❝𝐚𝐧𝐝 𝐢𝐟 𝐭𝐡𝐞 𝐬𝐮𝐧'𝐬 𝐮𝐩𝐬𝐞𝐭 𝐚𝐧𝐝 𝐭𝐡𝐞 𝐬𝐤𝐲 𝐠𝐨𝐞𝐬 𝐜𝐨𝐥𝐝, 𝐭𝐡𝐞𝐧 𝐢𝐟 𝐭𝐡𝐞 𝐜𝐥𝐨𝐮𝐝𝐬 𝐠𝐞𝐭 𝐡𝐞𝐚𝐯𝐲 𝐚𝐧𝐝 𝐬𝐭𝐚𝐫𝐭 𝐭𝐨 𝐟𝐚𝐥𝐥, 𝐢 𝐫𝐞𝐚𝐥𝐥𝐲 𝐧𝐞𝐞𝐝 𝐬𝐨𝐦𝐞𝐛𝐨𝐝𝐲 𝐭𝐨 𝐜𝐚𝐥𝐥 𝐦𝐲 𝐨𝐰𝐧❞ ✧ Η κακομαθημένη Αντζέλικα και ο αδιάφορος προς τα πάντα αδερφός της, Θίοντορ, παρά τα πλούτη και την φήμη, ποτέ δεν ένιωσαν στ' αλήθεια ζωντανοί. Όλα όμως αλλάζουν όταν ξαφνικά αναγκάζονται να μετακομίσουν σε μια μικρή πόλη μαζί με μια άγνωστη θεία τους και να παρακολουθήσουν μαθήματα στο Δημόσιο Λύκειο του Βάιολετ Χάιζ, ένα σχολείο γεμάτο "χωριάτες" που τελικά ίσως είναι πολλά παραπάνω απ' όσο φαίνονται. ✧ 𝐂𝐎𝐌𝐏𝐋𝐄𝐓𝐄𝐃 ✓ -𝐜𝐫𝐞𝐚𝐭𝐞𝐜𝐡𝐚𝐨𝐬 | 2018 - 2020 𝐝𝐨𝐧'𝐭 𝐜𝐨𝐩𝐲, 𝐛𝐞 𝐨𝐫𝐢𝐠𝐢𝐧𝐚𝐥 𝐜𝐨𝐯𝐞𝐫; @𝐬𝐭𝐫𝐚𝐲𝐢𝐧𝐬𝐩𝐚𝐜𝐞

Μέρος (Ι) : Ενεστώτας "Πιστευω γλυκια μου Κυβέλη πως διατηρεις απεναντι μου μια ακραδαντη σταση αγάπης-μισους. Απλως δυσκολευομαι να αποφασίσω για το αν αγαπάς να με μισεις ή μισεις το οτι με αγαπας" Μέρος (ΙΙ) : Παρατατικός "Πάντα επιστρέφουμε ο ένας στον άλλον ο,τι και αν γινει. Λες και κάποια μυστήρια μαγνητική δύναμη υπάρχει ανάμεσα μας. Φταίει βέβαια και το ότι τα μέτρια δεν ήταν ανέκαθεν για εμάς. Ή όλα ή τίποτα" Μέρος (ΙΙΙ) : Μέλλοντας "Δεν καταλαβαίνεις. Είναι μάταιο. Όταν μπορείς να σταματήσεις δεν θες και όταν θες να σταματησεις, δεν μπορείς." "Κι όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά, θυμάσαι; Μου απλωσες το χέρι και μου χαμογελασες τόσο τρυφερά σαν να με γνώριζες από χρόνια. Σε κοιταξα και σκεφτηκα...Θεε μου τι αποτομη ευτυχια ειναι αυτη.'' Κυβέλη - Ορέστης.

Εκείνος δεν μπορούσε να απαντήσει στις ερωτήσεις της. Τις φοβόταν. Εκείνη παρά ήταν πρόθυμη να καίγεται με την φωτιά του. Στο τέλος κατέληγε βρώμικη,από τον καπνό που άφηνε.

Και μετά από αυτήν την νύχτα,όλα άλλαξαν. Εκείνη. Το όνομα της. Ο κόσμος. Το ηλιοβασίλεμα. Ακόμα και ο γεμάτος με αστέρια ουρανός,έπαψε να έχει σημασία. Βασισμένη σε αληθινά γεγονότα.

