Gdyby oderżnąć smokowi skrzydła, stałby się on żmiją. Jadowitą, mściwą żmiją, która nigdy nie zaakceptuje wicia się w błocie, skoro zna już smak podniebnych lotów. Sevaia i Daimor mieli wszystko: bogactwa, zaszczyty i wysoką pozycję, a także krew potężnych przodków, która to wszystko im gwarantowała. Dziś są już tylko wspomnieniem. Lokalną legendą. Przeklętym, wygnanym rodzeństwem, niewidzianym od dekady, odkąd najwyższa kapłanka ogłosiła ich heretykami i zdrajcami najstarszych wartości Sotalonii. Powszechnie przyjęto, że zginęli na wygnaniu i jeśli jeszcze będą zagrażać królestwu, to tylko pod postacią złych duchów. Ale Sotalonii zagraża coś zupełnie innego. Jej własna pycha. Pycha i naiwność; bo potrzeba naiwności, by wierzyć, że niesłusznie wygnani skazańcy nie wrócą pewnego dnia po to, co im się należy. I po znacznie więcej. Wrócą po zemstę. I nie ma takiej rzeczy, która ich od tego odwiedzie; choćby Sotalonia jeszcze tej samej nocy miała spłonąć doszczętnie, co do ostatniej śliskiej żmii. *** W 2025 tekst został wyróżniony przez ekipę przez oficjalną ekipę Wattpad @AmbassadorsInternational. Tekst zajął II miejsce w kategorii fantasy w konkursie "Szklane pióra 2021" organizowanym przez @Peopie-. 🖤 KWIECIEŃ-MAJ 2024 r. - 1. miejsce w #DARKFANTASY SIERPIEŃ-WRZESIEŃ 2024 r. - 1. miejsce w #DARKFANTASY

Rok 1507 miał być zarówno dla Asasynów, jak i dla całego Rzymu rokiem wybawienia od tyranii Cesare Borgii. Odkąd zakończył on życie pod murami Viany, z ramion i serca Ezia Auditore miał spaść olbrzymi ciężar. Nie tak się jednak stało. Dręczące go koszmary i nieustający niepokój wkrótce miały okazać się czymś więcej niż uszczerbkami na zdrowiu psychicznym. Lecz jakże trudno miałoby mu być przekonać świat, wierzący uparcie w jedne tylko narzucone idee... Strach kazał im pozostać przy tym, co tak naprawdę było największym kłamstwem. Marny gatunek ludzki gotów był na bycie zniszczonym na jego oczach w sposób, o jakim dotąd nie śnił nikt. Nie wiedział, czy będzie w stanie ponownie zawalczyć. Nie w ten sposób. Nie po wszystkich krzywdach, jakie ledwo co mu wyrządzono. Jeden samotny Asasyn. I cały świat zwrócony przeciw niemu.

Miłość od pierwszego wejrzenia ponoć nie istnieje, a przynajmniej ja w nią nie wierzę. Zainteresowanie za to pojawia się zupełnie nagle, często nawet znikąd, a stamtąd do zakochania droga już bardzo krótka... Byłam jeszcze młoda. W końcu dwadzieścia jeden lat to niby wiek ludzi dorosłych, ale co ja mogłam wiedzieć o życiu? W sercu miałam tylko pasję i nadzieje wobec rozpoczynających się, wymarzonych wczasów. Nie sądziłam, by miały być jakkolwiek zbliżone do idealnych, przynajmniej dopóki nie stałeś się jedną z atrakcji, które spotkały mnie we Włoszech. Wakacje trwają ledwie dwa miesiące, by ostatniego dnia sierpnia zakończyć się na zawsze. Wakacyjna miłość powinna więc również umrzeć wraz z sierpniem i stać się tylko kolorowym wspomnieniem. Jednak to, co spotkało mnie, musiało być wyjątkowo nieśmiesznym wyjątkiem od reguły, bo choć uczucie miało być chwilowe, nigdy nie uleciało; w przeciwieństwie do czasu, który stał się naszym najgorszym wrogiem. Nazywam się Isabelle. A to historia o tym, jak głupia byłam, mając lat dwadzieścia jeden. [opowiadanie pierwotnie pojawiło się roku 2017/2018, obecna wersja to całkowity rewrite]

Astarion należał do takich zagadek, których nie dało się przejrzeć. On sam nie był w stanie tego dokonać. Nie sposób bowiem przejrzeć coś, czego nie da się zobaczyć; a tak się składa, że wampirza przypadłość odebrała mu możliwość próżnego podziwiania własnego odbicia. Nie ujrzał samego siebie od nocy, gdy wyrosły mu kły, a oczy przyjęły kolor krwi. Szukał zwierciadła, które wreszcie zaspokoi jego ciekawość. I nie znalazł go ani w skarbcach, ani u największych magów; ale w elfce, która zupełnym przypadkiem znalazła się w przeklętym nautiloidzie, który dla wielu oznaczał koniec, a dla niego - pierwszą od dwóch wieków szansę.

