"Leyla!" Günlerin yer değiştirdiği o saatlerde, gecenin en karasında, bir ruhun kilitli kalmış sokaklarındaydık. "Burada ne arıyorsun?" Başkası için kül olan bir yüreğin yeniden yanacağını düşünmezdim ona kadar. Sigaranın külünün düştüğü zeminde ayağının ucuyla geçmişin izlerini sildi sanki. "Seni tanıdığım o günden beri açılan kapıların, çıktığım yolların sonu hep sana varıyor." Bir tebessümün kıyısında var olup orada yok oldum. "Belki benim de çıkmazım sensin. Leyl'im, Leyla'm, gecemin karanlığı, çıkmazım..." Onun kurduğu anlamların benim cümlelerimin üzerini örttüğünü hissettim. O çıkmazda onunla kalmaya gönüllü gibi "Benden ne istiyorsun?" Diye sordum. "Seni." Dedi. ... Leyl... Leyla... Gece saçlı güzel kadın...

Labirent gibi sokaklarda gördüğüm her kapıyı ittirerek saklanabileceğim bir yer arıyordum. Açılmıyordu kapılar. Ardımdaki adamın bakırcıların çekiç seslerini anımsatan ayak sesleri her an daha da yaklaşıyordu. Dar sokaklardan birine daha girmiştim ki bir anda yol bitti. Bu bir çıkmaz sokaktı. Kapısız, penceresiz yüksekçe bir duvar önümü kesiyordu. "Seni öldüreceğim!"dedi korkunç ses. Çaresizce dönüp sesin sahibine baktım. Nevfel etrafımı çeviren üç duvardan daha geçilmez görünen cüssesiyle karşımdaydı. Yarım bir gülümsemeyle baştan aşağı süzdü beni. Ayaklarımın buz kestiğini hissettim. Beton zemine çıplak ayaklarla basıyordum. Ölülerin de önce ayaklarının soğuduğu geldi aklıma. "Leyla..." Nevfel korkunç suratında alaycı bir ifadeyle bana doğru geliyordu. Sanki onun her adımında ruhum biraz daha çekiliyordu. Korkudan sıklaşan soluğum boğazımda düğümlendi. O yaklaştıkça ölüm de yaklaşıyordu. "Gelme! Aradığın kişi ben değilim!"diye bağırdım geri giderek. Sırtım duvara dayanmış, ölüm burnumun ucuna kadar gelmişti. Kaçacak yerim yoktu artık. Nevfel şeytanı hatırlatan ateş gibi elleriyle kolumu yakaladı. "Sen Leyla'sın!" ... ✔️Bütün kurgularım, içindeki ufak hikayeler, sözler, varsa şiirler dahil bana aittir. Alıntı yaptığım durumlarda bunu belirtiyorum. Öncesi de sonrası da çalıntı ihtimaline karşın (her bir değişikliği dahil) çeşitli yollardan korunmaya alınmıştır. Benzer kurgularla karşılaşırsanız lütfen bana bildirin. Bütün kurgularım özgündür. ✔️ Başlama: 27.11.2016 Final: 18.02.2018 Kelime sayısı: 78.095

