Igor jest honorowy... nie donosi na psy. Igor jest opiekuńczy... zdarza mu się zajmować zwłokami nawalonej siostry. Igor jest sprytny... przebywanie od dziecka wśród chuliganów, nauczyło go kombinowania. Igor jest fanem piłki nożnej... nie dostał jeszcze zakazu stadionowego. Igor jest sportowcem... uprawia uliczne zapasy. Igor zna się na anatomii... wie jak łatwo połamać kości. Igor uwielbia sezon grillowania... bo jest kibolem. Kuba jest znudzony swoim życiem, więc stwierdza, że musi zacząć szukać wrażeń. Przypadkiem ląduje na meczu piłki nożnej, choć o tej dyscyplinie wie tyle, że „ piłka jest okrągła, a bramki są dwie". Po tym dniu, chcąc czy nie, szybko poznaje zasady kibicowania i to od zaplecza. Historia może zawierać wulgaryzmy oraz sceny nieodpowiednie dla nieletnich. Okładka autorstwa @BOSS35LVL *opowiadanie pisane od sierpnia 2018 do lipca 2019.

Wśród wielu bractw Uniwersytetu Ashdawn swoją działalność prowadzi Fores - bractwo tajemnica, składające się z wpływowych i bogatych studentów. Pieniądze, pozycja kapitana drużyny, odpowiedzi do egzaminów semestralnych - wszystko to można zdobyć, stając się członkiem Fores. Nie jest to jednak wcale takie proste, a samo bractwo ma więcej do ukrycia, niż mogłoby się na pierwszy rzut oka wydawać... Nathan Anderson, zaczynający naukę na Ashdawn, już pierwszego dnia zostaje ostrzeżony przez znajomych, aby trzymać się z daleka od Fores i chociaż chłopak takie ma właśnie plany, sytuacja diametralnie się zmienia, gdy okazuje się, że bractwo może posiadać informacje na temat jego przyjaciela z dzieciństwa, który zaginął bez śladu tego lata. Jakby tego było mało, jego jedyną przepustką i możliwością zbliżenia się do Fores okazuje się Aiden Antony - chłodny i arogancki student drugiego roku, na wspomnienie którego wszyscy uczniowie dostają z jakiegoś powodu gęsiej skórki.

Jest to druga część Efektu Ubocznego, która kreowała się w mojej głowie już od dawna. A na dole spoiler EU. Po śmierci Kuby nie dzieje się dużo. Dni zdają się być takie same, ciągną się nieznośnie, a dusza z każdym dniem boli coraz bardziej. Ale kiedyś trzeba zebrać to, co pozostaje z nas po stracie bliskiej osoby. Mimo, iż życie po czymś takim wydaje się niemożliwe, jakoś trzeba funkcjonować. Jakkolwiek. Choć czasem mam ochotę się poddać, po prostu nie wstać z łóżka, może nawet przestać oddychać. Ale, Kuba, co Ty byś na to powiedział? A co powiedziałbyś, gdybym spróbował zapomnieć? Albo chociaż nie myśleć o Tobie tak często? Nie wiem, co byś powiedział, bo mnie zostawiłeś, bo jestem teraz sam jak palec, bo nie mam już nikogo. Nie mam już Ciebie, a razem z Tobą nie mam najlepszego przyjaciela oraz miłości mojego życia. A tak się nie robi. Nie opuszcza się ludzi mając zaledwie 17 lat. Dalsze losy Natana po 16 listopada 2017, czyli to, co wydarzyło się między tą datą, a majem 2020 roku. Bo dużo się zmieniło.

Chłopak skłócony ze światem, zdający sobie sprawę z tego, że umiera, ale mający jednocześnie głęboko gdzieś tych wszystkich zasranych ludzi, którzy chcą mu pomóc. Oczywiście Natan stara się sprawiać takie pozory, ale chyba żaden człowiek nie może żyć tak przez cały czas - w końcu ludzie nie wytrzymują psychicznie i w pewnym momencie ta cała bariera, którą wokół siebie budowali, zwali się na nich samych i tylko od nich zależy, czy ktoś pomoże się im odkopać. Historia 15 letniego Nataniela, który już dawno temu pogodził się z myślą, że wszyscy kiedyś umrą - niektórzy wcześniej, niektórzy później. Możliwe, że nieco kontrowersyjna opowieść przedstawiająca chorobę, szpital, miłość, rodzinę i śmierć widziane oczami zbuntowanego nastolatka o niepoprawnym poczuciu humoru. (Druga część, Punkt Zwrotny, jest w trakcie pisania. Zapraszam!)