Η Ωραία Ελένη ένα πρόσωπο Μούσα στην προσπάθεια ποιητών να δημιουργήσουν . Ένα πρόσωπο αινιγματικό , με εγωκεντρική προσωπικότητα ....Πόσα τέτοια πρόσωπα δεν έχουμε συναντήσει στην ζωή μας που μας προδίδουν με τις πράξεις τους και μας οδηγούν σε ακραίες ενέργειες........ Ένα τέτοιο πρόσωπο είναι και η Ελένη του ποιήματος. Μία ανάμειξη μυθολογίας και πραγματικότητας με πρωταγωνίστρια της Ελένη του μυαλού μας , που περνάει άφθαρτη μέσα στους αιώνες και συνεχίζει να πληγώνει στο πέρασμα της ανθρώπους που πραγματικά την αγάπησαν

*Αυτή η ιστορία χρειάζεται απεγνωσμένα διορθώσεις* "Ερωτεύεσαι μυαλά." ειπε και την κοίταξε με νόημα "Εχω πάψει να πιστεύω πως το μυαλό έχει οποιαδήποτε σχέση με αυτή την τρέλα, Μάριε." απάντησε εκείνη, αποφεύγοντας συστηματικά τη ματιά του "Ίσως να εξαρτάται από το άτομο..." "Ίσως να ήρθε η ώρα να αποδεχτείς πως είναι καθαρά θεμα έλξης." φώναξε απεγνωσμένα, σηκώνοντας τα χέρια της στον αέρα "Δεν το δέχομαι αυτό. Έχω νιώσει σαρκική έλξη άπειρες φορές, Ανδριάνα. Πολλές κοπέλες, με πολλούς τρόπους. Με εσένα δεν είναι έτσι. Με εσένα νιώθω κάτι, εντάξει; Νιώθω διαφορετικά γαμώ. Πότε θα το καταλάβεις; " Η γνωριμία της Ανδριάνας και του Μάριου θα είναι συντριπτική. Γιατί όπως όλοι ξέρουμε πως ο έρωτας έχει ακατανίκητη δύναμη και του φτάνει μονάχα μια στιγμή για να διαλύσει τα πάντα στο πέρασμά του. Copyright @2015 All rights reserved.

Το χάος μας... (#9 Στην ποίηση-18/2/2016)

Copyright © 2014. All rights reserved. Νομίζω πως εκείνη η μέρα ήταν η πιο διαφορετική και η πιο διασκεδαστική μέρα της ζωής μου. Αν και ήταν η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου και εγώ δεν είχα κοπέλα, νομίζω πως περνούσα μια χαρά χωρίς καρδούλες και αρκουδάκια. Είχα πρόβα πάλι για τη θεατρική παράσταση που θα ανέβαζε η σχολή μου. Μου ανακοίνωσαν ότι θα είμαι ο σχεδόν πρωταγωνιστής. Ίσως δεν είναι και τόσο κακό όσο ακούγεται... Όλοι με ρωτούσανε αν τρέχει κάτι με την Βάνα την κολλητή μου επειδή έτυχε να φιληθούμε σε ένα πάρτι. Αλλά φυσικά ξέρω πως δεν έχει μάτια για άλλον παρά μόνο για τον τρίτο της παρέας τον Σπύρο. Η μητέρα μου με κάλεσε στον γάμο της τον επόμενο μήνα και ο μικρός αδερφός μου ο Νίκος της ανακοίνωσε σε αντίποινα ότι είναι γκέι μόνο που εγώ ξέρω πως έχει δεσμό με την Νίκη εδώ και έξι μήνες. Όπως επίσης και πως εκείνη τη μέρα δέχτηκα μία επίθεση από μια βροχή πορτοκαλιών που μου άλλαξε τη ζωή. Είμαι ο Μιχάλης και στις 14 Φλεβάρη έτυχε να πετύχω μπροστά μου ένα αξέχαστο κορίτσι... Το πορτοκαλοκόριτσο!

"Ό,τι πρέπει" φώναξε. "Να ξαπλώσεις γυμνή μέσα στην μπογιά αν χρειαστεί! Να κάνεις σεξ σε ατελιέ, να ερωτευτείς τον καμβά, ό,τι χρειαστεί για να ελευθερώσεις το πάθος που χρειάζεται η τέχνη! Να μάθεις να κάνεις έρωτα με ένα βλέμμα. Να καταφέρεις να μεταφέρεις την ένταση και την έξαψη με ένα μόνο βλέμμα. Να ανακατεύεις τα χρώματα στην παλέτα λες και είναι ο μόνος τρόπος να αναπνεύσεις" ολοκλήρωσε εξτασιασμένος και τα πράσινα του μάτια έλαμψαν.

Μια ιδιότυπη λέσχη, με όλο και περισσότερα μέλη, έχει ιδρυθεί στο κέντρο της Αθήνας.