" Są takie dzieci, które poznały życie lepiej od niejednego dorosłego..." Adrianna jest uczennicą 2 gimnazjum. Jej życie legło w gruzach po śmierci jej ukochanej babci. Nie mogła sobie darować tego, że nie było jej wtedy przy niej, że nie powiedziała jej jak bardzo ją kocha. Zrobiła by wszystko, żeby znowu choć na chwilę móc zobaczyć babcię. Aby to zrobić posunęła się do najgorszego wyjścia. Pojawią się wulgaryzmy

Vivian znajduje się na wymianie studenckiej w Anglii. Zostaje zatrudniona jako pomoc kucharza w pałacu, gdzie poznaje sekrety i grzeszki rodziny królewskiej, w tym rozkapryszonego następcy tronu, którego ulubioną rozrywką jest robienie na złość władczej, surowej matce. I część Trylogii Royal

Część druga opowiadania; „ZŁAMALIŚMY ZASADY". Nie miałam pojęcia czy sobie bez Ciebie poradzę. Nie miałam pojęcia czy nie umrę z tęsknoty po Twoim odejściu. Nie miałam pojęcia gdzie jesteś i co robisz. Nie miałam pojęcia czy jesteś szczęśliwy. Nie miałam pojęcia czy jeszcze o mnie pamiętasz. Nie miałam pojęcia czy jeszcze mnie kochasz i czy w ogóle żyjesz. Nie byłam pewna prawie niczego. Ale wiedziałam jedno: kochałam Cię na tyle mocno, że pozwoliłam Ci odejść. [Fikcja literacka: placówki, miejsca oraz ich położenia geograficzne nie pokrywające się z informacjami rzeczywistymi]

"Czułam, że coś jest na rzeczy. Isaac miał jakąś tajemnicę, był taki... niezrozumiały, a ja miałam wrażenie, że coś przede mną ukrywają. - On po prostu jest... trudno mi to wytłumaczyć Nao, po prostu znam go. Chociaż raz posłuchaj mnie i proszę cię nie zbliżaj się do niego. Najlepiej... unikaj i uważaj. On jest jednym z tych chłopaków, przed którymi próbuję cię obronić... " !Opowiadanie (aktualnie rozdziały 30-40) jest w trakcie korekty pod względem ortograficznym oraz interpunkcyjnym. Fabuła nie ulega zmianie!

"[...] Patrząc z boku na zaistniałą sytuację, łatwo było się domyśleć, że coś musiało być na rzeczy. Pomimo muzyki, która cichła, dało się usłyszeć w tle szepty, szmery, przypadkowe szurnięcia krzesłem czy chrząknięcia gdzieś tam z tyłu. Ignorowałem to. Liczyło się tylko tu i teraz. Nic nie miało wtedy większego znaczenia. Stałem w miejscu i jak ostatni palant z bólem serca przyglądałem się co straciłem. Wciąż nie mogłem się nadziwić, jak bardzo się zmieniła, jak dużo urosła, a przede wszystkim jak z nastolatki przeistoczyła się w piękną, młodą kobietę. [...]"* "[...] Popełniamy miliony błędów. Wybieramy niewłaściwe ścieżki. Podejmujemy złe decyzje. Nieświadomie kończymy z kimś rozmowę, niewiedząc, że może być ona tą ostatnią. [...] "* Okładkę wykonała cudowna @clerev_, której bardzo dziękuję :) Zapraszam! ©2016/2017/2018/2019 * - umieszczone w opisie fragmenty są mojego autorstwa. Bezprawne kopiowanie i przepisywanie jakichkolwiek treści opowiadania grozi odpowiedzialnością prawną.

Viola Lewis to nastolatka jak każda inna. Jej życie dzieli się pomiędzy szkołę, czas spędzany z rodziną oraz jej chłopaka Josha. Problem pojawia się wraz z przeprowadzeniem się na spokojne przedmieścia nowych sąsiadów, a w szczególności jednego z nich - Doriana Hendersona. ✔ wulgaryzmy ✔ sceny erotyczne ✔ sceny 16+ Uwaga: Ta historia jest pierwszą częścią serii opowiadań, do której na chwilę obecną należy również część druga "I don't need a boyfriend anyway". Okładka: @psychopaths_sister

Bonus dla czytelników Przyjaciel Mojego Brata (który nie jest już dostępny na Wattpad) oraz Siostra mojego przyjaciela. One shot. Nie mający żadnego wpływu na dalsze losy bohaterów oryginalnej wersji. Historyjka oparta jest na postaciach występujących w PMB oraz SMP. Wydarzenia w niej zawarte w żaden sposób nie są odniesieniem do historii Carolyn Blake i Nicholasa Fitza. To, co przeczytacie w tym opowiadaniu, jest istną fikcją stworzoną dla Was z okazji Mikołajek. Weronkaaa Okładkę wykonała @unlucklyphilosopher

Powstała w 2015 roku pierwsza tego typu opowieść na Polskim Wattpadzie, która dała inspirację kolejnym autorkom. [...]Spojrzał na mnie w tym samym momencie co i ja na niego. Zamoczył dłoń w neonowej, świecącej w ciemności farbie i przejechał niebieskim kciukiem po moich ustach. Podobało mi się to uczucie. - A co zrobisz, kiedy powiem ci, że ten kolor w ogóle mi się nie podoba i chcę go zmyć? - zapytałam, chcąc poznać jego reakcję. Uśmiechnął się przebiegle, jakby miał w głowie idealny plan. Oblizał powoli wargi. - To wtedy poczujesz smak moich ust na swoich. [...] •Okładkę wykonała cudowna @blueandstars, której bardzo mocno Dziękuję. ©2015, 2016, 2017, 2018, 2019