Karanlıklarda kaybolurken ruhun Gözlerin dalarken boş duvarlara Sessizliğe gömülürken bedenin Beni özleyeceksin Bir ses gelir ansızın kulağına Bedenin ürperirken bir anda Gecenin karanlığı çökerken üstüne Beni özleyeceksin Bir yanın susarken Kendini kaybettiğinde bu şehirde Zaman geçmek bilmezken Beni özleyeceksin

Gel desem , "işim var" dicek gibi

Sensiz gecelerde dostum olan kelimelerle yazıyorum seni. Birazda gözümden eksilmeyen yaşlarla. Sana yazıyorum burada dökülen her mısrayı her cümleyi. Seni yazıyorum buraya. Sana olan sevdamı yazıyorum. Sensiziliğin biz oluşunu yazıyorum. Nasıl pes edilmez onu yazıyorum tüm pes etmişlere.

Ruhumu yansıtan aynaydın, Gülüyordun, gülüyordum Ağlıyordun, ağlıyordum Kalbim senin için atıyordu, Sanki sen nefes almayı bırakınca duracakmış gibi.

Parmaklarımı birbirine geçirip bakıyorum yürüdüğün yollara. Sesim çıkmıyor,fısıldıyorum sen yine de duymaya çalış: "Vedaları sevmediğimi biliyorsun,hoşçakal diyemem sana. Hem,gidene hoşçakal denir mi hiç?" -hüzünsarmaşığı -yanıkkokulukadın

Biz "2" kişiydik Sen gittin gideli "0" kaldık...