Kontynuacja opowiadania Śmierć, która wszystko zmieniła. Są ludzie, którzy wierzą, że to los nami kierują. To co nas w życiu spotyka to nie kwestia naszych wyborów, a siły wyższej, która wskazuje nam drogę. Nasze życie jest zaplanowane już od poczęcia. Pomimo że jeszcze tego nie wiesz, dwadziedzia lat później spóźnisz się na autobus, pojedziesz następnym i spotkasz miłość swojego życia. Śmierć z reguły oznacza koniec. I gdyby dobrze to zinterpretować, śmierć zakończyła pewny etap w życiu Harrego. Etap w którym nienawidził Dracona i traktował go jak jednego z kluczowych wrogów.

Często jest tak, że za życia kogoś nie doceniamy. Nie myślimy nawet o tej osobie. Wszystko się zmienia kiedy ona umiera. Dociera do nas jak ważną rolę odgrywała w naszym życiu i jak źle będzie nam się żyło bez niej.. Niestety wtedy jest już za późno by cokolwiek zmienić. Harry Potter, chyba jako jedyny, dostanie drugą szansę. Czy ją wykorzysta? Czy będzie w stanie uratować kogoś, kim wcześniej, ze wzajemnością, gardził?

Remus Lupin jest rozważnym i nieco introwertycznym krukonem, który właśnie rozpoczął swój piąty rok nauki w Hogwarcie. Na codzień nie zajmuje się niczym szczególnym, większość czasu poświęca nauce, czytaniu i rozmowom ze swoją najlepszą przyjaciółką Lily. Na pierwszy rzut oka życie chłopaka nie różni się od życia każdego przeciętnego nastolatka - rzeczywistość jednak jest inna i zdecydowanie bardziej ponura. Syriusz Black sprawia wrażenie chłopaka, któremu nic nie brakuje. Ma przyjaciół, jest inteligentny i błyskotliwy, dobrze się uczy. Ponadto jest całkiem popularny, co powoduje, że większa część hogwartu oddałaby bardzo wiele, aby móc się z nim zaprzyjaźnić. Wydawać by się mogło, że nie ma takiego problemu, który mógłby choć w niewielkim stopniu zaprzątać głowę gryfona. Tymczasem tak naprawdę to tylko pozory - w zasadzie Syriusz boryka się z pewnymi przeciwnościami losu, które coraz częściej go przytłaczają, sprawiając, że chłopak zastanawia się nad sensem wszystkiego w co wierzy i tego, jakie podjął decyzje. Remus i Syriusz nie znają się. Praktycznie rzecz biorąc, nigdy wcześniej nie zwracali na siebie uwagi. Teraz jednak los sprawił, że ich drogi połączyły się. Co z tego wyniknie? Czy Remus mimo wcześniejszej obojętności i niechęci do Huncwotów będzie w stanie spojrzeć na Syriusza w inny sposób? Czy dostrzeże w nim coś, czego nie dostrzegają inni? Czy Black pozna tajemnicę krukona i wykorzysta ją przeciwko niemu? A może wręcz przeciwnie? // Okładka: @upthehillart (instagram) \\

Pewien niezwykły czarnoksiężnik powiedział bardzo ważne słowa podczas jeszcze ważniejszego zgromadzenia - "Magia rozkwita tylko w wyjątkowych duszach". W tych czasach wyjątkowość duszy to wyrok śmierci. Codzienny strach i łzy przeplatane determinacją i wolą życia, bezpiecznego, wolnego życia.

To on, znalazłem tego jedynego. Wystarczyło jedno spojrzenie, a moje nogi same się uginały. Jeden uśmiech, a świat wokół mnie wirował. Jeden dotyk, a moje serce biło jak oszalałe. Nie. Nie przestawaj, podoba mi się.

