Genç kız şubat soğuğunda ayakları altında ezilen kar ile birlikte, ellerinde tuttuğu ipe korkak ama kararlı bakışlarını gezdiriyordu. Ağlayıp, sızlanıyor yüreğinin ortasında sıkıca işlenmiş acıyı kendisi ile birlikte ellerinde tuttuğu ipe asmak istiyordu. Yarım kalan bir ressamın resmiydi sanki, ressam tam güzel bir şeyler hayatına karalamaya başlarken boyası bitmiş gibiydi. Şehir, şehir gezdi intihar dükkanına ölümünün oyuncağını bulabilmek için, yüzünde ki yorgun tebessüm ile girdi ama istediğini bulamadı. Çok duyduğu bir ölüm yolu denemek için evinden uzaklara sürüklendi ölümün işlediği kötü his bile güzelliğini kaybettirmeye yetmemiş o deniz süslü uçurumu buldu, ta ki yaşlı bir adam ona bir bardak çay ikram etmek isteyene dek. Ama bu kez karşısında ki genç kadın dişli çıktı Don Ritchie sabaha kadar kıza çay ikram ederek, intihardan vazgeçirmeye çalışsa dahi durum düzelmedi. " İntihar ruhu ölen kişiler için tatlı bir sondan başka bir şey değildir. " ❗️Yayında

Barlas,korkunç bir olay yaşamasıyla herkesin hayatı bir dönüm noktası olur.Bu olayın verdiği zorluklar karşısında labirentten çıkmayı başarabilecek mi? Yoksa labirentin içinde kaybolup bir hiçliğe mi dönecek? Bu kitaba bir şans vermek ister misin?