Hem vampir hem kurt olan dünyada ki herşeyden çok güçlü ilk ve tek melez Adrian! Kurtların lideri olan, dünyada ki en güçlü, soyu tükenen tek karanlık kurt Marinette! Bu iki güçlü kişi aynı okulda olursa nolur? Bilmek istiyorsan bu kitabı mutlaka oku...

Kalbim çok hızlı atıyordu. Saçlarımı okşayarak konuşmaya başladı. "Güzelim. Sana söylemem gereken şeyler var. Aslında daha önce söyleyecektim ama olaylar malum söyleyemedim. Bak ben ilk defa böyle şeyler hissediyorum. Seni görünce karnım kasılıyor, kalbim çok hızlı atıyor, kendimi sana bakmaktan alıkoyamıyorum. Sen acı çektiğinde ben o acının bin katını çekiyorum, gözlerinden bir damla yaş akınca ölücek gibi hissediyorum. Sana göz ucuyla bile bakanları gebertmek istiyorum. Sen eski okulundayken sana yaklaşan, senin eline, koluna, omzuna bile dokunanları dövüyorum. Ben sürekli bunları hissediyordum Melis. O Arda ile birlikte lunaparka gittiğinde kendimi öldürmek istedim. Niye mi? Keşke evet diyip seninle birlikte gitmek isterdim. Sen geri dönünce emin oldum Melis ben seni gerçekten ÇOK SEVİYORUM. Sen kaçırıldığında çok kötü oldum. Seni bulamayacağım diye o kadar çok korktum ki. Lütfen artık uyan. Dayanamıyorum. Eğer sen yaşamazsan bende yaşmam lütfen artık uyann." dedi Hikayeden küçük bir parça.

En güçlü Melezin yaşamı

On altı yaşımda öldüm ben.Yaşarken adeta bir ölüye döndüm , hayallerim düştü yanaklarımdan.Düşünemedim hiç bir şeyi.Daha doğrusu düşünmeye gerek duymadım.Ve bir gece sabaha devrolurken öğrenmiştim ; Ben bir vampirdim. Kirli sayfalarım silinecekti ve temiz bir sayfaya yol açacaktım .İstemiyordum.Normal bir yaşantım varken aksiyona ne gerek vardı ki ?Ama kabullenmem ve üstesinden gelmem lazımdı.Hayal kurmayı bırakıp gerçek yaşantıya dönmüştüm.Yada dönecektim , ama bu hiç kolay değildi.Unutturmam lazımdı artık , beynime kazınmış kötü anıları.Geçmişimiz her ne kadar silinse de gelecekte gelecekti tekrar karşımıza.Ve tekrar silmeye gücümüz olmayacaktı.Ama ben bunu başarmak zorundaydım,her ne kadar kötü şeyler yaşayacak olsam da dik durup üstesinden gelmem lazımdı.Ve yapacaktım bunu.Hava yavaş yavaş aydınlamaya başlıyordu.Ay yok oluyor ve güneş doğuyordu.Birlikte asla duramazlardı.Güneş batarken ay yerini alıyordu , ay batarken ise güneş.Bende kendim gibileriyle birlikte olabilirdim normal insanlarla değil. Her şeyin bir düzeni vardı .Normal insanlar varken benim gibiler onların yanında yaşayamazdı. Ve ben bu düzeni öğrenene kadar kendim gibi olanlarla kalacaktım.