Canım şuan yazmak istedi

Bir lise öğrencisinin yeni kavuştuğu güçlerini kontrol etmesini ve işlenecek olan gizemi çözmesi anlatılıyor. İlk bölümde Life is Strange oyunundan alıntı yaptım.Ama diğer bölümler benim kendi hayal gücümdür.

Ama bazen de aydınlık karanlığa, karanlık da aydınlığa dönüşebiliyor 2106 Geçmişteki savaşta kazanan yoktu, kaybedilen ise sadece insanlıktı. Nükleer savaşın getirdiği yıkım birçok insanın ölümüne, diğer çoğunluğun ise hastalık kapmasına neden olmuştu. Bilimin gelişmesi yüzünden yıkıcıydı savaş. Savaştan sonra dediler bu yüzden. "Bilim güç değildir." Ama son bir kez daha bilimin gücüne başvurmuşlardı. İnsanlığı kurtarabilmek için 2116' da zaman makinelerini icat etmişlerdi. Tedavileri bulunamayan, tehlikeli virüsleri taşıyan bu insanlar hem geçmişi kurtarmak hem de gelecekte tedavisi bulunmuş olması umuduyla geleceğe yollanmışlardı. 2545 Gözlerini gelecekte açan Alara'nın karşılaştığı ekibin lideri Kevin, ona kalbinin çalışmadığını söylemişti. Bilimsel olarak hayatta olması imkansızdı. Alara'nın yapması gereken varlığını öğrenirlerse onu öldürecek olan sistemden kaçmak ve kendi benliğini hatırlamaya çalışmak olacak. Bunun için hiç tanımadığı bir adama güvenmek zorunda. Ekibe uyum sağlamak zorunda. Öğrenmek zorunda. Dövüşmek zorunda. Görmek zorunda. Düşmek zorunda. Kalkmak zorunda. Ve hepsinin yanında: Aşkı öğrenecek. Dostluğu öğrenecek. Eğlenmeyi öğrenecek. Aile olmayı öğrenecek. Güvenmeyi. Hatta kaybetmeyi. Kaderinizden kaçamazsınız. Bu Alara'nın hikayesi. Onun hayatta kalma hikayesi. Peki hayatta olması imkansız olan bu kızın hikayesi ne? Hasta değilse neden gelecekte? Geçmiş ve gelecek arasındaki ince çizgide Alara geçmişini hatırlayabilecek mi?

..."Sana söz veriyorum anne asla babam gibi olmayacağım." ... Hayatında en değer verdiği insanı, annesini, daha beş yaşındayken babası tarafından öldürülen bir kız... nefret hariç bütün duygulardan arınmış, intikam için çarpan bir kalp... verilmiş bir söz... Aylin'in, annesinin intikamını alabilmek için çıktığı yolu ve aynı zamanda karşısına çıkın üç erkek ile yaşadığı macerayı anlatan bir kitap.

Sarıldı, ellerini tuttu, dokundu, bana öptürmediğin gamzelerini delice öptü kadın. Duydun mu ? Göz yaşlarımın kalbine geriye kalan umut kırıntıları gibi dağılışını.. Gördün mü ? Geceleri senin için yaktığım sigara izmaretlerinin bedenimdeki izini.. Görmesen de olur , sen sadece hisset.. Her hangi kopyalanma / çalınma sonucunda gereken işlem başlatılacaktır. Tüm Hakları Saklıdır

Hiçbir gece böyle mavi olmamıştı... Siyaha damlayan birazcık mavi boya, yayıldı gözlerinde bulana bulana. Onun gözleri geceydi. Onun gözleri maviydi. Onun gözleri gece mavisiydi. ~ Bir kovalamacayla başladı her şey ve öyle de devam etti. Ne demişler? Kaçan kovalanır! " Sen bir buzsan eğer, elbet bir gün eriyeceksin." Cümlesi umut doluydu.Sağdan soldan polen toplayan arılar gibi o da umut topluyordu sanırım etraftan.Bakışlarımız birbirine bir çengel misali takıldığında,benim ne diyeceğimi anlayıp sessizce kabullendiğini o gece mavisi gözlerindeki hüzünlü yağmur bulutlarını kovmak istermişçesine yummasıyla anladım. Kalbimde ince bir sızı yavaşça yayılırken yumuşadığımı hissettim. Kollarımı ona açtım ve kısık bir sesle konuştum. "Gel buraya." ¶-¶ Not: Hiçbir bölüme ön yargıyla başlamayın:) 2, 32 bin hikaye arasından #2-kavga 5, 17 bin hikaye arasından #5-ayrılık 1, 65 bin hikaye arasından #3-romantizm 2,12 bin hikaye arasından #4-mavi 4,38 bin hikaye arasından #9-ihanet Başlangıç tarihi: 21.07.18 0uyurokur0

Aynadaki yansımama baktım. Terden saçlarım yüzüme yapışmıştı, Normalde beyaz olan yüzüm, bembeyaz kesilmişti. Her ne kadar güçlü olduğumu iddia etsem de zayıf duran yansımama daha fazla bakmadım. Musluğu açıp soğuk suyu yüzüme sertçe çarptım. Bir süre eğik bir şekilde yüzümden, saçımdan süzülen su damlacıklarının tezgahta son buluşunu bilinçsizce izledim. Bir damla iki damla üç, dört... İzlediğim nokta yavaş, yavaş bulanıklaşıyordu. Artık, tezgahı yada üzerine damlayan damlaları fark bile edemiyorum. Aklımdaki kahrolası sesler yine yükselmeye başladı. Kendimi heran yaşayabileceğim zihinsel patlamaya hazırlıyordum. "APTALSIN SEN, APTAL! " Zihnime dolan öfkeli ve nefret dolu, uğultular dolar gibi oldu. Sesleri kısabilecekmişim gibi şakaklarımı ovuşturdum. Tabiki bir yararı olmadı. Zihnimin, içerisinde ki sesler kim olduklarını bilmediğim bulanık yüzler gözümün önüne beliriyordu. "İŞE YARAMAZ, APTALIN TEKİSİN. HER ŞEY SENİN YÜZÜNDEN." Her şey kontrolum altında, endişelenecek bir şey yok! Bunlar gerçek değil... Bilincimi kaybetmemek için sürekli kendimi uyarıyordum ama zihnimdeki nefret ve kin dolu bağırışmaları susturmayı başaramıyordum. Sesler tekrardan yükselmeye başladığında başımı daha sert şekilde ovuşturdum. Dikili kaldığım aynanın karşısından ayrılıp yan tarafımdaki duvara doğru kendimi bıraktım, sırtım sert duvarla buluşup yavaşça aşağıya kaydı. Korkak, küçük bir kız çocuğundan farkım yoktu. Bu düşünce bende büyük bir kahkaha atma isteği oluşturmuştu. Boğazıma sert bir kahkaha emri gönderdim ama çıkan ses boğazımı yakan kuru öksürükten farksızdı. Başımı, dizlerime iyice yaslayıp gözümün önüne gelen karanlık siluetleri yok saymaya çalıştım,tanıyamadığım yüzler üstüme, üstüme geliyor iyice boğulup nefes almamı engel oluyorlar. "Siz gerçek değilsiniz!

Hani ağaca sormuştun ya o gün "Ya inandığım aydınlık bir hiçse diye?" Eğer bir şeye gerçekten inanmışsan,o olmasada bu evrende senin dünyan için var olur. Çünkü Her İnsanın Kalbinde Ve Beyninde Yaşattığı İkinci Bir Dünyası Vardır.... MUTLULUĞUN,ADALETİN,MASUMLUĞUN var olduğu... ...