karanlık gökyüzünü aydınlatan deponun penceresindeki ayın ışığı yansıyordu yüzlerine, birbirlerine yakın olmaları ölümlerine sebep olsada kalpleri kenetliyken, bedenleri bıraksada fayda etmemişti bu durumu.... Başlangıç▪︎20.03.2020 Bitiş▪︎26.12.2020 " galiba ayağımdaki kurşun yarası baskı yaptı " saçı ter içindeki alnına yapışmış, dilini dudağında gezdirip, bana tehlikeli bakışlar yollayarak laf söylemişti. " pişman mısın o kurşunu yediğinden peki " kendimden asla emin olamayacağım güçsüz sesimle sorduğum sorunun üstüne gözlerine masumiyetle bakıyordum. " uğruna ölmeyi göze alacağım kadın için o kurşun benim için hiçbir şeydi " mutlu olmuştum, yüzümde anlamsız bir tebessüm yer alıyordu. O hâlâ yerde yatıyor, ben hâlâ onun önünde diz çökmüş, söylediklerini idrak etmeye çalışıyordum. Su şişesinden bir kaç yudum içip, yere koydu. Daha sonra bana yüzünü yaklaştırıp, sessiz bir tonda konuştu. " ama nikâh günü beni terk eden bir kadın olduğu için evet pişmanım değmezmiş bayan sandra "

''çok yakınsın bacaklarımı hissedemiyorum. Ellerimin soğukluğunu veya bu odanın boşluğunu hissedemiyorum çünkü hissettiğim tek sensin''

❝Gerçek aşk söz konusu olduğunda hiçbir şey imkansız değildir.❞ ©2018 | roenvia

"Keşke seni uzaktan izlemek zorunda kalmasam, keşke seninle yan yana olabilsem ama senin gibi bende korkuyorum. Sanki canavarmışım gibi korku dolu bakışlarına maruz kalmaktan çok korkuyorum ve nerdeyse bu korkuyu hergün yaşıyorum... "

"bırak beni aptal herif " dedim sinirle gözleriyle öfke kusuyordu yüzüme bakması bile canımı yakıyordu beni gücüyle daha çok sarstı yatağa doğru ittirdi haketmişmiydim...ne olursa olsun hayır hiç bir kadın bunu hakedemezdi "sen tam bir kaçaksın...korkak yaptığının arkasında durmayı öğren" dedi ne bekliyordu onu öldürmeye çalışıp korkmadan karşısına çıkabiliceğimi mi? Beni tanımıyordu bile sinirle kendi kendini sakinleştirmeye çalıştı yataktan kalkıp karşısına geçtim "senden korkmuyorum" dedim sinirle güldü kendine hakim olmaya çalışıyordu bana zarar vermiyceğine o kadar emindim ki neden bu kadar emin olduğumu ben bile bilmiyordum "benden korkmadığının farkındayım...bundan sonra korkucaksın her hücrenle benden korkucaksın Deniz Özkaya" dedi

Hina sevgilisi Jungkook'un evli olduğundan habersizdi.

Sadece özlersin ve özleyince daha çok seversin...💕💕💕💕💕💕💕

(...) "Ne yaşadığını bilmiyorum, ama beraber atlatacağız kardeşim... " (...)

Hayallerinin peşinden koşmak isteyen bir takım genç, bir gün eve girdiklerinde baygın bir beden ile karşılaşırlar.. Herşey işte o zaman başlar..

Bu bir hayran kurgudur. Hayatında hiç kimseye sahip olmayan ve sevginin ne demek olduğunu bilmeyen bir kız... Sadece hayalleri uğruna çok çalışan ve sadece birbirlerine sahip olan yedi erkek... *** Kendimi tutamadım ve gülerek Taehyung'a baktım. "Öyleyse beni ne kadar çok seviyorsunuz Bay Kim?" Dedim alayla. Taehyung ilk önce gözümün önüne gelen saçlarımı kulağımın arkasına ittirdi ve tebessüm etti. "Hayalleriminden vazgeçecek kadar." Duyduğum şeyle yüzümde ki gülümseme yavaşça soldu. "Şaka yapıyorsun değil mi?" Dedim ve geri çekilmeye çalıştım fakat o ellerini belime daha sıkı sardı. "Yapmıyorum... çünkü senin olmayacağın bir gelecek istemiyorum Afra. Bu belki üyelere karşı çok acımasızca ama seni seviyorum ve bunu kimse engelleyemez. Kendim bile..." *** Yüzüme son kez hayal kırıklığı ile baktı ve yürümeye başladı. O benden uzaklaşırken onun için tamamen yok olduğumu hissettim. Beni unutsun istemiyordum, tek istediğim beni affetmesiydi. Özür dilerim kötü biri olduğum için. Özür dilerim sizi kandırdığım için. Hayatımda gerçek olan tek birşey vardı senden ve sizden saklamadığım. Onlarda duygularımdı. Sadece bunu bilmeni istedim ve peşinden hızlıca koştum. Ona yaklaştığımda tüm gücümle bağırdım. Durdu. Durmak istemediği halde hemde. Elimin tersi ile gözlerimden akan yaşı sildim. "Sizi tanıdıktan sonra yalnızlığın aslında ne kadar korkunç olduğunu fark ettim.. Ve Kim Taehyung sevginin ne demek olduğunu da sana aşık olarak öğrendim." *** Bütün hakları saklıdır!