Zerya heyecanına yenik düşüp çok özlediği atına binmek istiyordu. Bu yüzden hızla evlerinin işleriyle alakadar olan amcasına doğru koşuyordu. "Harun amca, atım nerede, hemen görmek istiyorum." dedi Zerya. "Ahırda kızım" Zerya hemen ahıra doğru yol aldı. Atını çok özlemiş olan Zerya, uzun zamandır atına binmediği için, birazcık korku, ve heyecandan çok hızlı atan bir kalple dört nala koşuyordu. Zerya kendini atına o kadar çok odaklamıştıki zamanın nasıl geçtiğini hiç anlamadan yavaş yavaş akşam olduğunu fark ettiğinde eve geri dönerken aniden yandan bir araba geldiğini fark etti. Zeryanın atı çok hızlı idi. Bu yüzden sağdan gelen arabanın firen yapması gerekiyordu, aksi taktirde bu çok feci olaylara sebep olabilirdi. Aniden Zerya atıyla arabanın üzerinden atladı. Arabanın sürücüsü olan Şerwan, Zeryanın yan komşusu Miran beyin 2. Oğlu idi. O sırada Şerwan 21 yaşında idi. Şerwan arabadan inip bir hışımla ZERYAYA DOĞRU GITTI. Zerya yüksek bir ses tonuyla: "Sen araba kullanmayı nereden öğrendin" diye sordu Şerwana. "Asıl sen at binmeyi kimden öğrendin, az kalsın kendini, atınla beraber mezara yollayacaktın." dedi. "Sen, sen..., ah neyse uğraşmaya değmez, diyerek tavır yaptı Zerya. Ardından Zerya arkasını dönüp atına bindi ve hızla oradan uzaklaşmaya çalıştı. Arkasından Şerwan önce biraz tebessüm etti ve daha sonra ZERYAYA :"Bari kim olduğunu söyleseydin!" dedi. Zeryanın cevap vermek istemediğini anlayan Şerwan, Zeryanın duyması için bağırıp: "Ben Miran beyin 2.oğlu Şerwanım" dedi, ve aniden Zerya atını durdurdu. Zerya kendi kendine sorular sormaya başladı. "Olamaz, yoksa o, yoksa o komşumuzun oğlu mu? Ah ben ne yaptım?" diye sorguladı.

... -Buna mı ulan ? Mahallenin en zengini sana talip olmuşken sen bu taksici parçasına mı kaçtın?' Nilüfer gözlerinden akan inci taneleri ile sıkmıştı parmaklarını. Açık mavi gözleri bir babasında , bir de babasının hemen ardına sıralanmış iri kıyım ağabeylerinde dolanıyordu. Yanlarında bir de o damat dedikleri pısırık herif vardı ki , değil onunla evlenmek, yolda görse karşı kaldırıma geçerdi ! Boğazından sert bir yutkunma geçerken babasının dediği ile gözlerini kaldırıp ona şaşkınlıkla bakan taksiciye çevirdi bakışlarını. Sol yanına doğan güven hissi onu yanıltmayacaktı. Hem o sümsük herife yar olacağına hiç tanımadığı bu taksici parçasına karılık etmeye razıydı! Elini kaldırıp Kenan'ın direksiyon sallamaktan nasır tutan büyük avucuna sardı narin parmaklarını. Ve genç adam şaşkınlıkla susup kalırken titreyen bir sesle cevap verdi. -Ona kaçtım. Taksiciye kaçtım ben baba !'

En yetenekli öğrencileri toplayarak onlara en güzel geleceği vermekle ünlü okula davet aldım ve yatılı olarak bu okula geldim.Bir anda bütün hayatın değişebilir diyorlar. Bu okula geldim ama bu okuldan sadece bir şekilde çıkabilirim. ÖL YA DA ÖLDÜR. Benim gibi her şeyden habersiz 16 çocukla birlikte hayat mücadelesi vereceğim. Fakat en büyük sorun ise, sadece bir kazanan olacak. Gerçekten öyle mi? Eğer bu hikayeyi okursanız emin olun ki bırakamayacaksınız. En sonda kimin kazandığını görmek istiyor musunuz? O zaman kitabı okumaya hemen başlayın! ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Merhaba bu hikaye benim ilk hikayem. Ben bu hikayeyi, DANGANRONPA adındaki bir animeden bakarak yazıyorum ama tabiki bazı değişiklikler yapacağım. Eğer bu animeyi izlediyseniz bu hikayeyi begenmeyebilirsiniz. Çünkü değişiklikleri kimse sevmez. Remix gibi oldu bu hikaye. Fakat Danganronpa yı izlemediyseniz gerçekten hoşunuza gidebilecek bir hikaye oldu. 》

