Ben şair değilim ... Bunlar da şiir değil zaten ... Ic sesimin ,yüreğime carpip devirdigi cumlelerin duygu yuklu sesleridir okuduklarıniz... "Geceye vurmuş mavi Düşlerimin gri bulutları Sabahı bekler mi aglamak icin gözyaşları Heceye dönüşür derdi çılgın fırtınam Ağlamak neyine be hey Viran Gülüşlüm Vermisler eline bir tükenen kalem Sen ,Yazdikca bağır O , Gönlü sağır... Belki duyar da Dirilir mi? içimdeki cenaze... Ölümün nefesi değmiş sürgün cumlelerime..."

Derin onun bakışlarında hayat bulan bir kız onu çok seviyor ama bazı şeyler eksik ve bu eksik parçaları tamamlamaya çalışıyor. İmkansız aşkını içinde yaşayıp susucak mı yoksa savaşıcak mı? Peki eskilerden gelen anılar neydi onları bir yapboz gibi birleştirdigin de amacına ulaşmış olucak ama nasıl?

3. Caddedeki ormanın ön tarafında kalan müstakillerden biriydi.Bundan yıllar yıllar önceydi.Bahçede çığlık ve göz yaşı yerine bir piano sesi vardı.Pianonun okkalı vuruşları,her bir nota aslında hikayenin yeni başladığını gösteriyordu.Bu sesin sahibi minik bir kızın doğum günüydü.Yemyeşil çimenlerde çevre mahallelerden çocuklar koşuşturuyor aileleriyse uzun masaya bir şeyler getirip götürüyordu.Bir an masanın başındaki kadının şefkatli sesiyle çocuklar durdu. -"Haydi pasta zamanı." Herkes gülümseyerek masanın başına toplandı.Kadın yanına gelen minik kızını sandalyeye çıkardı.Büyük pastanın önünde duran kız,pastaya hayranlıkla bakarken kadın memnun olmuştu. -"Önce bir dilek dile ve sonra üfle bebeğim.Ne istersen kabul olacak." -"Ne istersem mi?"dedi minik kız şaşkınlıkla.Pastaya döndü ve var gücüyle üfledi.Herkes alkışlar eşliğinde doğum günü şarkısını söylerken minik kızın annesi de pastayı kesmeye başladı.Herkes pastasını yerken kadın kucağındaki minik kızının kulağına eğildi. -"Ne istemiştin?"Kız kıkırdadı. -"Anormal olmayı kabul edebilmeyi istedim."dedi ve pastayı yemeğe devam etti.Kadınsa bembeyaz kesilmişti.Çünkü asıl hikayenin fragmanını şimdiden görebilmişti.

RAFLARDA Ellerimi yumruk yapıp bana atak yapmasını beklemeye karar verdim.. Bu hareketim onu sinirlendirmişti.. Sanırım yani.. Gürleme gibi bir hırlayış ile üstüme atladı... Tek eliyle boynumu yakaladı ve beni ağaca iyice yapıştırdı... Vücudunu vücüduma yasladı.. Tüm ağırlığı ile bastırıyordu.. Ellerim boştaydı ama onu itişlerimi hissetmiyordu bile.. Dudaklarını kulaklarımın yanına yaklaştırdı.. Nefesini hissediyordum.. Ve bu nefes alışımı engelliyordu.. O kadar güzel kokuyordu ki.. Kulaklarımın dibinde kısa bir hırlama işittim.. Gözümden süzülen bir damla yaşa engel olamadım... Eliyle sıkmaya başladığı boğazım acıyordu.. Sonra elini biraz gevşetti ama bırakmadı... Gözlerimin içine bakıyordu...