Kilka dni po pokojowej demonstracji dzięki, której androidy wywalczyły wolność, nikt nie wie, co się stało z ich twórcą. Elijah Kamski zaginął bez śladu. A jedyna osoba, którą mogła mieć z jego zniknięciem coś wspólnego, okazuje się znać wszystkie tajemnice skrywane za szklanymi ścianami wieży CyberLife. ⌘ Zapraszam na moje drugie ff ze świata D:BH.

»raport« Nieważne kim jesteś teraz. Czy z uśmiechem obserwujesz postęp technologii, czy może spoglądasz sceptycznym okiem. Nieważne jakie oblicza przybierzesz, przedzierając się przez ślepą czerń tej historii. Ile osób skrzywdzisz po drodze. Ważne kim się staniesz, gdy zatrzymasz się przed przepaścią. Ludzie są, aby żyć, a maszyny, aby im to ułatwiać. Oczywiste i niepodważalne. Jednak czy mieć duszę nie oznacza być zdolnym do miłości, lojalności i empatii? CyberLife stało się najpotężniejszą kompanią, a produkcja androidów urosła na ogromną skalę. Zehvir Jeves jest technikiem na oddziale trzydziestym szóstym, zajmuje się przeżytkową maszynerią. Kobieta niespodziewanie zostaje przydzielona do ważniejszego zadania. Staje przed wyzwaniem, ponieważ musi opuścić swoją strefę komfortu i stawić się na komisariacie policji Detroit. Będzie prowadzić nadzór najnowszego prototypu androida śledczego, RK800. Prześliczną okładkę wykonała wspaniała @bottledspace aka Loks! *w dialogach występują wulgaryzmy

Znienawidziłam cię już wtedy, kiedy chciałeś skakać. Znienawidziłam cię, kiedy nie przyjąłeś mojej pomocy, mimo że jej potrzebowałeś. Ale wyjazdem, który pobudził moją wrodzoną odpowiedzialność za każdą żywą istotę, porządnie mnie wkurzyłeś. I nie chodzi o to, że musiałam przejechać całą Norwegię z kujonem trzaskającym nieśmiesznymi żartami w aucie. Nawet o to, że mi nie powiedziałeś. Chodzi o to, że się p o d d a ł e ś Poddałeś się. Więc pojechałam za tobą, bo, mimo nienawiści i złości, serce krzyczało: Nie skacz, Cai! #2 w kategorii general fiction Opowiadanie uczestniczy w akcji kolorowe słowa.

❝Myślę, że teraz jesteś szczęśliwy. I bez trosk. Może nawet spełniasz swoje marzenia. Wierzę w Ciebie, Danielu❞ © 2014 sookehh; one-part fanfiction with Dan Smith (Bastille)

Dokąd zmierzasz? To pytanie słyszę niemal codziennie. Uciekasz? Nie, przynajmniej tak mi się wydaję. Moje życie jest jedną wielką niewiadomą. Dziś jestem tu, jutro będę tam. Nie mam zbyt wielu przyjaciół. Stoję nad przepaścią i zastanawiam się czy skoczyć. Coś mnie jednak przed tym powstrzymuje. Dziwne uczucie, jakby nadzieja na lepsze jutro, na znalezienie tego jedynego, tej wyjątkowej miłości... Druga część - "Appetite for illusion" już na moim profilu 😉 UWAGA Opowiadanie może zawierać treści niezgodne z wydarzeniami autentycznymi. Fanfiction jest alternatywną historią zespołu Guns N' Roses, więc komentarze typu tego nie zrobili w tej sytuacji są zbędne. Korekta @RocketQueen01987 znana z http://patienceinourhearts.blogspot.com/?m=0

Iluzja harmonii - coś, co stało się moją codziennością. Uśmiechałam się, mówiąc, że wszystko jest w porządku. Lecz wcale tak nie było. Nauczyłam się kochać życie, ale ktoś chciał pozbawić mnie tej umiejętności. Myślałam, że już mam wszystko. Myliłam się. W świecie żadna energia nie ginie. Wraca do nas po latach ze zdwojoną siłą. Sprawia, że coraz bardziej się rozpadamy, aż zostanie z nas tylko marny pył. Myślałam, że to już koniec, ale to był dopiero początek... Z nim było zupełnie na odwrót... Druga część ,,Welcome to the Paradise City'' Opowiadanie zawiera wulgarne słownictwo. Występuje w nim również wiele fikcyjnych wydarzeń, nieco odbiegających od rzeczywistości.

Orla Banks posiada niezwykle krytyczne zdanie o społeczeństwie, talent do pakowania się w kłopoty oraz sporo tajemnic. Dlatego dobrze się składa, że na posterunku policji w Detroit może liczyć na pomoc, chociaż jednej przychylnej jej osoby. Zwłaszcza że w październiku 2039 sytuacja tylko pozornie sprawia wrażenie stabilnej. ◎ Zapraszam serdecznie do Detroit rok po wydarzeniach z gry. Będzie dużo przeklinania, dużo alkoholu i trochę romansu ◎ Okładkę wykonała @MrocznaCisza

❝Nikt by się nie dowiedział. Nikt. Gdy go ostatnio widziałem, Ultron na nim siedział. Będzie mi skubańca brakowało. Już mi go brak❞ © 2015 sookehh; one-part fanfiction with Clint Barton & Pietro Maximoff (Marvel)

❝Thor jest złotem, skąpanym w świetle dnia. Jego uśmiech jest szeroki, dawany wszystkim, których mija. Loki jest srebrem, ukrytym w cieniu. Jego uśmiech jest prawie niewidoczny, zarezerwowany tylko dla nielicznych❞ [Chronicles of Chaos: Part One] © 2015 sookehh; three-part fanfiction with Loki & Sigyn (Marvel/Norse Mythology)