„Najpierw graliśmy na rozpadającym się szkolnym boisku, wyganiani o godzinie osiemnastej przez woźnego, by o dwudziestej drugiej przemknąć się przez bramę i grać tak długo, aż wystarczy nam sił." „No i są jeszcze oni. Dzieciaki z bogatych rodzin przesiadujący na orliku godzinami. Chwalący się nowymi butami sportowymi, I-podami, czy innymi I-phonami. Na boisku, do licha! Kogo coś takiego obchodzi na boisku?" „Wystarczyło tylko kilka minut, aby zauważyć precyzję ich gry. To nie uliczna koszykówka, jak w naszym przypadku. Oni ją trenowali. Zapewne kilka godzin dziennie w najlepszym klubie sportowym miasta. Każdy krok, każdy skok, wszystko idealne." „Nie stąd. Nie ma mowy. Nawet Arek by nie trafił. Trafił. Trafił, cholera. I co najgorsza, przegrywamy. Z nimi, wychuchanymi bachorami." „Myśleliśmy, że jesteśmy geniuszami w ulicznej koszykówce, aż tu nagle takie bachory ściągnęły nas na ziemię. Wyuczona precyzja pokonała instynkt." „Po prostu lubię piękno, a męskie, wysportowane ciała z pewnością są piękne. Gdzie mi więc do geja? Ciotki latającej z wypiętą dupą?"

Koniec szkoły, wakacje. Zamiary Lance'a na idealne spędzenie wolnego czasu zostają pokrzyżowane, gdy jego najbliżsi przyjaciele zgłaszają się na opiekunów letniego obozu i także go w to wciągają. Mimo ogólnej niechęci chłopak i tak zamierza spędzić te tygodnie miło i spokojnie, niczym się nie przejmując. Nie wie jednak, że na obozie będzie także Keith i los ma już dla niego zupełnie inne plany.

Oczywistym jest, że nikt nie potrafi znieść wszystkiego. Nawet Oikawa przeżywa czasem coś, co jest ponad jego siły. Tym razem nie może sobie poradzić z Iwaizumim. Jego najlepszym przyjacielem i partnerem na boisku. Tymczasem Hajime nie ma pojęcia jak się zachować i popełnia błąd za błędem. Czy uda im się wyjść, z mogłoby się wydawać, patowej sytuacji? Czy jednak nie będą potrafili sobie poradzić z presją otoczenia i własnymi uczuciami? Zapraszam do czytania i życzę miłej lektury 😊❤ Opowiadanie bierze udział w konkursie "Tylko nie Fanfiction" organizowanym przez @Chwila_Moment ❗OPOWIADANIE ZAKOŃCZONE!❗

Nie jestem już samotny, Mam osoby, na których mi zależy, Mam hobby, które uwielbiam. Mam ciebie w swoim serciu, Dlatego właśnie Nie jestem samotny.

W jednym bloku mieszkać może zaskakująco wiele różnych osobowości. Na parterze gówniarz grający na flecie po ciszy nocnej, pod piątką dziwna para studencików hodujących podejrzane rośliny, a na samej górze zagorzały chrześcijanin i jego kundel. Wśród mieszkańców znajdziemy też obrażonego na świat Maćka, Zuzkę próbującą tylko przetrwać liceum oraz zagubionego Olka. Każdy z nich ma swoją rzeczywistość, z którą stara się walczyć. A czy im to wychodzi to już inna sprawa... 🐧 Okładka od Neoli 🐧 ©i_feel_so_stupid, 2019.

Dziesięć piosenek- jedna historia. Na drodze życia Harry'ego i Louisa stoi o wiele za dużo, żeby można było nazwać ich związek 'idealnym'. Czasami przypomina on ducha, który znika i pojawia się w przyszłości. Dziękuję za przepiękną okładkę @Madeline789537 :) Jestem zachwycona xx

#108 w Fanfiction • Louis (24 lata) pracuje jako terapeuta w zakładzie odwykowym w Londynie. Chłopak prowadzi spokojne, ustabilizowane życie wraz ze swoją śliczną partnerką Danielle, której planuje się oświadczyć. Jest bardzo dokładny, poukładany i cierpliwy (do czasu). Harry (23 lata) jest totalnym dupkiem, nie liczącym się z uczuciami innych. Jedyne na czym mu zależy jest to, żeby zdobyć towar. Pewnego razu zostaje przyłapany i niezwłocznie postawiony przed dwiema opcjami - więzienie albo odwyk. W skrócie : AU w którym Louis jest terapeutą w zakładzie odwykowym, a Harry to zaciągnięty do niego siłą narkoman, który nie wierzy w miłość i zrobi wszystko, żeby zdobyć każdą możliwą dawkę kokainy. Czy Louis podoła zadaniu i wyprowadzi chłopaka z nałogu? Czy szatyn poślubi Danielle? Czy Harry uwierzy w miłość? Dowiesz się czytając. :) #446 w Fanfiction / 12.08.2017 ?? #434 w Fanfiction / 24.08.2017 ?? #333 w fanfiction / 25.08.2017 ? #317 w Fanfiction / 28.08.2017 ?❤️ #278 w Fanfiction / 29.08.2017 ??

Boharerami są Tsukishima Kei i Kuroo Tetsurou. Enjoy.

Chłopak o dość niskim wzroście, błękitnych oczach, karmelowej grzywce opadającej na oczy i zamiłowaniu do marchewek oraz koszulek w paski. Chłopak o szmaragdowych oczach, burzy czekoladowych loków i zamiłowaniu do kotów. Błękit i szmaragd. Louis i Harry. Kapitan szkolnej drużyny i jego najlepszy przyjaciel. W pewnym momencie Louis zauważa, że zbyt często myśli o swoim przyjacielu, jest zbyt szczęśliwy w jego towarzystwie, a uśmiech Harry'ego sprawia, że czuje jak motyle w jego brzuchu zrywają się do lotu. Tak, Louis się w nim zakochuje. Jest przekonany, że to uczucie jest nieodwzajemnione, dlatego nie mówi nic młodszemu. Opowieść o dwóch zakochanych w sobie idiotach, momentami smutna, ale w większości po prostu jest bardzo słodko i chyba większość z nas marzy o tym żeby znaleźć taką miłość ;)

Tōru rozróżniał parę rodzajów szarości. grudzień 2017 - styczeń 2019