~Wattys2018 Modernistler kazananı~ *TAMAMLANDI* 🔥 Çok az kaldı. Benzini döktüm ve çakmağı da ateşledim. Alevlerin göğü sarmasına çok az kaldı. Hepimiz ısınacağız! Hem de iliklerimize kadar... -Ciara Archer 🔥

'Mara' ismi annesinin ona tek hediyesiydi. İsminin anlamı acı olsa da, annesi ona bambaşka bir amaçla vermişti bu ismi. Her seferinde bir şeytan olduğunu vurgulamak için... Babası ise ona Angelina derdi çünkü o babasının meleğiydi. Ama Mara ne annesinin söylediği gibi bir şeytan, ne de babasının söylediği gibi bir melekti. O Anahtardı. Cehennemin Anahtarı... Anahtar serisi 1. Kitap: Anahtar 2. Kitap: Mühür 3. Kitap: Araf 4. Kitap: Mahşer

Yıllar önce,Pasifik okyanusunun bilinmeyen köşelerinde başkanlığını Victor Morcam'ın yaptığı Morcam Adası kaynağı da kendisi gibi bilinmeyen bir nedenden dolayı 5 parçaya ayrılmıştı. Fazla bir can kaybı olmasa da insanlar bunu işledikleri günahların bir cezası olarak düşünmüştü ve hayatlarına bu şekilde devam etmeye karar vermişti. Ada halkı 5 parça halinde yaşamaya devam ederken zaman geçtikçe başkanın yardımcıları, ada parçalarının her birinin Victor Morcam'ın çocuklarını temsil ettiği düşüncesini ortaya attı. Tesadüf mü bilinmez ama Victor'un da 5 çocuğu vardı. 5 ada, 5 çocuk. Başta tereddüt etse de bu fikir başkanın kafasına yattı ve adaları ilk eşinden olan Marcus, Matthew ve Maeve'ye; ikinci eşinden olan Raven ve Reaver'e paylaştırdı. Ve bu paylaştırma beklenmedik sonuçları doğurdu. Uyarı: Bu macera tehlikeli sırlara ve doğaüstü olaylara gebedir. Sen de bu maceraya ortak olmaya ve kendinden şüphe etmeye hazır mısın? ©Tüm hakları yazara aittir. Kısmen ya da tamamen alıntı yapılamaz,kopya edilemez ve çoğaltılamaz.

Elena, ateşli bir ipin üzerinde yürüyen masum bir cambazdı. Diğer cambazlardan tek farkı: Onun tehlikeli sular taşıyan devasa kanatları vardı. Peki, Elena bu kanatların varlığından haberdar mıydı? Sessiz Tılsım İşaretsiz serisinin 2.kitabıdır.

"Fedakarlık ruhuna serpildikten sonra bambaşka bir kadına dönüşmüştü." Fedakarlığın ruhuna serpildiği güne kadarJulian sadece kendisini düşünen bir kadındı. Ya da o öyle olduğunu düşünüyordu. Elena'nın kimsesiz kaldığını gördüğünde bebeğin ağlaması onu o kadar etkilemişti ki bebeğin göz yaşları sanki içindeki bencilliği yıkayıp götürmüştü. Julian, Elena için birçok şeyden vazgeçmişti ama hiçbir zaman pişman olmamıştı. Fakat yine de emeklerini hiçe sayamazdı. Belki Elena için geçerli değildi bu ama başkası olduğunda gözünü bile kırpmazdı. Ölü olsa bile...

Özgür olmak. Hissetmek. Keşfetmek. Tüm yaptıklarımın tek sebebiydi bu üç madde. Her şeyin tek sebebi. Özgür olmak istiyordum. Hissetmek istiyordum ve kendimi keşfetmek istiyordum. Kendi içimde ben bile yabancıysam benliğime nasıl Hissedecek, Özgür olacak ve Keşfedecektim. Bu yüzden bu yola çıktım. Özgür olmak, Hissetmek ve keşfetmek için...

