Η Άρια είναι 18 χρόνων,έχει ενα διδυμο αδερφό τον Νίκο ο οποίος έχει ένα κολλητό τον Άγγελο με τον οποίο μεγάλωσαν μαζί και πάντα πείραζαν την Άρια.Ο Άγγελος δεν πρέπει ποτέ να ερωτευτει την Άρια κανόνας του Νίκου να μείνει μακριά από την αδερφή του.Όμως η ζωή παίζει παράξενα παιχνίδια.Τι θα γινει με αυτός τους δύο που διαρκως πειράζουν ο ένας τον άλλο;Θα ύπαρξη κάτι παραπάνω από μια κόντρα;Θα παραβιάσει ο Άγγελος την υπόσχεση του στον Νικο;Θα συμφιλιωθουν η Άρια με τον Άγγελο;Που θα καταλήξει όλοι αυτή η κόντρα;Λένε πως η κόντρα οδηγεί στο πάθος και στον έρωτα.Θα γίνει το ίδιο με τα παιδιά; Διαβάστε για να μάθετε τι θα γίνει με αυτούς τους δυο.Δεν δίνω περισσότερες πληροφορίες για να μην αποκαλύψω κάτι.Παιδιά ελπίζω να σας αρέσει και θα προσπαθήσω να ανεβάζω γρήγορα,είναι η δεύτερη ιστορία μου.Αν θέλετε διαβάστε και την προηγούμενη ιστορία μου My Best Friend...I think!?

Λένε ότι το να είσαι βιονικός είναι καλό, πιστέψτε με είναι χάλια. Οι άνθρωποι έχουν φτιάξει τόσα υπέροχα κτήρια αλλά ενώ μπορούσαν να φτιάξουν πολλά σχολεία για άτομα σαν εμένα, έφτιαξαν μόνο ένα και το έχτισαν στην Καλιφόρνια. Έτσι, εγώ που ποτέ δεν ενόχλησα κανέναν είμαι υποχρεωμένη να ταξιδέψω στην άλλη άκρη του κόσμου υποτίθεται για μια καλύτερη τύχη, υποτίθεται!

"Πού ήσουν;" η αυστηρή φωνή του ηχεί στα αυτιά μου, καθώς κλείνω κουρασμένη την πόρτα πίσω μου. Γυρίζω προς το μέρος του, μ' ένα αδιάφορο βλέμμα. Ύστερα, αρχίζω να βαδίζω προς την κρεβατοκάμαρά μου, αγνοώντας την ερώτησή του. Η σπαστική φωνή του όμως με σταματά. "Πού ήσουν, γαμώτο;" φωνάζει εξοργισμένος, καθώς με πλησιάζει. "Δεν σε αφορά." λέω κοφτά, ώστε να γίνω κατανοητή. Τείνω να φύγω, όμως το γυμνασμένο χέρι του με τραβάει κοντά του. Τα πρόσωπά μας απέχουν μόλις λίγα εκατοστά. Η βαριά ανάσα του σκάει στο πρόσωπό μου και μόνο απ' αυτό μπορώ να καταλάβω ότι έχει πιει. "Πάλι σε αυτόν τον χλεχλέ ήσουν; Δεν νομίζεις πως η ηλικία σου δεν σου επιτρέπει να πηδιέσαι;" ρωτάει, πιέζοντας τα χείλη του σε μία ευθεία γραμμή. Πλέον τα νεύρα μου χτυπάνε κόκκινο. "Μήπως πρέπει να σου θυμίσω ότι μόλις έκλεισα τα 17, ε; Και επιπλέον ποιός είσαι εσύ που θα μου κάνεις ανάκριση κάθε φορά: πού είμαι, με ποιόν είμαι και με ποιόν πηδιέμαι;" φωνάζω στον ίδιο τόνο, σηκώνοντας ενοχλημένη το φρύδι μου. "Αυτός!" λέει και πριν προλάβω να τον ρωτήσω τι εννοεί, απαντάει στις σκέψεις μου, σφραγίζοντας τα χείλη του με τα δικά μου.