Bu hikaye bizim hikayemiz değil sevgilim. Başkaların açtığı yaralara ilaç arıyoruz... Karanlıktan bir mum alevi titreşti. İzbe sokaklarda acının feryadı duyuldu... Karanlık bir gölge gibi ruhumda. Bütün hislerim bana riyakar. Sonra gök gürledi acıyla. Yağmurlar yağdı, titreşen mum ışığına. Söndü bütün ışıklar. Sustu mutluluğu fısıldayan kelebekler. Dans etmeyi bıraktı bütün kuşlar... Acılar sessizce sızdı ruhuma derin izler bıraktı içimde. Tökezledi içimde ki umutlar. Acımasız sözlere, ruhsuz insanlara bıraktım duygularımı. Yürüdüğüm sokağın sonu İhanette çıktı. Duygularım... Sevgiden bi haber adamın ellerinde yok oldu. Acının değmediği tek bir uzvum kalmadı Taki o gün düşlerime bile giremeyecek, Kalbime söz geçiremeyeceğim kadar tutulduğum o adamı görünceye kadardı çektiğim bütün acılar. Ama... Kalbinde ölmüş bir kadının sevgisi. İçimde vefasız bir adamın en ağır cümlesi var... Kitap kapağı @Kitaplardakaybolur

Bir aşkın insana ya huzur ya hüzün verdiğini daha yeni öğrendim... Ve evet, kapıldığım aşk denizinde en dibe battım. Verilen sözler tutulmadığı zaman güven de kalbe tutulmazmış. **** Belki de layık değildim Kancalı'nın o eşsiz sevgisine... Ama bir kural vardır hayatta herkesin doğru sanıp da aslında yanlış olan: Aşkta yapılan her hatada ikinci şans tanınmalıdır yaşanmışlıkların hatrına... ~❤KESİT❤~ BORA: Küçük kız, gömleğini iliklesene! Yanlışlıkla açılmış herhalde. Yoksa bunun başka bir açıklaması olamaz! BEN: Are you good??? Pardon da dönem başından beri böyleydim. Şimdi mi gözüne çarptı? BORA: O zaman ilgi alanımda değildin küçük kız? BEN: 'Küçük kız'??? BORA: Are you good??? Pardon da dönem başından beri sana bu şekilde hitap ediyorum. Şimdi mi gözüne çarptı? BEN: O zamanlar sen benim boy friend'im değildin!!! BORA: O zamanlar sen de benim girl friend'im değildin!!! BEN: Ufffff! Sinir ya!. DÜZENLENİYOR... ❤En bi güzelim❤ 👉#oku-1 03.12.20 👉#bilgi-2 10.12.20 👉#romantikomedi-2 30.11.20 👉#sosyal-2 30.11.20

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

"Bakın bu halde eve giderseniz yolun ortasında bayılabilirsiniz ya da önünüze bir başka köpek çıkar ve tekrar kaçmak zorunda kalabilirsiniz." dedi alaycı bir tavırla. Yarım ağız gülümsedim ve yavaşça yanına doğru yaklaştım. "Çıktı ve gördüğünüz gibi kaçmadım." Sırıtan suratı bir anda ciddi bir tavır aldı. Bir kaç saniye bana baktıktan sonra ufak çaplı bir kahkaha attı. "Altan Arıcı." dedi elini uzatarak. Uzattığı elini sıkmadım. Elini indirdi ve "Çok memnum oldum." dedi. Gözlerimi devirip arkama bakmadan yoluma devam ettim. İçimden küfürler savuruyor,hakaretler ediyordum. Bana yardım etmesi benimle alay edeceği anlamına gelmezdi. Her ne kadar altta kalmayıp lafımı yapıştırsam da bu onu pek rahatsız etmemişti. Çocuğa resmen köpek dedim. Hak etti ne dediysem hak etti.

DÜNYADAKİ GERÇEK VE OLAN DIŞI YAŞANMIŞ %100 GERÇEK EFSANELER HALEN DAHA SÜRMEKTE BU EFSANELER

iki ev arkadaşı gece yatarken mutfaktan sesler duyarlar ve önemsemezler. Ama ertesi gece kız yataktan kalkıp su içmeye giderken bir gölge görür. Erkek arkadaşının yanına gider ve gölge gördüğü söyler ve ikisi de korkar...

Hafıza kaybı yaşayan bir kız ve telefonunda Aşk diye kayıtlı tanımadığı bir numara. Bu onların birbirini bulma hikâyesi. ---------- Asena: Kimsiniz? Aşk: Bunu ben sormalıyım. Aşk: Kimsin? Asena: Ama numaranız bende kayıtlı. Aşk: Ama bende kayıtlı değil. Asena: Başıma bir olay geldi. Daha doğrusu bir kaza. Bu sebeple bazı sorunlarım var. Yanlış bir şey yapmak istemiyorum. Bu yüzden ismimi söyleyemeyeceğim. Asena: Rahatsız ettiğim için üzgünüm. Aşk: Eski sevgilim ve arkadaşlarımın birçoğu şu an beni engellemiş durumda. Anlayacağın hiç sevilmeyen bir tipim. Aşk: Ve sen beni tanımıyorsun ama sende numaram var? Aşk: Rehberinde ne diye kayıtlıyım onu söyle bari. Seni tanıyor muyum merak ettim. Asena: Rehberimde...Aşk diye kayıtlısınız.