Teresa Ballantyne, adım buydu. Ben küçükken annemle babam ölmüştü. Onların ölümünden sonra amcam tarafından New York'a götürülmüştüm. O zamanlar 8 yaşındaydım, zamanla ev işi yapmayı öğrendim. 13 yaşımdan sonra amcam gizemli bir şekilde ortadan kayboldu. Yan komşumuz her gün benimle ilgilenmeye başladı. 13 yaşımda en iyi arkadaşım olan Kate ile tanıştım. Ve şuan 17 yaşımdayım, ne basit bir hayat öyle değil mi? Hayatım özetlemesine böyleydi. Ta ki okula bir kaç yeni öğrenci gelip, bana kendilerininde kurda dönüşebilme yeteneklerinin olduğunu söyleyene kadar. Bana onlarla birlikte yaşamamı söylediler. İşte o gün en sonunda düzgün bir ailem, birçok arkadaşım ve yeni bir evim olacak diye sevinmiştim ama belanın en kötüsü onlarla tanıştıktan sonra başıma geleceğini elbette bilmiyordum. Not= Hikayenin ilk bölümleri kötü bir anlatımla yazılmıştır. Hikayeyi düzenlemeye almak istemediğimden bunu göze alarak okuyunuz.

Zorla yapılan bir evlilik İki evliliğe hazır olmayan insan Otoriter babalar Hayatın onlara oynadığı oyunlar Büyük tevafuklar Ve ortaya çıkan BÜYÜK BİR AŞK

"Bir Müslüman erkek, eşine baktığı, eşinin de ken­disine baktığı vakit, Allahu Teâlâ her ikisine de rah­met nazarıyla bakar. Ve erkek, hanımının elinden tut­tuğu zaman, her ikisinin de günahları parmaklarının arasıdan dökülüp gider." 🍃 "Sahip olunan şeylerin en kıymetlisi; zikreden bir dil, şükreden bir kalp, kocasının îmanına yardımcı olan sâliha bir eştir..." (Tirmizî, Tefsir 9/9)🌿 "Dünya geçici bir faydadan ibarettir. Onun fayda sağlayan en hayırlı varlığı dindâr kadındır." ☘ Tüm hakları saklıdır, kopyalanma, çoğaltılma gibi durumlarda Hukuki işlem başlatılacaktır.

~Tamamlandı~ İnsan yaşadığı zorlukları bahane edip yazısındaki kaderin enaniyetine sığınmaktan hep kaçar. Hep daha iyisi olsun hep düşlediği hayat kendisinin yazgısı olsun ister. En çokta kabullenmeyi bilemez. Ben hep düşlediğim hayatın ötesini istemiştim, hep daha iyisi olsun isterken kabullendiklerimin ötesine gidememiştim. Kader denen o lütfu göz ardı etmiştim. Bu beni büyük ustalıkla ummadığım anda yakalamıştı. Diken sandığım şerrin ucundaki gülü hesap edememiştim. Nefret ettiğim adamın imtihanıydı beni bu kaderin ucundaki gülün bir gün solacağını sanmam. Yanılmıştım! Diken diye hesapladığım adam bana gül sunmuştu hep. Tutarsam kanardı bilirdim lakin onun bendeki teslimiyetiydi dikenlerin zarar vermeyişi. Ben ondan kaçarken aslında ona koşmuştum. Şer sandıklarım lütuftu, bunu ben bilememiştim. Senden nefret ediyorum dediğim adamı nefretimle beslemiştim, hislerim ise onun bana sunduğu papatyalarla gül budak olmuştu. Bilememiş, kaçtığım yerde hep düşmüştüm. Söylediği tek söz; düştüğün zaman elini hep ben tutacağım. Orada başlayan sözle aslında elini tutan hep ben olmuştum. Ben Zeynep. Daha küçücükken boynuma asılmış kolyenin kıyametçisi. Artık benim bir sırrım var. Bunu ben değil o kolyenin sahibi biliyor.

Mis gibi kokular geliyorken mutfaktan yine Saadet hanımın gözleri dolmuştu.Allah'a binlerce kez şükrediyordu böyle hayırlı bir evlat nasip ettiği için.Düşünmeden edemiyordu acaba ne yapmıştı da ona böyle hediye vermişti Rabbi? Dolan gözleri şimdi taşmış sessiz sessiz akıyordu göz pınarlarından. Her namazdan sonra uzun uzun ettiği dualarına bir yenisini ekleyerek yine dua ediyordu ağlayarak. "Allah'ım herşeye sahip olan sensin biz ise bu dünyada kiracıyız.Rabbim verdiğin herşeye şükürler olsun.Sen kızımı koru.Ona hayırlı kapılar aç.Ona hayırlı bir eş nasip eyle Yarabbim..."