Bir çocuk sevdim uzaklarda Sanıyordum ki onun özlemi de buydu O ise bir bakışta beni örtülerimden Yalnızca yalnızca duygularıyla soydu ...

Bir sayfa kopuyor zamandan Ayrılırken sen yanımdan Bu aşkın daha en başından Korkuyordum ben sonundan

İçinde kabul edemediği yönlerini bastırmaya çalışan Yağız Egemen, Amerika'ya gittiği tatil döneminde, tedavi olmak adına bir psikologa danışmak ister. Fakat olaylar beklediği gibi gelişmez, aksine kendisini zora sokacak bir tehdit unsuruyla karşı karşıya kalır. Hayatını, sırlarını ele geçiren kendisine takıntılı bir kadının ağzını kapalı tutmak adına, yok sayar. Her şey üst üste gelirken, İstanbul'u beşik gibi sallayan bir deprem tüm dengeleri alt üst eder. Kurtulduğunu zanneden Yağız, en az onun kadar ağır bir psikolojik savaşın içerisine düşer. Nefreti büyüdükçe kendisine kalkan olur, beklenmedik bir duyguya, beklenmedik bir kadına kucak açar. Geçmişi peşini bıraktığını sanarken, keşfedemediği derin girdapların içerisinde bulur kendini. Kaçacakken, takılı kalır bir kadının ruhuna. Daha da tutsak, daha da güçsüz...

Bana 'Biz'i fısılda🌸 Bu hikayemiz YağHaz'ın final bölümündeki mezarlık sahnesinden sonra bizim hayal ettiğimiz gibi ilerleyecektir. Herkesin neler olduğunu merak ettiği o 1 senede olanları öğrenmeye var mısınız? Nerede 'biz' olabileceklerse oraya gitmeye hazır mısınız? Yakında

Milena'ya Mektupları okudum dün gece. İlk kez elime aldığımda bana fazlasıyla romantik ve aklımın alamayacağı kadar yoğun duyguların anlatıldığı sıkıcı bir kitap gibi görünmüştü. Hatta yarıda bırakmıştım. Dün gece uyku tutmayınca karıştırdığım kitapların arasında bana göz kırparken tepkisiz kalamadım ama. Çünkü hayatımda ilk kez aşık bir adamı anlıyorum. Bir kadın ne kadar sevilebilir anlıyorum. İnanmadığım, saçma bulduğum, uzak gördüğüm o duyguları anlıyorum. Kafka, aşık olduğu kadına o mektupları yazarken Milena'da ona mektuplar yazıyordu. Bense o imkana asla sahip olamayacağımı bile bile bu satırları karalıyorum. Kardeşime yalan söylüyorum, sana yalan söylüyorum, kendime bile yalan söylüyorum... artık sadece bu kağıtlara yalan söylemeyeceğim. Çünkü bu yükle başa çıkmak zorundayım bir şekilde. Hiç konuşkan bir insan olamadım, biliyorsun. Ben soğuk olanım ya hep... işte bu yüzden yazmaya karar verdim. Bu mektuplar, benim yalnızlığıma biraz seni katacak ama asla senin eline geçmeyecek. Çünkü seni seviyorum Hazan. Ama sen bana yasaksın. Yağız Egemen (ya da Bay Buzdolabı)

Kavuşursan meşk olur, kavuşamazsan aşk olur, derler.

Sonuçta elma Adem için yaratılmıştı.

"Nasıl bu kadar acımasız olabiliyorsun?" "Bu işte merhamet ve ya acımasızlık yok, Hazan. Burada ya ölürsün ya da öldürülsün." O bir ajan. O bir katil. Kimseye acımaz. Gerekirse adalet için gözünü kırpmadan kardeşini bile öldürebilir. Fakat kimse yaptıklarının arkasında duran sebepleri bilmiyor. O bir gazeteci. İşini çok seviyor. Her zaman tehlikeli oyunlara kendini atıyor ve en sürükleyici haberleri yapıyor. Fakat bu kez şans ondan yana değil. Rus mafyasıyla yıldızı barışmayan Hazan Çamkıranı İnterpol kanatları altına alır. Yağız Egemenin ellerine bırakılan Hazanın hayatında artık hiç bir şey eskisi gibi olmayacaktır.

ne nefret sırtına böylesine ağır bir yükü alırdı, ne sevgi. aşık olmanın kaçınılmaz büyüsüne kapılmış ruhu her zorluğa ben buradayım diye bağırabilecek tek kahramandı adam için. yeşil gözlerinin hüznü ruhuna sindiğinden, her güldüğünde yok olurdu sızısı göz bebeklerinden. yol alırdı içine içine. bu yüzdendi sessizliği. bu yüzdendi parmak uçlarına dahi kusursuzca işlenmiş sevdasını bir türlü göremeyişi. yağız egemen'in dünyası, ne zamanki haz dolu bir hazana denk geldi, öyle katlanılabilir oldu gündüzler. dünya ancak o zaman kabullendi sabahları ayın kayboluşunu.

Büsbütün kaybolmadan önce kendisini bulmak isteyen sekiz ruhun hikayesi.