Cennetteki ırmağı kirleten her kötülüğe... "Vicdan, varlığında tedirgin ederken yokluğunda ağır gelirdi. En savunmasız anınızda içinizde yükselip tüm bedeninizi ele geçirirdi. Çaresizce geçmişe dönüp vicdanınızı sızlatan anı yok etmek isteseniz de asla oradan ayrılmaz daha da acımasızlaşırdı. Her şeyin yoluna girdiğini düşündüğünüz o küçük anlarda bile bir şekilde ortaya çıkıp nefesinizi keserdi. Elinizden hiçbir şey gelmezken acının azalması için her şeyi göze alabileceğinizi bilirdiniz."

"Bu söylediklerine inanmıyorum, hepsi deli saçması! Hafızamı kaybettim diye benden faydalanmaya çalışıyorsun! Ben asla seninle birlikte olmadım!" "Ne derler bilirsin; 'Asla, asla dememek lazım.'" Karşımda durmuş yüzünde o nefret ettiğim ukala gülümsemesiyle bakarken bütün vücudum öfkeyle cayır cayır yanıyor. O ise bu halimden memnun kalarak yüzündeki sırıtışı büyütmekle meşgul. Tamam, o gülümseme birçok kızın aklını başından alacak kadar muhteşem olabilir, ara sıra bende dalıp gitmiyor değildim ama onun kim olduğunu biliyordum. Kendini beğenmiş, küçük dağları ben yarattım tavırlarından da nefret ediyordum. Bu yüzden söylediklerinin uydurma olduğundan yüzde yüz eminim, hafızam benden son 4 yılı çalmış olabilir ama kendimi tanıyordum. Bu ukala çocukla birlikte olacağıma ölürdüm daha iyi! Bu kadar büyük konuşmamam gerektiğini öğrendiğimde her şeyin için çok geç olmuştu. *** Bu hikaye bana aittir. İzinsiz kopyalanması durumunda işlem başlatılacaktır.

Kafama çarpan turuncu topla dengemi sağlamak için hafif öne eğildim ve yavaşça arkama dönüp topun geldiği yere baktım. "Üzgünüm o kadar kısasın ki göremedim." Pişkin pişkin söylenip tekrardan atış yapmak için arkasını döndüğünde içimdeki Naz'ın bilerek frenlerini patlatarak az önce kafama gelen topu aldım ve iki elimle tutarak tam Sinan'ın arkasında durdum. "Sinan." Gülerek bana döndüğünde hiç beklemeden kollarımı iterek sert topu kasıklarına fırlattım. O kıpkırmızı yüzüyle yavaşça yere çökerken yaptığımdan memnun olmuşcasına arkamı dönüp tersten ona el salladım. "Üzgünüm, kafana atacaktım ama boyum yetmedi." Müdür Yardımcısının bile dize getiremediği ben, yaptığım küçük bir hata yüzünden basketbol takımının 1 senelik kölesi oldum. Şimdi, 12 dev gibi şımarık adamla 1.57 lik boyumla nasıl başa çıkacaktım? Not: Bu kitaba şöyle bir göz atmaya karar verdiyseniz ilk bölümün ilk 2 paragrafını okumadan bırakmayınız. *Küfür içerir.* 22.06.2018

''Bön bön çocuğu izleyeceğine yemeğini ye.'' ''Seni mi izlememi tercih ederdin?'' iğnelemem ona koymamış olacak ki, çapkınca sırıttı. ''Kusura bakma, çilli. Tipim değilsin.'' ''Bana diyene bak! Seni gidi aptal çam yarması!'' Sandalyesinden kalkmadan önce son kez bana bakıp göz kırptı. ''Dikkat et de, çam yarması seni ezmesin, çilli.'' Devam kitabı Bir İçim Su'dur.