"Dersim başlamak üzere, görüşürüz!" Çağla'ya seslenirken yere oturmuş olan grubun yanından aceleyle geçtim ve kendi amfime doğru adımladım. O sırada gözüme çarpan panodaki duyurulara bakarken duraksamama engel olamadım. Ev arkadaşı arayan bir sürü ilanla karşılaşırken şaşkınlık, biraz da sevinçle telefonumu çıkardım ve ilanları bir bir fotoğrafladım. "Ev arkadaşı mı arıyorsun?" Arkamda duyduğum sesle sıçrarken korkuyla birkaç adım geriledim ve bana gülümseyerek bakan Pusat Dağdelen'i gördüm. Kalbim, tüm hızıyla çarparken benim bu korkmuş halime güldü ve birkaç adım atıp eliyle ilanlardan birini işaret etti. "Eğer öyleyse bu ilana özellikle bakmanı öneririm." Onun parmağıyla işaret ettiği kâğıt parçasına bakarken yazan isime ve yanındaki numaraya baktım. Pusat Dağdelen 05*** *** ** **

Gecenin bir kuytusunda, yarı ölüm halinin pençesinde gerçekleşti kehanet. Yeni yaşamı lanet gibi bahşedildi kadına. Sol kaburgasında, kalbinin hemen üstüne işlendi lanetin emaresi; gövdesi kuzguni siyahı, kanatları safir mavisi bir kelebek... "Tenim, tenine Feraşe..." Bu isimde yazılan ilk ve tek kurgudur, çalınması durumunda yasal işlem başlatılacaktır.

Arızanın ta kendisi olan adam DOĞU ÜZEYİROĞLU! Ne çok iyi ne çok kötü. Onu acımasızlaştıransa kardeşinin bir başka kıza ondan habersiz nakil edilen kalbi. Batu'nun kalbini geri almaya ant içtiği günlerin azabını ise yaşam çiçeği yeni oksijen almış İnanç Gürmen çekecekti. Sessizliğin içinden doğmuş Ekinezya. Bütün sessizliğini Doğu Üzeyiroğluna karşı bozmuş hazırcevap bir dişi. Kızılperestin acılarına göğüs geren, Her darbesinde dimdik ayakta duran, İblisin cazibesine kapılan Gürmen kızı. Nakil edilen kalbi ARIZALI geri alabilecek mi? Peki ya bu savaşta ölüm olsa? Kalbi aldıktan sonra pişmanlıklar sarsa? Geri dönüşümü olmayan yollara direksiyon çevrilecek mi? COPYRİGHT © TÜM HAKLARI SAKLIDIR

Korkmuyordum, ne karanlıktan, ne gürleyen gök gürültüsünden, ne de bana zarar verebilecek bir insandan. Çünkü ben karanlıktım, ben gürleyen göktüm, ben zarar görmezdim, ben zarar verirdim. Ben bir katildim. Bu bir sıfat değildi, bu benim mesleğimdi. 🔥 Yayınlanma Tarihi: 12.04.2020 Bu kurguda geçen kişi, kurum ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. Uyarı: Eğer kurguyu spoi almadan okumak istiyorsanız, yorumları okumamanızı tavsiye ediyorum.

Hayat istediklerimizin tam tersini karşımıza çıkarırken bir istisna ile istediği gerçekleşen azra'nın hayatını sorguluyoruz....

Gerçeklere kör, sağır ve dilsizsen! İncitmeden seven, nahif adama tahammülün yoksa! Empati kurma yeteneğin sıfırsa! Rica ediyorum kurguya hiç başlama!!! 💧💧 Oysa adaletsizliğin kol gezdiği dünyaya kadın olarak gelmek suç değildi. Asıl suç kadının yaşam alanını kısıtlı tutan bireylerin eylemleriydi. Bedene acımasızca inen her darbe, elbet zaman geçtikçe silinirdi. Peki ruh'a sadistçe vurulan darbelere zaman çare olabilir mi? Gözlerini açtığı andan itibaren ailesinin çizdiği sınırlara tutsak olurken , esaretine son vermek bir hayli zor olacaktı. Sevgi nedir? Bilmeyen! Ailesi tarafından kabul görmeyen! Yaşıtları gibi hayat dolu olmak varken kaderine alın yazısının kara'sını temsili gözlerinden yaş dökmek düştü... O'nunla karşılaşana kadar! Aşka tutsak olacağından bir haber adam ise virane yaşamdan şaheser yaratmaya kararlıydı. 💧💧 Parmak uçları Nilay'ın beli ve kalçaları arasında gezinen Hakan, kalçalarını hafif ritimlerle öne kıvırdı. Ateş gibi mabedi sert kalın erkekliğini sıkıştırırken hırlar gibi nefesini verdi. "Ait olduğu yeri öyle benimsedi ki." Dizlerini büktü avuç içleri kusursuz vücudun kıvrımlarında gezindi. "İçinden çıkmaya hiç niyeti yok." Nefes alış verişleri hızlandı, kalçalarının tutturduğu hafif ritimler sertleşti. Boğazını tırmalayan erkeksi boğuk iniltisini özgür bıraktı. Nilay'ın içini kaplayan doluluk bedenin de gezinen kışkırtıcı dokunuşlarla kadınsı hormonları uçuşa geçti. Damarlarında dolaşan kan arzuyla kasıklarına hücum etti. Başını geriye yatırdı aldığı hazla ciğerlerine çektiği nefesi fısıltı gibi sesiyle bıraktı. "Hakan." Loş ışığın aydınlattığı mekânı iki bedenden, yükselen kıvılcım ateşe verdi.. Kapak: İnstagram/ zanedus_design_

Her şey bir ölümle başladı. Ölüm, nefreti takip etti. Nefret, intikamı körükledi. Ve aşk hepsini alaşağı etti. Yüksek kayalarda uçan kartal, kayanın en dibinde yaşayan küçük kıza âşık oldu. Onların aşkı, çığlık. Onların aşkı, feryat. Onların aşkı, acı. Onların aşkı, ölüm. Onların aşkı, VAVEYLA. Karanlıkta atılan her çığlık sahipsizdir. Ben senin karanlıkta attığın çığlığım. Seninleyim ama senin değilim.

"Aklım almıyor," diye söylendi kendi kendine, beni aniden kavradığı elimden yeniden kendine çekti ve dudaklarını saçlarıma bastırdı. "Ben sana böyle his-," duraksadı. "İnsanlar nasıl seni yaralayabiliyorlar?" Konuşma engelli bir kız ve onun için işaret dili öğrenen bir adamın hikâyesi...

Doğum gününden sonra, kardeşiyle eğlenmek için konsere giden bir genç kız... Fırtına yüzünden iptal olan konserden eve dönmeye çalışırken, kendini bir anda hiç bilmediği bir yerde bulursa... Ve bu bilmediği yerden, evine dönecek hiçbir yolu olmasa... Kendisini yabancı hissettiği bu şehirde, tüm bunlar yetmezmiş gibi, aklını karıştıran ve tüm yolları kendisine çıkaran gizemli bir genç adamla karşılaşırsa... Neler olur?