- Chyba już - powiedział w końcu, kciukiem lekko głaszcząc moją wargę. - Boli? - Może troszkę - przyznałam schrypniętym głosem. Odchrząknęłam. - Dziękuję. Wpatrywał się w moje usta. Nie byłam w stanie zaprotestować, gdy jego twarz była coraz to bliżej mojej. A gdy nasze usta się spotkały... Przeszedł przeze mnie prąd podniecenia i pożądania, jakiego jeszcze nigdy wcześniej nie czułam. A był to prosty, delikatny pocałunek. Zaskoczyłam samą siebie. Oddając pocałunek. Jemu chyba spodobało się to, że nie jestem obojętna i przejechał ostrożnie językiem po mojej wardze, a ta w natychmiastowym tempie przestała tak bardzo boleć. - Brian - szepnęłam, kładąc dłoń na jego karku i wplatając palce w jego loki. Przedłużył pocałunek, a przez mój umysł nie przetoczyła się chociażby jedna myśl, aby zaprotestować. W końcu jednak skończył pocałunek, a ja westchnęłam błogo w jego usta. - Widzisz? - spytał z uśmiechem. Zdziwiłam się. - Co? - To dowód na to, że zakochani nie potrzebują nieustannie rozmowy - przypomniał swoją tezę.

Ashley to dziewczyna zdecydowanie różniąca się od reszty rówieśników. Sama w sobie jest jednym, wielkim zaprzeczeniem, błędem, kontrastem. Dla niej piękne jest to co innych przeraża. Wolna, niezależna i samowystarczalna, fascynująca dla każdej osoby, która ją pozna. Prawdziwa, nieustraszona wojowniczka. Co się jednak stanie, gdy na jej prostej i nieskazitelnie czystej ścieżce życia los postawi przeznaczenie? Czym ono tak właściwie jest i do czego prowadzi? Jaki jest jego cel? Czy ta nieufna, oparta na honorze dziewczyna będzie w stanie się z nim zmierzyć? Czy będzie w stanie poświęcić najważniejszą kolumnę jej życia - wolność? Czy może ucieknie od tego tak jak robiła to do tej pory? Przecież wszystko co dobre kiedyś musi się skończyć. Prawda? Uciekaj póki możesz, bo przeznaczenie z pewnością Cię kiedyś dopadnie. Tak się dzieje z każdym. Bez wyjątku. - Jednak... *** To moje pierwsze opowiadanie dlatego proszę o wyrozumiałość. Miłego czytania ;)

Claire Morgan ma osiemnaście lat, żyje wśród wilków wraz ze swoimi rodzicami, którzy są najbliżej Alfy i jego rodziny. Problem dziewczyny polega na braku swojego mate, ale kiedy go odnajdzie nie będzie łatwo go oswoić. Dziki Wilk połączony z nią nierozerwalną więzią, kierowany pierwotnymi instynktami będzie trudnym przeciwnikiem w bitwie o miłość. Trzecie opowiadanie w tej kategorii w czasie przerw między rozdziałami zapraszam na "Wilki", "Lapis-Lazuri" i "Kelnerka Alfy". LeaiaWolf

Wendy jest wilczycą, która dużo w swoim życiu przeszła jednak jej optymistyczny charakter i wrodzone poczucie humoru pozwalają jej cieszyć się życiem. W chwili, której zupełnie się tego nie spodziewa odnajduję swojego mate. Czy ich odmienne charaktery pozwolą na to aby oboje zaznali miłości i szczęścia?

Ashley to czarownica o jasno ustalonych zasadach. Już od najmłodszych lat marzyła, aby mieć rodzinę, którą stworzyłaby ze swoim partnerem duszy. Jednak przez klątwę rezygnuje ze szczęścia sądząc, że lepiej będzie, jeśli Blake, jej partner, ucierpi podczas swojego ukończenia nauki i wstępowania w świat czarowników. Bo ten ból pojawi się i po jakimś czasie zniknie. A związanie z dziewczyną obłożoną klątwą zostanie. Blake poszukuje swojej partnerki duszy. Znajduje ją po powrocie do domu. Okazuje się bowiem, że to najlepsza przyjaciółka jego sióstr. Wydaje się, że wystarczy przeprosić dziewczynę, gdy się ją przez przypadek obraziło i poprosić o związek na całe życie. Ale nie ma tak łatwo. Ashley trzyma się od niego z daleka i skrywa tajemnicę. On jednak dowie się, co to za problem i go usunie. Pragnie swojej partnerki i ma już dość czekania. Seria kontynuowana historiami Białego Kła i Avril, pt.: ,,Miłość według wilka''

