MAHMUT TUNCER... BİR ÇOGUNUZ TANIYORSUNUZ. HALAY BAŞI OLARAKTA BİLİNİR AMA BU HİKAYEDE SADECE HALAY BAŞI DEĞİL; AYRICA BİR İNSAN BAŞI DA.

Jiletin yakıcı acısını bilekte hissetmektir. Bir süre sonra yumruğunuzu sıkacak kadar bile yaşam gücünüz kalmayacak. Üşümeye başlayacaksınız. Ama merak etmeyin, boşalan kanın sesini duyabilecek kadar bilinçli olacaksınız. Bu da sadece bir müddet olacak. Sonra görüş açınız kararmaya başladığında yaradaki keskin acıyı hissetmeye vakit bile bulamayacaksınız. Bilek kesmek kolay, peki ya arkanda kalanlar?

'Sen ay gibisin. Gecenin karanlığına doğan ay.'' ''Güneş olmayacak mıydı o?'' ''Hayır. Sen aysın. Şöyle anlatayım. Güneş tanıdığım herkes oluyor. Ailem, arkadaşlarım, herkes. Bir araya geliyorlar ve tüm karanlığı dağıtıyorlar. Ama zaman geçiyor ve gidiyorlar. Ama sen kalıyorsun ve tek başına tüm karanlığı aydınlatıyorsun. Ay gibisin.'' ''Ve bu ayın karanlık yüzünü sadece sen görüyorsun.'' Başlangıç: 15 Temmuz 2014 Bitiş: 9 Ağustos 2015

Bir anne ve baba çocuklarının yaşaması için her şeyi yapabilir.... Gerekirse bir ruhla anlaşma bile yaparlar... Kızlarının başına sardıkları bu laneti ancak küçük kızları bozabilir...

Masal kahramanlarını hiç böyle duymadınız...

''Şimdi sen seç Güneş'' Babama boş gözlerle baktım. ''Neyi baba?'' ''Hayatımızın her yerinde olan bir şey seç istiyorum'' Aklıma tek bir şey geliyordu. ''Kamera, buldum baba kamera istiyorum''

Bu kitapta yapmak isteyebileceğiniz çılgınlar yazmaktadır.

''Buradan bakınca manzara çok güzel oluyor. Baksana!'' ''Evet, öyle.'' ''İnsanlar karınca gibi görünüyor. Çalışın küçük karıncalar, çalışın.'' ''Senden film yapsalar adı 'Diktatör Portakal' olurdu.'' ''Türü ne olurdu?'' ''Komedi.'' ''Sence ben komik biri miyim yani?'' ''Evet.'' Hah! Sensin komik. ''Komik olmak kötü bir şey değil. Ve sana içinden konuşmayı öğretmediler mi?'' ''Dışımdan mı söyledim?'' ''Evet.'' ''Ne yani, sadece komik biri miyim?'' ''Portakal kafalısın.'' ''Başka?'' ''Güzelsin.'' ''Sence ben güzel miyim?'' ''Ortalama bir kızsın işte. Ne çok güzel ne de çok çirkin.'' ''Pekala.'' ©Tüm hakları saklıdır.

Çok eski zamanlardan kalma bir yatılı okul... Bilirsiniz o zamanların, ağır şartlar, katı kurallar ve işkence içeren aklınıza gelebilecek her türlü zulüm yapılmaktaydı. Çoğu öğrenci bu zulme katlanamayıp, intihar edenler mi dersiniz, bu işkenceler sonucu dayanamayıp ölenler mi dersiniz... Ve o zamanlar da bedenler çürüyüp kaybolsa da ruhlar hep o okulun çevresinde bedenlerini aramaktadır. Bu okul birçok ölümle sonuçlanan vakalardan sonra mühürlendi. Taa ki aradan 150 yıl geçip, okulun düzenlenmesi gerekene kadar... Eski halinden hiçbir eser yoktur. Duvarları yıkık dökük, merdivenleri eskimiş pencere pervazları rüzgardan nasibini almış... Ama bir şey değişmemiş. Ruhlar... Tıpkı bıraktığınız yerdeler...