+ OUT OF THE BLUE AUTOR: MsKingBean89 na AO3 DŁUGI fanfik o Maruderach (188 rozdziałów), o ich latach w Hogwarcie i po, POV Remusa, 1971-1995 Ojciec Remusa umarł i bohater wychował się w przytułku, reszta zgodna z kanonem. _______________ Tłumaczenie brytyjskojęzycznego dzieła tysiąclecia. W porozumieniu z autorką, po poprawkach gramatycznych będę przenosić je na serwis AO3. [superszybki speedrun tłumaczenia, rozdziały często i gęsto] Z osobistego wkładu, dużo języka potocznego, tłumaczę luźno i w miarę szybko, więc jak zobaczysz błąd, napisz! Uwaga! Używam "Maruderzy" zamiast Huncwoci.

Draco przyjmuje propozycję Dumbledore'a, nie dając sobie rady z wyznaczonym zadaniem. Po śmierci Albusa obowiązek zapewniania względnego bezpieczeństwa Malfoyowi spada na jedynego świadka tego wydarzenia - Harry'ego. "- Masz jakiś plan? - zapytał Malfoy, ignorując uwagę Gryfona. - Tak. [...] Musimy tylko znaleźć horkruksy, a później je zniszczyć. To wszystko". Druga część jest na moim profilu 22.12.2020 - #1 (drarry) 🔓 04.05.2021 - #91 (fanfiction)

Opowieść o początkach związku pewnej fretki i chłopca o niezwykłej bliźnie... Zakończone moi drodzy, zachęcam do pozostawienia po sobie śladu w postaci gwiazdek (◍•ᴗ•◍)♡ Wybrane fragmenty opowiadania: "I gdyby nie ta drobna istota, która właśnie gładzi mnie po plecach, wtulona w moje ciało, prawdopodobnie nie byłoby mnie tutaj. Ciągle nie ma pewności siebie, ale prawda jest taka, że uratował wiele niewinnych istnień. Niewinnych i tych, które po prostu popełniły w życiu jeden błąd. [...] Po chwili zobaczyłem go, siedzącego na podłodze między sofą a stolikiem, patrzącym pustym wzrokiem w przestrzeń. I kurwa to było straszne, bo nie wiedziałem jak mu pomóc. Powiedzieć, że wszystko będzie okej? Że to nic takiego? Tyle, że to nie jest nic takiego. Podszedłem do chłopaka i usiadłem obok niego na podłodze. Oparłem się plecami o kanapę i rozłożyłem ręce, by mógł przytulić się do mojego torsu. Ale nie zrobił tego. Jedynie spojrzał się na mnie oczami pełnymi łez i odwrócił wzrok." ! Opowiadanie boyxboy. Nie lubisz to nie czytaj ! *Mogą pojawić się bluźnierstwa* #1 - gey #1 - info (nie wiem skąd się tam wzięło, sorka)

Kiedy zaczęły się masakry, Harry znów poczuł, że świeżo zbudowany porządek rozsypuje się w pył - i zabiera ze sobą pierwsze namiastki szczęścia. Po wojnie zmieniło się wszystko, ale smak strachu pozostał taki sam. Wciąż podszyty czymś nieludzkim, bezlitośnie przeżerający każdy element życia. Tym razem jeszcze bardziej obezwładniający, bo wróg przemyka kątem oka, stale obecny i nieuchwytny, zacieśniając pętlę wokół gardła. Kiedy uczniowie wracają do Hogwartu, bezustannie towarzyszy mu wrażenie, że coś jest nie tak - zbyt zwyczajne, niewłaściwe. Świadectwo przeżytego cierpienia jest wszędzie; w zagubionym wzroku, słabych uśmiechach, milczeniu i w każdej nocy, kiedy nie może spać. Nikt nie wyszedł z piekła bez blizn. Niektóre wciąż nie zdążyły się zagoić. Być może nie powinni byli świętować. Być może piekło nigdy nie miało odejść.

"Każdego nowego dnia sądził, że sięgnął swoich limitów i gorzej być nie może, i nie jest w stanie dać z siebie więcej, i że to już go zabija, ale potem nastawał nowy poranek, południe, wieczór i noc - i nie było innego wyjścia, tylko znaleźć w sobie kolejne siły, dźwignąć się na nogi i iść dalej, codziennie przesuwać granice, zamieniać się w robota, nie myśleć o bólu". Opowiadanie bierze udział w konkursie "Tylko nie Fanfiction!" organizowanym przez @Chwila_Moment.