"Benden uzak dur... lütfen!" dedim ağlamaklı sesimle. Dudaklarındaki acı gülümsemem içimi burktu. Ama ondan korktuğum fikrini değiştirmiyordu. "Senden uzak durmak mı? Denemedim mi zannediyorsun?" dedi sert bir sesle. Gözlerinde acı vardı, bunu görebiliyordum. İlk defa duygu duvarlarını indirmişti. "Aşığım sana! Sana deli gibi aşığım" dedi bağırarak. "Seni her yerde görüyorum, kafamdan atamadığım tek şey sensin" Duyduklarım gerçek değildi, kafamı iki yana salladım, "İstemiyorum seni!" dedim ve birkaç adım geriledim. Duygu duvarı tekrar oluştu, en son gördüğüm şey kırgınlıktı. Soğuk ifadesi geri dönmüştü. Arkama bakmadan boş sokakta koşmaya başladım, nereye gittiğim hakkında bir fikrim yoktu. "Benden kaçamazsın!" dedi eğlenen sesiyle. Sesi boş sokakta yankılanırken koşmamı durdurdum ve hızlı bir şekilde nefes almaya çalıştım. Nefesimi düzenlediğimde doğruldum. Arkama hafifçe döndüm, yavaşça bana doğru geliyordu, yanındaki lamba bozuktu, ışık hafifçe titriyordu. Durdu, ayaklarını iki yana açtı ve ellerini cebine soktu. Yüzündeki yara izi daha belirgindi. Gözlerini kıstığını gördüm, "Kendini yorma, hangi deliğe saklanırsan saklan seni bulurum" bacaklarım kendiliğinden hareket etmeye başladı. Koştum, yorulmuştum ama yine de koştum. Dar bir sokağa girdim, önüme bakmasaydım duvara çarpacaktım. "Lanet-" diye mırıldandım. Sokak bomboştu. Duvara yapıştım, beni bulmaması için dua ediyordum. Ayak seslerini duyabiliyordum, buraya doğru geliyordu. Sokağın sonunu göremiyordum ama hızla oraya yürüdüm. Çıkmaz sokaktı. Arkamı dönecekken elleri belimi buldu. Vücudum kaskatı kesildi, sıcak nefesi kulağıma değiyordu. Yavaşça fısıldadı, "Ne kadar uğraşırsan uğraş, benden kaçamazsın! Gölgeden kaçamazsın"

Yeraltı dünyasının kalbi Kapan. Tüm pisliklerin kaynağı. Kaçak dövüşlerin ev sahibi. Asi'nin evi. Tüm hayatı. Yaşama şansı. Ne kadar şanssa artık. Yeraltı dünyasının yenilmez asi kızı. Taki o geceye kadar. Bir kaç saatte tüm hayatını değiştirecek bir maç. Kazanmak mı? Kaybetmek mi? *** "Geçmişinden kurtulabilir misin? Ağzımdan dökülen kelimelerle beraber gözlerimi açıp bedenimi çevirdim. Suratıma bakarak bir kaç saniye düşündü. Yüzünde bir pişmanlık sezmiştim. Derin bir soluk alıp bıraktı. "Kurtulmak istesek bile kurtulamayız. Bizler geçmişimizle var olur ve geleceğimizlede var olmaya devam ederiz. Gözlerini üzerime dikip konuşmuştu. Konuşurken söylediklerinin doğruluğuyla canım sıkılmıştı. Evet geçmişten kurtulamazdık ama ne bilim işte başkasından ağzından bu sözleri duymak... Yine sessizliğime gömülmek amaçlı araziyi seyredip parmaklarımla oynamaya başlamıştım. Bu sefer o konuşmuştu "Peki pişmanlıklarımız?

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

"Kaç benden, uzak dur. Ben katilim, Azrail'im. Azrail'in bir insana sunabileceği tek şey ölümdür. Bu yüzden git Beren" "Ben elindeki kandamlaları ile sevdim seni. Gözlerin kararıp, Azrail'e büründüğünde bile sevmeye devam ettim. Atmayı unutan kalbin ile kalbimi un ufak ettiğinde dahi sevdim ve sevmeye devam edeceğim. Ben sen oldum Ares. Her tarafım sen kokuyorken nasıl kaçabilirim? Nasıl gidebilirim senden?"

Tamamlandı✔ Aslında hepimizin hayatı bir hikâye değil mi? Nehir ve Deniz'in kavuşma hikâyesi. Kim bilebilirdi ki koca denizin, nehirde boğulacağını. Yetimhanede başlayan hayat ve Nehir ve Deniz'in hepimizi derinden sarsacak aşk hikâyesi... Yetimhanede büyüyüp aşkla ilk defa tanışan Nehir'in hikâyesi... İnsanın yaşadığı ilk aşk bütün hayatını etkiler mi? *Bu kitap aşkı belli bir kalıba sokmayanlar için yazıldı. "En Acı Aşk" ismiyle yazılan ilk kitaptır.