İnsan tanımadığı bir insanla ansızın evlenir mi ? Onlar evlendi hem de sadece aileleri için. Adam sırf ailesi istedi diye, kadında ailesine zarar gelmesin diye bu evliliğe razı oldu. Nefret kin dolu bir aile tarafından büyüyen ailesi tarafından en ufak sevgi bile görmeyen Berken Saburer ; O oraların çok sayıda tanınan zengin ailenin yakışıklı evladıydı. Öte yandan ise ailesi tarafından sevgiyle büyüyen Beren Aksan; O babasına atılan iftiranın kurbanıydı. Annesinin güzel kızı babasının iki gözüydü. Oysaki onların birbirlerinden habersiz bambaşka hayalleri vardı. Onlar birbirlerine çok yakın olsalarda birbirlerine çok uzaklardı.. Ve ansızın güneşin batığı bir gün, İçi kan ağlayarak "git!" diye bağırdı adam. Bu istemsiz sözler karşısında gözlerinden yaşlar süzülerek orda kalmayı devam etmedi, arkasını döndü ve kapıya doğru bir kaç adım attı kadın. Adam az önce, " git !" diye bağırdığı kadının kolundan tutup kendine doğru çekti. Kulağına yaklaştı ve "gitme!" diye mırıldadı. Kadın o an adamın yüzüne baktı ve daha önce onda görmediği göz yaşlarını gördü. Sebepsiz sebep miydi sâki onların ki ? Her şeye bi sebep sundular ama sundukları bir sebep değildi. İlk yayım tarihi=12/07/2020

"Yapay değil. Duygular yapay olamaz. Eğer onları hissediyorsan gerçektirler." - Beş yaşından beri en iyi arkadaş olan Kumsal ve Ege, her sene olduğu gibi bu sene de okullarında kavga çıkartarak başka bir okula giderler. Bu kavgalar nedeniyle sürekli okul değiştiren Ege ve Kumsal, önlerine çıkan sorunla birbirlerine kavga çıkartmayacaklarına dair söz verirler. Bu sözü tutmakta ikiside ister istemez zorlanırken bu okul yılı onlar için en uzun geçen okul yılı olarak tarihe yazılır.. Bakalım yeni okullarında bu iki yakın arkadaşı neler bekliyor..

1922 yılında İsvirçe nin Bern kentine çarpan ALH84001 adı verilen gök taşı virüse neden oldu. Bu göktaşının gizemi ise düştükten sonra bol miktarda yaydığı mikroorganizmalar ve beyin dokusunadaki envazyonu etkileyebilecek bir tür virüs yaymasıdır. Bu gizemli göktaşı cüce gezegen olan Ceres den kopmuş bir kaya parçasıdır. Yörüngesinden farklı bir yol izlemesinden dolayı dünyaya çarpmıştır. Olayın yaşandığı Bern kenti tamamen yıkıma uğramış olmasa bile büyük virüsle ile beraber büyük hasarlar almıştır. Çarpıntı sonrası bu gök cismini incelemeye gelen Xuhan gökbilimcileri virüse maruz kaldı. Virüs, beyin dokusundaki envazyonu deliyor ve beyne tümörün yayılmasını sağlıyor. Öldürücü olmayan bu tümör insan vücüdunda huzursuzluğua, saldırganlığa ve yıkıcı etkinliklere sebep oluyor. Virüsün ilerleyen safhalarında akut beyin yetmezliğine sebep olduğundan dolayı insan bilinci tamamen yok oluyor ve ''Deliryum'' gerçekleşiyor. Bu hikaye günümüzde geçmektedir. İki çocukluk arkadaşı olan Angeline(Fransız) ve Caresse(Cezayirli) nin yolculuğunu izleyeceğiz. Bordeaux kentinde yaşayan bu iki çocukluk arkadaşı Fransa dan yola çıkıp, son karantina ülkesi olan Yunanistan'a kadar uzanan up uzun bir hayat macerasına çıkacaklardır. Yaşayacakları olaylar, girecekleri korku dolu dakikaların hepsini seçimlerimiz ile biz karar vereceğiz. Virüsün görülmedi ortadoğu ülkesi olan Türkiye ye gitme planında olan bu çift, virüse maruz kalmadan, saldırıya uğramadan, hayatta kalmaya çalıştıkları uzun maratonlu bir serüvene tanıklık edeceğiz.