kararıp, Azrail'e büründüğünde bile sevmeye devam ettim. Atmayı unutan kalbin ile kalbimi un ufak ettiğinde dahi sevdim ve sevmeye devam edeceğim. Ben sen oldum Ares. Her tarafım sen kokuyorken nasıl kaçabilirim? Nasıl gidebilirim senden?"

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

tımarhane den nasıl kaçılır Seri katili yakalamak için dövmenin gizemini araştırmak paranormal olaylar gizemli odallar ve geçitler Bu maceraya ortak olun

''Şeytanın bileklerinde saklıdır belki de insanlığın rehberi zira böylesine bir insanlık yalnızca ondan öğrenilmiş kadar kötü olabilirdi.'' Her şeye rağmen yaşamaya devam etti çünkü yaşaması gerekti. İdealleri uğruna, hiçe sayılmış ruhu uğruna ve yıkık dökük bir harabeyi andıran kalbi uğruna. Ellerinden alıp ellere verdikleri hayatını tırnaklarının uçlarıyla kazanmak pahasına yaşamak zorundaydı. Ve yaşadı. Çok acıdı, çok acıttı belki ama bir gün o acı bir başkasına karıştı. İşte bu sefer ikisi birden yanmaya başladı. Farklı notalarda tek bir ritim oldu, çünkü artık kalpleri aynı şarkıyı söylüyordu. Bu onlara aitti ve onlar susana kadar bu şarkı hiç bitmeyecekti.

Öncelikle şu konuda bir anlaşalım. Normal değilim, o da öyle.

Aslında şu anda hayatımın merkezinde birisiyle beraber olmak yoktu. Erkek düşmanı ya da yalnızlık düşkünü biri değildim. Herkesin yaşadığı aptal tecrübeleri yaşadım. Çok âşık oldum, terk edildim, terk ettim, ağladım ve gençliğimin bir kısmında yüreğimin bu meselelerle eğilip bükülmesine izin verdim. Zamanla hayatımdaki bazı dengeler yerini buldukça odak noktam da bir miktar değişiklik gösterdi sanırım. Kalbimin kapıları açıktı ama bir süredir bu kapıların cereyanda kalıp çarpmasına sebep olacak bir esintiyle karşılaşmamıştım. Ve bununla ilgili hiçbir sorunum da yoktu. Ta ki bu rüyaya kadar. Laviniapiaf'a ithafen. :)

"Çünkü gülüşün siyahın içindeki beyaz gibi... " Zeynep Karaca İnatçı, deli dolu, güzeller güzeli saf aşık... Emir Karadağ Gözü kara, acımasız, bir o kadar romantik bir kıro... Siyah ve beyazın muhteşem uyumu... İki deli aşık, İki manyak... Dolu dizgin, hırçın, tehlikeli bir o kadar eğlenceli bir aşk♥️