Hiçbir günah kefaretini unutmaz. Hiçbir kirli sır gecenin nezaretinde tutuklanamaz. Geleceği ellerinden tek gecede koparılan bir adam, öleceğini bilse dahi sessizliğin kanatlarına sığınmaz. İki karanlık gecenin iki büyük suça gebe kaldığı ve iki yabancı ruhun birbirine körkütük düğümlendiği acı bir hikâyenin içindeyim. O iki yabancı ruhtan biri benim. Ve ben bir zamanlar, yolunda giden bir hayata sahiptim. Bir gün o çıkageldi ve içinde sadece doğruların olduğu dünyamı yanlışlarıyla altüst etti. Gözlerime bir kez bakması bile beni düşürmeye, düştüğüm yerde darmadağın etmeye yetti. Beni tehditlerle örülü bir kafese hapsetti, o kafesin kilidini ve anahtarını elime verdi. Gitmek de, kalmak da senin seçimin dedi. Ama ne kalabildim ne gidebildim. Yalnızca bekledim. Benim de onu düşüreceğim bir gün elbet gelecekti ve ben intikam almayı severdim. O gün geldi. Bir leyl vaktinde, ay gecenin koynunda dalgalanırken, hakikati sırtından vurdu kirli parmakları. Artık bu saçma hikâyemizde bizden başkaları da vardı. Zaman aktı... Kendiliğinden kırıldı hapsolduğum kafesin kapakları. Dışarıya adım attığım an hislerim pervasızca tökezledi. Zira sevdayı puslu gecelerde yüreğime kazıyan adamın ruhu artık içime işlemişti. "Haklıymışsın," dedi beni öldürmek ister gibi. "Senin hikâyenin esas adamı ben değilmişim."

"Bırak artık beni! Görmüyor musun acı çekiyorum!" Derin bir nefes alıp konuştu, "Sen bana kalbimde taht kurmuş bir kraliçeyi kaybetmeyi öğretmedin. Sen bana sevdiğim insanı kaybetmeyi öğretmedin. Sen bana sevmeyi öğrettin, sevilmeyi öğrettin. Şimdi söyle bana. Bana sevdiğim kişiyi kaybetmemeyi öğretmediğin için nasıl seni bırakabilirim?" Ne diyeceğimi bilmiyordum. Ona şu an o kadar güvenmek istiyordum ki. Ama o yaptığı şeyler yüzünden buna izin vermiyordu. Acı çekiyorum çünkü bir katili sevdiğim için. Belki biz böyle biz olucaktık. Sevdiğin insan ne olursa olsun onu sevdiğine göre değer var ettiğini anlamam lazım. Kafamı yere eğip konuştum, "Belki kraliçe yalan söylüyordur. Belki seni bırakmak istemiyordur. Zaten kral olmasa kraliçe olamaz ki." ____________________ Başlangıç: 19/05/2017 "Telif hakkı bana aittir. Çalıntı değildir hiçbir olay. Çalınması sonucu yasal işlem başlatılır." "Kapak tasarımı bana aittir" Genç kız edebiyatı içinden #40 : 02/08/2017 Genç kız edebiyatı içinden #32 : 12/08/2017 Genç kız edebiyatı içinden #39 : 18/08/2017 Genç kız edebiyatı içinden #20 : 01/05/2018

'Mara' ismi annesinin ona tek hediyesiydi. İsminin anlamı acı olsa da, annesi ona bambaşka bir amaçla vermişti bu ismi. Her seferinde bir şeytan olduğunu vurgulamak için... Babası ise ona Angelina derdi çünkü o babasının meleğiydi. Ama Mara ne annesinin söylediği gibi bir şeytan, ne de babasının söylediği gibi bir melekti. O Anahtardı. Cehennemin Anahtarı... Anahtar serisi 1. Kitap: Anahtar 2. Kitap: Mühür 3. Kitap: Araf 4. Kitap: Mahşer

Sessizliğe haps olmuştu kadının ruhu ve o, kadının sessizliğine bile ölen, ruhunu sevdasıyla iyileştiren bir adamdı. Fakat aşka giden yol dikenliydi, ayaklar kan revan içinde kalmıştı, yol uzundu ama yürek yine de pes etmiyordu. Aşk, kadının adıyla, adamın dudaklarının arasından kalpten bir sesle dile geldi. "Arya 'm," dedi adam. Sanki kadının adını söylerken bile tüm aşkını haykırır gibiydi. "Sessizliğine öldüğüm kadın," diye devam etti. ...................... Başlangıç tarihi: 07. 07.2017

Karanlığın Efendisi' nin devam kitabıdır. "Siz Beren Başak, Ares Karal' ı iyi günde kötü günde, hastalıkta sağlıkta eşiniz olarak kabul ediyor musunuz?" "Onun bastona ihtiyacı olduğu o yıllara dek hayatında olmak istiyorum. Yaşlılığın getirisi olarak sokakta top oynayan çocuklara kızarken onun yanında olup sakinleştirmek istiyorum. Evet, hayatımı Ares Karal' a adamayı kabul ediyorum." "Siz Ares Karal, Beren Başak 'ı iyi günde kötü günde, hastalıkta sağlıkta eşiniz olarak kabul ediyor musunuz?" "Bana yeni bir hayat bahşeden, benim gibi kalbi taş kesmiş bir adamı dizlerinde uyutmayı başarmış olan, gözleri ile gündüzleri dahi yıldızları gözlerimin önüne seren, acımı unutturup bana şifa olan, Beren Başak' ı el üstünde tutmayı kabul ediyorum." "Bende şahitlerin huzurunda sizi karı - koca ilan ediyorum." Nepenthe : Acıyı ve üzüntüyü yok eden ilaç.