- Nie chcę, by z twojej twarzy zniknął uśmiech. - Kastiel odgarnął niesforny kosmyk włosów, który zsunął się na mój policzek. - To by mnie zabiło. - Złożył na moich ustach delikatny pocałunek, ciągnąc w stronę parku. Uśmiechnęłam się, spoglądając w jego szare oczy. Kastiel rzadko kiedy bywał taki... otwarty. Głownie sarkastyczny i pełen humoru, ale przy tym oziębły dla niemalże każdego. - No chodź, dziewczynko, chyba się mnie nie boisz? Przyciągnął mnie do siebie pewnym ruchem. - Chciałbyś. Zaśmiał się. - Wbrew temu co o mnie myślisz, nie chciałbym tego. Odwróć się. Stanęłam tyłem do Kastiela, nie bardzo wiedząc czego się spodziewać. Czułam za sobą ciepło jego ciała, które stykało się z moim. Staliśmy przed bramą do parku. Było dawno po północy, jedynym źródłem światła był ogromny księżyc i latarnie. Nagle coś zasłoniło mi i tak marny widok. - Co robisz? Spytałam sięgając ręką oczu. - Zostaw. Skarcił mnie, odsuwając moją dłoń. Materiał, który przysłaniał mi oczy, był delikatny i miękki w dotyku. - Gotowe. Stanął przede mną i czułym gestem złożył pocałunek na moim czole. - Chodź, pokażę ci małe kotki w piwnicy! Pociągnął mnie za rękę, śmiejąc się sarkastycznie. - Kastiel! Krzyknęłam zapierając się nogami jak mogłam. - Żartuje przecież. - To wcale nie jest śmieszne! - Wiem, bo są na strychu. Mruknął pod nosem, prowadząc mnie w głąb parku. Typowy Kastiel. - Słyszałam to! - Gumowe ucho.. - Ej!! Wpadłam na niego gdy się zatrzymał. - Auć.. - No już dziewczynko, tylko nie płacz. Uniósł lekko mój pod brudek, by następnie złożyć na moich ustach delikatny pocałunek. - Mam dla ciebie niespodziankę. Splótł swoje palce z moimi. - Ufasz mi? - T-tak... - To chodź...

Cierpienie szuka ofiar. Gdy długo w nim trwasz, pogrążasz się w ciemności, która sprawia, że powoli gnijesz i umierasz od środka. Ból następuje niespodziewanie, jakby rozwalał całą konstrukcję organizmu, kawałek po kawałku. Bez znieczulenia. ~~ Duże lustro w drewnianej, ręcznie wykonanej oprawie rozbiło się na miliony drobnych kawałków. Te większe rozbijałam własnymi pięściami tak, że w końcu podłoga pobrudziła się krwią. Krzyczałam i rzucałam się na wszystkie strony ignorując ból ran, które powstały na moich złożonych dłoniach. Chwilę potem zsunęłam się po ścianie, kopiąc glanem drewo, które pozostało. Nie mogłam na siebie patrzeć. Nie potrafiłam patrzeć na swoje ciało, twarz, włosy. Wszystko zostało dotknięte, zakażone, zatrute. Każda część mojego ciała przypominała mi o godzinie pełniej najgorszego bólu jaki moglam poczuć. Godzinie, dwóch, trzech? Minucie? Całej wieczności? Czas może uleczyć rany fizyczne. Psychiczne zostaną na zawsze. Pozostawią blizny, których nie będzie dało skorygować się laserem czy zakryć makijażem. One zostaną w oczach. Będzie je widać. Są permanentne. ~~ Opowiadanie bazuje na grze przeglądarkowej "słodki flirt". Porusza temat gwałtu, pojawiają się przekleństwa, narkotyki i przemoc. Czytasz na własną odpowiedzialność.

Historia jest o dziewczynie, która musiała porzucić swoje marzenia przez czyjąś chciwość i zazdrość. Przeprowadziła się z ciocią do Francji by zacząć nowe życie po wypadku samochodowym rodziców. Czeka ją rozpoczęcie szkoły muzycznej ''Słodki Amoris''. W życiu Emilii choroba miesza ile może. Kiedy postanawia pokonać strach przed sceną, życie zmienia się o 180°. Utrata przyjaciół oraz miłości? Coraz mniejsza chęć życia? Zapraszam do czytania.

Lecil zmienia szkołę i szybko znajduje nowych przyjaciół. Myśląc, że życie zaczyna się układać, mroczna przeszłość jej rodziny daje o sobie znać. Jest to remake książki "Tylko z tobą | Kastiel " Pierwsze rozdziały nawiązują do poprzedniej wersji, którą można pominąć, a prawidłowa zaczyna się od rozdziału 000.

Córka słynnego wokalisty zespołu metalowego, przepisuje się do szkoły Sweet Amois. Ma nadzieję, że ludzie nie będą jej oceniać po specyficznym wyglądzie, ale nigdy nic nie wiadomo.