Öncelikle şu konuda bir anlaşalım. Normal değilim, o da öyle.

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

Sıcacık bir yağmur siner Kara gecenin içine,toprak somun gibi kararır. O gece sadece bi mesajla hayatımın kararıcağnı düşünemedim. Önemsemedim aslında, şaka yapıyorlar sandım. Meger hiçte öğle degilmiş. Herşeyi ozaman anladım, artık çok geçti biliyorum, bi oyuna gelmiştim. İçimi ince bi hüzün bürüdü ve işte ozamn anladım hayatın çırılçıplak gerçeklerini. Tek başıma ölüme bir soluk kala. Artık herşey bitti, bu dünyaya son göz açışım. Herşey bitti artık, Boğazımda bir dügüm hissediyorum,keşke diyorum keşke yanımda olsan. Tüm yıldızlar sanki bana gülüyor, Ay 'da göz kırpıyor. İliklerime kadar işliyo bensizlik, yalnızlık. Ve artık son nefesim, ölüyorum evet hissediyorum. Artık hayata karşı yeniliyorum. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Siz de tek başınıza ölüme terk edilseniz napardınız? Başarabilirmiydiniz? Kurtulabilirmiydiniz? Sizde benimle beraber bu gizem, gerilim, aksiyon dolu maceraya var mısınız?