"SADECE GERÇEK KAHRAMANLAR TARİHTE ADINI SAYIKLATIR." BU BİR DERİN DEVLET KURGUSUDUR. Bozkurt gibi adamlar uzun yaşamazdı. Karakum gibi komutanlar fazla hatırlanmaz, Orbay gibi kahramanlar asla duyulmazdı. İsimler değişir, kaderler şekillenirdi ama bu savaş hiç son bulmazdı. Birileri hep parçalandı, en çok analar kan ağladı. Ve bir gün bir mezar taşına gerçeğin emareleri kazındı. "Bu karanlık bize ait." O gün İsrafil sura üç kez üflememiş, kıyamet kopmamış, mahşer alanı serilmemişti belki ama... Cehennemin kapıları çoktan insanoğluna açılmıştı. O kapının ardında bir ateş, ateşin ortasında bir silüet. Bu cehennemin varisi yalnızca KARA ELMAS'tı. *KİTAPTAKİ SİYASÎ GÜÇLER VE OLAYLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR.* "KATABASİS" VE "AGARTA" TERİM VE ANLAM OLARAK KULLANILAN İLK KİTAPTIR! 1 NİSAN 2019. AKSİYON, GİZEM VE PSİKOLOJİ.

Hayatınız ummadığınız bir anda değişebilir. Ya da hiç beklemediğiniz ve 'asla olmaz' dediğiniz bir kişiye yüreğinizi, sevdanızı verebilirsiniz. Sonuçta hepimiz "kader" denilen şeye boyun eğmiş insanlar değil miyiz? Kaderin karşımıza çıkaracağı şeyi bilemeyiz. Buna inanmayanlar olabilir. Kaderlerini değiştirebileceklerine inanırlar fakat değiştiremezler. Kim değiştirdi ki biz de değiştirebilelim?...

Koca sema, diz çöktü gözlerine. Ay bembeyaz parlak tenin yanında soluk kaldı, yıldızlar gökyüzü kadar karanlık olan saçlara meydan okudu. Bulutlar ağladı, yağmur selam verdi kanlı ellere. Kalplere sis çöktü, güller boyun büktü üzerinden çıkmayan kan kokusuna. Ve dinledi toprak sözlerini. "Saçların kadar uzun ve güzel olsun ömrün Küçük Yalancı." Dedi adam, ama kesti kadının saçlarını kendi elleriyle, kıydı sevdiğinin ömrüne. "Hiçbir yere gitmeyeceğim sevgilim..." Dedi kadın, ama tutmadı sözünü, kıydı sevdiğinin aşkına. Sevdiği kadınları bir bir kaybeden acımasız katil, Akın Korel. Sevgiden yoksun kurak bir kalp ve o kalpte açan beyaz bir papatya. Kendi döktüğü göz yaşlarıyla büyüdü, getirdi baharı. Kimse fark etmedi onu. Güllere ulaşılmak isteyenlerce ezildi, yine döktü göz yaşlarını. Adam fark etti solan papatyayı, aldı ellerine. Ama öldü beyaz papatya. Muhteşem bir koku sardı etrafı. Ölü bir çiçek hiç böyle güzel kokar mıydı? Yaşadığını sandı, sevindi adam. Ama bilmiyordu papatyaların ölünce koktuğunu. Öğrendiğinde ise artık çok geçti...

Yine bir Bebeğimin Babası hikayesi... Bu sefer olaylar biraz daha farklı ve biraz daha sade, aşk dolu. Belki ilk başlarda sıkılabilirsiniz ama eminim devamında eğleneceksiniz.. "Bebeğimin Babası!/1" ile hiçbir bağlantısı yoktur... "Suni Yollarla Hamile Kalmışsan Ve Bebeğinin Babasına Aşıksan, İşin Zor..." Kapağı yapan arkadaşıma çok teşekkür ederim..

Tutunacak bir daldı belki de benim için.. Minik parmakları ellerimin arasında kaybolurken, gözlerinin içindeki ışıltıydı belki de beni bu hayata bağlayan. Siyahın içinde boğulmuş hayatımıza gözlerini açan, hepimizin hayatına yön veren, minik bir vücut, ufacık bir kelimeydi Umut.

"Hayatta kalmak istiyorsan insan olduğunu gizle." FANTASTİK #1 / 10.10.2019 BILIM KURGU #1 /01.12.2020 | Seri 3 kitaptan oluşacaktır. Üç kitap da tamamlanmıştır. Serinin ilk kitabıdır. | ..... #Bu kitap 2015 yılından beridir kurgulanıyor ve yazılıyor. Tamamen kendi hayal dünyama dayalı ve hakları saklanmaktadır. Çalınması ve taklit edilmesi durumunda yasal işlem başlatılacaktır.# ..........

