İLK KİTAP : ELYSİUM'UN SIRRI Derin bir nefes alarak kendini balkona attı, prenses. Sabahlığını henüz üstüne giymişti. Saray daha uyanmamıştı, aslında o da bu kadar erken kalkmazdı. Ama bugün, içindeki sıkıntıyı atmak için yeryüzünden yeraltına sızan güneş tanelerine bakmak istemişti. O günden sonra huzura kavuşup biraz kafa dinleyeceğini zannediyordu ama hiç de öyle olmamıştı. Şimdi saray entrikalarıyla dolu inişli çıkışlı bir hayatı vardı. Uğraşması gereken sıkıntılar, çözüm bulması gereken problemler ve kafasını yıllardır kurcalayan açığa çıkmamış sırlar vardı. Derince bir nefes daha aldı. Güneşe gülümsedi. Yine de mutluydu ve rekabete hiç olmadığı kadar hazırdı. Hayatın gerçekleri ne Elysium gibi cennetti, ne de Tartarus gibi cehennem. Hayatın gerçekleri ikisini bir arada yaşamaktı. Hayatın kendisi bir araftı. Hangi tarafta yaşamak istediği kendi seçimlerine bağlıydı.

İLK KİTAP : ELYSİUM'UN SIRRI Gökyüzünün ve hava olaylarının mutlak hakimi Zeus elinde şimşeğiyle düşmanını bekliyordu. Güç dolu bakışlarında tereddütün damlası bile yoktu. Karşısında her ne varsa ondan daha kudretli değildi. Arkasında ışığın koruyucusu olan kızı belirdi. Kızıl saçları ve gökyüzünü andıran mavi gözleri kendi içindeki ışıkla parlıyordu. Elini babasının omzuna koydu. Artık o, dünkü çaylak değildi. Kendini bilen, tanrıça olmayı reddetse bile bir tanrıça kadar akıllı ve güçlü biriydi. Zeus'un işaretiyle kız güneş ışığından yapılmış yayını kaldırarak nişan aldı. Tam o sırada sert bir rüzgar esti. Kara bulutlar göğü kaplamıştı. Kızının ışığı söndü. Gökyüzünde felaketin habercisi beyaz şimşekler dans ediyordu. Ne şimşek Zeus'un kontrolündeydi, ne de beyaz ışık prensesin. Tanrı yaşlandı. Kızı ışığını kaybetti. Zeus dik durmaya çalışsa da kudretinden eser kalmamıştı. Nihayet dizlerinin üstüne düştü. Tanrıların tanrısı ilk yenilgisini yaşayacaktı ve artık hiçbir şey eskisi kadar beyaz olmayacaktı. VampirePhotoshop'a bu mükemmel kapak için teşekkürler!

Hades öfkeden deliye dönmüş bir şekilde yer altındaki şatosunda volta atıyordu. ''Sen Zeus...Beni karşına almakla büyük hata ettin.Bunun bedelini ödeyeceksin.'' Öfkeden göz bebekleri saydamlaşmış ve Karanlıklar Lordu'nun sembolü olan mor renge bürünmüştü. Persephone bunun ne anlama geldiğini iyi bilirdi.Kocasını bu hale getiren şeyin ne olduğunu bilmiyordu fakat her neyse gazabından korkmalıydı. O sırada iskelet askerlerden biri içeri girdi. ''Efendim yarın ay dönümü.'' Lord sinirle tahtından kalkarak askere doğru hışımla ilerledi. ''Peki bundan banane ?! '' ''Efendim Zeus ve Hera'nın kızı Shaila 18. Yaşına basacak ve Olimpos'ta ilk defa bir melez Tanrıça'nın doğum günü ay dönümüne denk geliyor. Zeus'un büyük bir şölen organize ettiğini duydum.'' ''Benimle dalga mı geçiyorsun asker ?! Kutlama yapacak havada mıyım ? '' ''Yani demem o ki Tanrıça Shaila'yı kaçırırsak bu Zeus'a büyük bir darbe olacaktır. Zeus kızını geri almak için size istediğinizi verecek.'' Tanrıça Persephone engel olmak istercesine Hades'in elini tuttu. ''Hades,bunu yapamazsın. Kendi hırsların uğruna Shaila'yı harcayamazsın.Senin derdin Zeus ile Shaila'nın bunla alakası yok !'' Hades elini karısının avuçlarından çekti. ''Asker,derhal bana Aşil'i çağır.Onun canını bağışlayacağım,bir görev karşılığında..'' VampirePhotoshop'a bu mükemmel kapak için teşekkürler!

Tanıtım bölümüne göz atınız...

Tehlikeli bir Aşk üçgeni. Güzel bir kız, Tehlikeli bir katil ve Öldüğü belli olmayan bir sevgili. Alania. Criskow'un güzel prensesi. Aşk canını acıtsa da, hala inanıyordu. Fakat, Symon'dan sonra değişmeye karar vermişti. Symon. Öldüğü belli olmayan, Alania'nın terk ettiği aşkıydı. Aşkı öğretmişti fakat aşka esir olmuştu. Bavol. Katil Bavol. Güçlü, soğuk ve aşka inanmayan bir adamdı. Aşkı tatmamıştı. Alania'yı değiştiren kendisiydi. Ona, güçlü olmayı öğretmişti. Fakat Alania'da, ona aşkı öğretecekti. Bitecektir korkusuyla aşktan kaçarsan hayattan hiçbir tat alamazsın.Romeo ölmeli, Titanic batmalı ama aşk her şeye rağmen yaşanmalıydı.

Karanlığın Seçimi'nin devam hikayesidir. Lütfen, ilk hikayeyi okuyun.

Tanrılar gibi sonsuz olmak istiyorum. Vay canına, ne korkutucu ama. Eğer yapabilseydim sonsuzluğu iki defa satın alırdım. Böyle konuşmamın ürkütücü olduğunu söylüyorlar. Halbuki sadece içimden geçenleri söylüyorum. Ürkütücü olan ne? Annemin, babamın, amcalarımın hatta çevremdeki herkesin hayatını mahvetmiş tanrılar gibi sonsuz olmak istemem mi? Sonlu duygular içerisinde sonsuzun hikayesini yazmak istiyorum. Unutulmaz olmak istiyorum, sadece kalbinde iz bırakmak istiyorum. Kendim olmak istiyorum. Kendimi bulmak ve kendi içimde kendimi kaybedişlerimi sonlandırmak istiyorum. Hepimiz Immortal olmaya çalışan bir avuç "Mortal" değil miyiz? İşte ben olmaya 'çalışmak' istemiyorum. Bizzat olmak istiyorum. "Anılar zihninde oluşturdukları altın parçacıklarıyla sana güzel dakikalarını tekrar yaşatırlar. Birini sevdiğinde sonunda mutlaka kaybedersin ama o altın parçacıkları asla değerini kaybetmez." Annem bana Lotus ismini verdi. Bu yüzden ben, en dip zamanlarda bile yüze çıkmanın bir yolunu bulurum. Ben kazanmak zorundayım. "Sakın kim olduğumu unutma Electra. Sakın."