Carmen znalazła się na polanie w niewłaściwym czasie - a przynajmniej tak myślała. Młoda wampirzyca nie zdawała sobie jednak sprawy, że ten niewłaściwy czas popcha ją wprost w ramiona przeznaczenia, a konkretnie Alfy Richarda - jej przeznaczonego. Wampiry i wilkołaki od lat są największymi wrogami, ale oni nie mają zamiaru rezygnować ze swojej miłości. W końcu to przeznaczenie ich połączyło, więc obydwoje nie mają tu za dużo do gadania. Fragment: "- Nie będę powtarzał, do cholery. Jeżeli tego nie zrobisz, bez wahania cię zabiję - warknął w moją stronę. Jak prawdziwy wilk. A na mojej skórze pojawiły się dreszcze. Czy mi się to właśnie spodobało? Zawsze uważałam się za osobę silną, o silnym charakterze i trudną do zmanipulowania. Teraz jednak moje wcześniejsze przemyślenia zostały solidnie zachwiane, a to dlatego, że jego władczy głos działał także na mnie. Kolejny raz poczułam się jak w tym głupim śnie - moje ciało mnie zdradzało, dlatego nieśmiało podniosłam głowę i zaczęłam sunąć wzrokiem po jego sylwetce aż nie dotarłam do brązowych, błyszczących oczu, w których widziałam swoje odbicie, a to było zdecydowanie ładniejsze niż odbicie w lustrze! Były przepiękne. Takich oczu nie da się zapomnieć, będą mi się śniły po nocach! Zawiał silny wiatr, zagwizdało mi w uszach. Ten cholerny zdrajca najpierw odgarnął moje włosy z twarzy, a następnie ściągnął całą perukę. Cholera jasna! Teraz wszyscy mieli widok na moje fioletowe włosy. Nie wiem, dlaczego, ale jeszcze raz spojrzałam na Alfę. Oboje patrzyliśmy sobie w oczy. Nagle ogarnął mnie dziwny spokój. Jego tęczówki z brązowych, zmieniły kolor na krwiście czerwony. Dwa wilkołaki puściły mnie, a z ust Richarda wydobyło się tylko jedno słowo: - Moja! Cholera, a co z moimi soczewkami!?"

Ostrzegam błędy. Nie czytaj jeśli Ci one przeszkadzają. -powiedz, że chcesz tego tak samo jak ja - wyszeptał żarliwie. Złote oczy wpatrywały się teraz we mnie z oczekiwaniem. -ja.. - przerwałam na moment bo wszystko co do tej pory się działo między nami, obudziło we mnie jednocześnie strach i zachwyt, zmysłowość i wstyd, odmowę i przyzwolenie. W końcu pozytywne emocje wzięły górą i wyszeptałam ciche - chcę.

"Jeżeli chcesz mieć królową musisz być królem. Jeżeli chcesz mieć dobrą partnerkę musisz być dobrym partnerem." Wyścigi motorem są niezłą zabawą. Ale tylko do pewnego momentu. Nieprzerwane poszukiwania mate, stają się jedynie marzeniem. Pierwsze spotkanie wilkołaka i człowieka nie zawsze jest takie kolorowe, jak się niektórym wydaje. #1 miejsce w kategorii "wilki" - 15.11.2020r. ❤️

Deszcz moczył moje ciało kiedy stałam przed ogromnym, ciemnym lasem. Łzy przysłaniały widok, a czekająca śmierć tylko potęgowała moje przerażenie. Pozbyli się mnie. Jestem wygnanym wilkiem. Ogromny jeep odjechał z piskiem niszcząc ostatnią nadzieję, że to żart. Jednak była to rzeczywistość. W oddali słyszałam szydercze wycie banitów. Teraz muszę zrobić to co zawsze. Przetrwać. Jako jedna z wygnanych. ~~ ~Morphium_1305♥