"Benimle evlenir misin?"dedi genç kadın.Bir elini gergince, sallanan platin halka küpelerine götürmüş, genç adamın cevap vermesini bekliyordu.Adamın güçlü, ortama hakim duruşu karşısında bütün özgüvenine rağmen kendini küçücük bir serçe gibi hissediyordu. Genç adamın şahini andıran keskin bakışları, yaptığı teklifle donuk bir hâl aldı. "Efendim?"Dedi kulak kabartarak.Genç kadının yaptığı teklifle bozguna uğradığı belliydi.Kaskatı kesilen bedeni, elinde parçalamak istercesine sıkı sıkı kavradığı viski bardağı dışında tekliften hoşlanmadığını belli eden bir şey yoktu. Bakışları genç kadının narin yüz hatlarında ve tereddüt dolu mavi gözlerinde gezindi. Genç kadın, onun bakışlarının yoğunluğundan etkilenerek, topuklarının üzerine kıpırdandı. Müzik ortamın sessizliğini bastırıyordu ama genç kadın daimi bir sessizliğin ortasında kalmışlar gibi hissediyordu. "Benimle evlenir misin?" Hayatında ilk kez bir adama evlenme teklifi ediyordu. Evlenmesi gerektiğinden gözüne en iyi seçenek olarak, Mahir Sancak'ı kestirmişti.Babası devreye girip, ortalığı yıkıp dökmeden önce en azından adama kibarca evlilik teklifi etmeyi düşünmüştü.Babasının planladıkları yanında, genç kadının bu düşüncesi insanın kulağına dalga geçer gibi geliyordu ama Merve'nin başka bir seçeneği yoktu ne yazık ki. Mahir Sancak olmak zorundaydı. Ama gelin görün ki adam hiç de onunla evlenecek gibi görünmüyordu. Düz, sabit bakışlarla, "Siz ne dediğinizin farkında mısınız Merve Hanım?"derken sesine yansıyan hoşnutsuzluk, canını sıkmamış değildi.

"Belki de seni bir kez daha hissetmek istiyorumdur?"

🦋 Sayılar ön yargınız olmasın. Durmadan yazar, zihninde biriken onca kargaşayı gözü gibi koruduğu defterine aktarırdı. Yazmak rahatlatıyordu çünkü onu ve o, bu yüzden çok istiyordu verilen görevi, bu yüzden savaştı kazanabilmek için. Üniversite 3. sınıf öğrencisi Kelebek, hayallerini gerçekleştirmek ve kendisine verilen görevi en iyi şekilde yapmak amacıyla gözüne kestirdiği adamın peşine düştü. Yaşanılan eğlenceli ve bir o kadar da tuhaf anlardan sonra elinde, onun ve hatta etrafındaki herkes için altın değerinde olan bilgiler vardı. Ancak o bilgiler aynı zamanda bazılarının hayatını alt üst edecek derecedeydi. Belki de değildi, kim bilebilirdi ki? Kelebeklerin fedakar olduğunu düşünürdü Kelebek. Çünkü onlar uçmak için tırtıl olmaktan vazgeçiyorlar, uzun yaşamlarından feda ediyorlardı. Peki şimdi o, hangi taraf için fedakarlık yapacaktı? Hayallerini mi feda edecekti, yoksa kalbini mi? Üstelik hayatını kitaplara göre yaşayan, kendini zihnindeki dünyasında başrole koyan biri için bu seçim, oldukça zor olacaktı. Kim bilir, belki de bir seçim yapmasına bile gerek kalmayacaktı. ~~~ "Kalbimdeki Kelebek'i senin için öldürdüm ben. Ve acı olan ise o Kelebek, uçmayı henüz öğrenememişti." ~~~ Bu güzel kapağı bana hediye eden @feartheheart (@asyatekand)'a çok teşekkür ederim 💛 Devam edecek..

"Sen.." Kırılgan bir çiçeği tutarcasına, sol eli belimi kavradı. "Bu ten..." Belimde olan koca eli yavaşca sırtıma oradan ise omuzuma doğru yol aldı ve köprücük kemiğimin üzerinde duran saçlarımı geriye doğru iktirdi. "Bu güneş kıyısı olan saçların." Parmakları, kızıl renginde olan dudaklarıma değince alev gibi yandığını hissettim. "Zehirli ve sarhoş edici dudakların." Parmakları biran olsun yüzünden ayırmadığım gözlerime dokundu. "Beni her defasında yakıp kül eden, su yeşili gözlerin." Parmakları son olarak köprücük kemiğimden elime doğru, kolumda bir yol çizdi. "Bu narin ve küçük eller.." Onun imzasını taşıdığım elimi kaldırıp, dudaklarına götürdü.. Şevkat dolu öpücüğü avuç içime usulca konarken, içimde zelzeler koptu. "Hepsi benim. Her şeyinle benimsin, Emira..."