Pomimo tylu lat rozłąki nie przywitał go ciepło. Zostawił brata samego, a sam zniknął w otchłani równoległej rzeczywistości. Po żadnej stronie portalu nie było łatwo, jednak w świecie, w którym nie znało się niczego, nawet osobliwych zasad fizyki, nie dało się żyć. Stanford Pines, do niedawna znany i szanowany, młody naukowiec, w ułamku sekundy stracił całe dotychczasowe życie, by teraz walczyć o przetrwanie w innym wymiarze, na karku czując oddech najstraszniejszego, najpodlejszego i najpotężniejszego demona umysłu, jaki istniał kiedykolwiek. A był on cały czas bliżej, niż Stanford mógłby przypuszczać... Niedługo miał przekonać się, że to, co powtarzał sobie od zawsze, było niezwykle trafne i ważne: Nikomu nie ufaj. Nigdy.

Upadły anioł, skazany przez króla na wygnanie z niebios. Królewski syn, pragnący chronić go za wszelką cenę. I pewien czarowny wiedźm, parający się zakazaną magią. Trójkąt miłosny? Ależ nie. Jak już to przepis na zagładę ludzkości. ⋄⋆⋅⋆⋄✧⋄⋆⋅⋆⋄✧ ☽ ✧⋄⋆⋅⋆⋄✧⋄⋆⋅⋆⋄✧ ☽ ✧⋄⋆⋅⋆⋄✧⋄⋆⋅⋆⋄ Jamiel nie wie, co zrobił jego ojciec, by zasłużyć na śmierć. Wie za to, że konsekwencje tych czynów pozbawiły go skrzydeł i skazały na wygnanie z Anhelionu. Chcąc zadośćuczynić za grzechy przodka, poświęca się roli podrzędnego strażnika w Sehet-Kaharis. Niestety, w świecie śmiertelników uczucia często okazują się ułudą, a stabilna pozycja zaledwie zamkiem z piasku. W jednej chwili Jamiel musi porzucić wszystko, co było mu drogie, by udać się do owianego ponurą sławą Nocnego Miasta, z którego nie powróci, dopóki nie rozwikła sprawy morderstwa młodej arystokratki. Skonfliktowany ze swoją przeszłością i zraniony teraźniejszością zostaje zmuszony podjąć walkę z mocą, jakiej istnienie podważali dotąd nawet aniołowie. Jeśli w niej zwycięży, dotrze nie tylko do zabójcy, ale i do okrutnych prawd, rzucających nowe światło na śmierć ojca. Jeśli zaś przegra, Śmierć wyciągnie swe ręce, by odebrać mu duszę. - mlm romance - Urban fantasy - LGBTQ+ characters - Crime story - A little bit of 🌶️ Nadzór merytoryczny, korekta oraz projekt okładki: @FullOfIrony

Festiwal muzyczny w Como ma kilka zasad: daj z siebie wszystko na scenie, podbij serca nowych fanów, pozwól sobie zakochać się w tym miejscu i nie utop byłego przyjaciela w pięknym jeziorze. Nie, chwila. To ostatnie dotyczy tylko Belli. Wiecie, jakie to słabe, kiedy wasz najlepszy przyjaciel, a zarazem pierwsza miłość, zrywa z wami kontakt z dnia na dzień? Cóż, niestety Bella to wie. W końcu to o tym napisała połowę swoich radiowych hitów. Choć żadna z jej fanek, gdy wykrzykuje słowa piosenek Belli, nie ma pojęcia, że właśnie śpiewa o Leo Castelluccim - uwielbianym wokaliście, który w oczach ludzi jest najsłodszy na świecie i zupełnie nieskazitelny. Ha! Akurat. Przynajmniej Bella nie musi go więcej oglądać. No... nie musi, dopóki Leo nie pojawia się niespodziewanie na festiwalu w Como. I, co gorsza, chyba chce porozmawiać o tym, co wydarzyło się lata temu - gdy świat jeszcze nie słyszał o żadnym z nich. ____ Okładka wykonana przez wspaniałą @lolablahaj