Ian MacCartney to teoretycznie jedynak. Nikt ze znajomych jednak nie wie, że chłopak niegdyś posiadał starszego brata, który pewnego dnia tak po prostu zniknął z jego życia. Zaś rodzice chłopaka do dziś wymownie na ten temat milczą. Siedemnastolatek wiele lat próbował poradzić sobie ze stratą, ale dopiero teraz zaczyna powoli zapominać. A przynajmniej tak sądzi. Wystarczy jeden dźwięk, wystarczy jedno otwarcie drzwi i jedno spojrzenie, by ponownie przewrócić świat Iana do góry nogami. U progu bowiem stoi Nathan. Problem w tym, że to już nie ten sam opiekuńczy, starszy braciszek a przystojny, arogancki i zadufany w sobie mężczyzna. Ian od tej pory ciągle zadaje sobie pytanie, co się z nim stało? I jakie jeszcze sekrety skrywa rodzina MacCartneyów?

Demony są wśród nas, chowają się w naszych cieniach, czerpią siłę z naszego strachu. Lecz są też ludzie, którzy wykorzystują demony, kradną ich magię oraz zmuszają je do posłuszeństwa. Panują nad mrokiem, nie zezwalają, by się rozprzestrzeniał, chroniąc tym samym niczego nieświadomych śmiertelników. Zwą się magami, chociaż daleko im do czarnoksiężników znanych nam wszystkim z bajek i opowiadań. Ich magia nie jest szlachetna, w końcu pochodzi od samego diabła. Co trzeba zrobić, by stać się jednym z nich? Zniewolić demona. A co jeśli zrobi się to przypadkiem? *** O dziewczynie, która przypadkiem została magiem, demonie, który stara się być pacyfistą, o czarodzieju kradnącym zwłoki po godzinach, łowczyni demonów kochającej wódkę w samo południe, pewnym seryjnym mordercy, który chciał przyzwać diabła oraz o wielu innych nadnaturalnych stworzeniach. *** "-Jednak, co by się nie działo... Memento Mori." *** Okładka by @AuntieShadow

Był szary w swojej inności, zamknięty w swądzie dymu i farb. Niewidoczny. Tęskniący. Z duszą starą jak świat. ℹ️2 miejsce w kategorii romans, w konkursie Skrzydlate Słowa

Jessie wraca po latach do rodzinnego miasta, by odszukać dawną przyjaciółkę. Na miejscu okazuje się, że nie tylko ona na niego czekała... Cukiernik Collin ma wobec chłopaka własny plan... Opowiadanie yaoi +18 mojego autorstwa. Mam nadzieję, że się Wam spodoba.

Kiedyś wilkołaki były realnym zagrożeniem. To one władały lasami. Niekiedy kryły się wśród ludzi. Tak było sto lat temu, gdy człowiek nie wiedział jak się bronić. Był zbyt słaby i przerażony. Dzisiaj... dzisiaj usłyszeć o nich można głównie w historiach, którymi matki straszą swoje krnąbrne dzieci. Ludzie żyją w swoich dużych, ogrodzonych murami miastach, czują się pewniej ze strzelbą w ręku i w wilczym futrze na plecach. Teraz człowiek także jest drapieżnikiem. Obecnie niektórzy traktują opowieści o wilkołakach jako fikcję. Folklor. Legendy głupich, niepiśmiennych chłopów. Jednak nie na dalekiej północy. Tutaj w miejscu, gdzie wioski graniczą z nieprzemierzonymi połaciami lasu, ludzie pamiętają... Trevtown to niewielka osada. Nie można nazwać jej miasteczkiem. Ludzie znają się od wczesnych lat, a na nieznajomych patrzą z podejrzliwością i niechęcią. W taki sposób traktowali moją matkę, która w młodości przybyła tu ze wschodu, z pięcioletnim mną w ramionach. I tak traktują mnie. Jednak... może mają rację. Może nie powinni mi ufać. Może nie powinni odwracać się do mnie plecami. Kto wie... może jestem wilkiem w owczej skórze. [Opowiadanie zawiera przekleństwa, sceny seksu, śmierci, gwałtu i ogólnie ostrzegam wrażliwych. Ponadto jest to omegaverse! Z wszystkim co się na to składa. W tym m-preg. To ostrzeżenie dotyczy wszystkich opowiadań serii.] Kolejność opowiadań: - Samotny Wilk - Wataha - Wilcze Ścieżki - Wilcza Pieśń