"Ben delirmedim sadece yaşanılanları kimseye inandıramıyorum." | Seri 3 kitaptan oluşmaktadır. Serinin ilk iki kitabı yayımdadır ve tamamlanmıştır. Serinin ikinci kitabıdır. |

Bir adama yenilmemek için neler yaparsınız? Hayatta kalmak için şehir şehir gezen bir kadın... Her şehirle birlikte yepyeni bir kimliğe kavuşup, sırf bir adama yenilmemek için neyi var neyi yoksa ortaya koyarken bir anda kollarına düştüğü yabancıya kuvvetle çekilirken ona güvenebilecek miydi? Bu sefer gittiği şehir onun hirası değil, yepyeni yarası olacaktı. "İki köklü ağacın ortasında gibiyim. Bense bunların toprağı gibiyim. İkisi de köklerini o kadar derine salmış ki içimde, ağaç devrilse bile kökü kalır. Bir ağacı kökünden sökmenin mümkün olmadığını on beş yaşımda öğrendim. Abim bahçeyi süsleyen bir sürü ağaçlardan kalan son ağacı sökmek isterken. Evimizin kapısının hemen önünde, iki tarafta, bir bölmede çiçekler dikiliydi. Bir çam ağacı da bir bölmenin hemen yanında bulunuyordu. Yolu kapattığı ve trafiğe zarar verdiği için kesilmesi gerekiyordu. Tehlikeli olduğu gerekçesi ile abim idamına karar vermişti o dallarını yuva bilmiş kuşların konduğu ağacı. Elektrikli testerenin ağaca işkence ederken çıkardığı o ses hâlâ kulaklarımı tırmalar. O ağaç kesildi ama sökülmedi. Toprağa öyle bir sarılmıştı ki, sanki baba mirasıydı da bırakmıyor, terk etmiyordu toprağını. Ömrümüze misafir olan insanların bir kısmı da ağaçlar gibi; onları tamamen yok etmek mümkün değil. Kesmek mümkün ama söküp atmak imkânsız. Erdem'i istemesem bile topraklarıma sarılı kökleri var. İvan onu kesmeye çalışmış ama söküp alamamıştı. Alamayacaktı da. Ben, toprak olana kadar, bedenim de topraklaşana kadar Erdem içimden sökülmeyecekti." *Bu bir hikaye değil, bir iç döküştür. Küfür ve uygunsuz sahnelere yer verildiği için on sekiz yaşından küçüklerin okuması uygun değildir. Yazılanlar yetişkinler içindir. *Hikaye 2016 yılında başlamıştır, yayınlanmıştır ve düzenlenmiş haliyle yeninden yayı

"Lafı uzatmayacağım Korkmaz Bey! Ben SANCAKTAR Holding'ten geliyorum." SANCAKTAR lafını duyan Korkmaz yerinde dikleşti ve sert iş adamı kimliğine bile bürünmüştü. Karşısında böyle bir afet dururken her ne kadar zor olsa bile başarmıştı bunu. Kendi kendine iradesini tebrik etti. "Hımm... Demek sizi Ali Bey gönderdi? Ne oldu, kendi kaybettiği ihalelerden sonra buraya gelmeye yüz mü bulamadı?" Dudaklarına alaycı bir gülüş de yerleştirip konuşmasını bitirmişti. Kafasını iyice kaldırıp kızın tam gözünün içine baktığında kendisine öldürecek gibi baktığını gördü. Öncelikle anlamadı neden böyle olduğunu. Tamam soğuk ve öfkeli bakıyordu geldiğinden beri alışmıştı. Ancak bu da neydi ? "Laflarınıza dikkat ediniz Korkmaz Bey! Karşınız da ARİYA SANCAKTAR durmaktadır. İkizim Ali 5 Yıl önce ailemle beraber vefat etti istese de gelemezdi zaten. Şirketin başında o değil ben varım. Üstelik böyle bir konuşmaya sizin gibi bir köy magandasının karşısına bir çalışanın gönderilmeyeceğini bilen profösyonel biriyim. Sizcede sizin kazandığınız ihalelerden korkmuş gibi mi duruyorum? Hem söylesenize, hangimiz daha profösyonel sizce ? Şirketin sahibinin daha kim olduğunu bile bilmeyen biri mi yoksa her adımlarını bile bilen biri mi ? " Korkmaz ne diyeceğini bilemedi. Sancaktar ailesinin bir kızı mı vardı? Sadece bunu düşünüyordu. Ariya'nın ona sokmuş olduğu lafa bile sinirlenememişti. Nasıl atlardı böyle birşeyi. Kahretsin! Dedi. O an; Kapısı tıklatıldı. İki kafa da kapıya dönmüştü. "Korkmaz oğlumm, seni ziyarete--" Yaşlı adam genç kızı görünce durdu. Sustu. Baktı. Özlediği gözlere baktı. Sadece bir kelime döküldü ağzından. Yavaş yavaş kıza yaklaştı.. "Bukree..."

"Babamın parası için değil miydi her şey?" Diye bağırdım ağzımdan akan kanı silerken. "Bıktım!" Dediğimde bir hışımla yanıma geldi. "Kes sesini!" Dediğinde içimden çıkamadığım yangında yanarken acı feryatla haykırdım. "Hiç bir şey istemiyorum! Boşa artık beni." Dediğim anda tuttu saçlarımdan. Dik duracak halim olmadığında çektiği yere doğru düşerken beni sürüklemeye başladı. "Boşanmak ha?" Dedi ve beni yere doğru savurdu. Düştüğüm yerde gözüm kapıdan kızıma ilişti yüzünü dizlerine gömmüş biçimde kulaklarını kapatmıştı. Acıya alışkın vücudumun alışamadığı tek şeydi kızımın acı çekmesiydi. Akan göz yaşlarımla kızıma bakarken saçlarımdan tekrar çekilmem ile ona döndüm. "Benden başka hayatın olabileceğini mi sanıyorsun Meryem Uluoğlu?" ••• Musa Uluoğlu, sana olan kinim beni getirdiğin son raddede kızım için son adımlarımı atarken yaptığının acısına merhem o adamla karşılaştım. Vurduğun her yeri seven, kızımı kızı gören, beni canına katan o adamla karşılaştım. Beni senden alabilecek o adamla, Kenan Dağcı ile karşılaştım.