'Çerezlik' Siz: Hangi piç bekarlık sultanlıktir lafını çıkardı gelsin beni bulsun! Benim gibi bir çıtır kadın sevilmek ister. (02:03) Siz: Neyse insan beycigim, hanimcigim nasılsın ben iyiyim Siz: Sana bir bilgi vereyim mi? Vereyim vereyim. Siz: Karıncalar hayatı boyunca asla ama asla uyumuyormus 😔 Siz: ee birde Sudi Arabistan'da bir kadın kocasına kahve yapmazsa boşanma nedeniymis. Sikerim öyle kocayı o bana yapacak ben değil o kim köpek be Siz: Neyse onu bunu bırak Sallanan sandalyede hiç durmadan sallanma rekoru 440 saattir ben o rekoru kırarım bu arada Siz: Sonuncuya hazır mısın? Bir aslan bir günde ortalama 50 kez sevisebilirmis oha la şağa mı (Görüldü) "Salladımumarımaskerdir" Yazıyor... !Yazım yanlışları olabilir!

"Sen seninkileri gösterirsen ben de gösteririm." demişti. Ne demek istediğini ilk başta anlamamıştım ama gözlerinin göğsüme kaymasıyla dank etmişti ve hızlı bir şekilde koluna geçirmiştim. Sonra kollarımı kaldırdığım için ortaya çıkan memelerim yüzünden hızlı bir şekilde yeniden kendimi kapatmaya çalışarak rezil olmuştum. Oysa benim bu hâlime eğlenerek gülüyordu. "Tamam madem gösterdin." dedi ve bir anda pantolonunun düğmesine yöneldi. Gerçekten açmaya kalkıştığında ise gözlerim kocaman aralanmıştı. "Ciddi olamazsın? Ne yapıyorsun?" diye çığlık attığımda kahkahalarla gülerek fermuarını indirmiş ve baksırını görmeme neden olmuştu. Tam da o sırada yavaşça kumaşı aşağı doğru sıyırıp bana gövdesini göstermeye çalıştığında vücudunda gereğinden fazla ayrıntıyı gördüğümü o an fark etmiştim ama artık çok geçti. Bu, her şeyi unutup olduğum yerde dumur olmama neden olurken kasıklarındaki dövmeyi şimdi net bir şekilde görebiliyordum. Ama gördüğüm tek şey sadece dövme değildi. *** Özel Mesaj: Sadece Siz Görebilirsiniz. Merhaba [kiziledebiyat], Yaratıcılığınızın eşsiz sesi, Wattpad Lise'sinin koridorlarında yankılandı ve sizi fark ettik. Şimdi, yalnızca seçilmiş olanların adım atabileceği bir dünyanın kapısını aralama sırası sizde. Wattpad Lise'sine özel bir davetiniz var. Davet kodunuz: [18273645] Kapıyı açmak için davet kodunuzu kullanın. Gerisini hikâyeniz belirleyecek. Gönderen: Wattpad

"Sana dokunabilmem için..." dedi ve dudaklarını belli belirsiz tenime değdirirken konuştu. Nefesini ensemde hissediyordum. Elleri... Elleri ise tenime hükmetmeye hazır, direktifimi bekleyen bir asker gibi bekliyordu. "Vücudunu bana yaslaman lazım."

Doğrulup tekrar kameraya baktığımda ise bir süre konuşmamıştı. Beni izliyordu. Başını hafif yana eğmişti ve benimle dalga geçmeye devam ediyordu. "Şimdi..." dedi ve hareket edip öne doğru eğildi. Dirseklerini dizlerine koymuştu. Kasları tişörtünden dışarı fırlayacak kadar belirginleşmiş ve yine genç bir vücudu andırırcasına izlenim vermişti. "Otur." Dediğini yapıp tekrar koltuğa oturdum. Karşımda açmış olduğum bilgisayarımın kamerasında geniş ekran onu izlemekten başka bir şey yapamıyordum. "Dizlerini kır ve ayaklarını koltuğun üzerine koy!" Bütün bedenim gerginliği ile acımaya başlarken dediklerini yaptım. Bacaklarımı birbirine yapıştırıp ona bir ayrıntı vermek istemezken korktuğum şeyi söyledi. "Bacaklarını iki yanına aç!" Tırnaklarımı avuç içime yerleştirirken yanağımdan bir damla yavaşça süzüldü ama dediğine uyup iki yana açtım ve ona bunca senedir kendime bile sakladığım ayrıntıyı bütün açıklığıyla sundum. İç çamaşırımla olabilirdim ama şu anda bulunduğum durum kesinlikle olağan değildi. Bekledi. Arkasına yaslandı ve beni izledi. Nefes alış verişinden başka bir şey duyamıyordum. Normal alıyordu ve benden etkilenmediği barizdi. Ama istedikleri beni utandırmaktan başka amaç içermiyordu. "Şimdi..." Başını hafif yana yatırdı. Palyaço suratı o kadar korkunç ve gaddar duruyordu ki içten içe dudağımı ısırıp vereceği emri bekledim. "Sağ elini iç çamaşırının içerisine sok ve kendini okşamaya başla."

Onların hikayesi, tutkudan doğan bir vahşetti. Onların hikayesi olanaksızdı. Onların hikayesi imkânsızın üzerine kurulmuş bir piyesten ibaretti. Onların hikayesi olmayandı. Bu hikayede ne aşk normaldi ne de saygı. Bu hikayede ne onlar normaldi ne de aileleri. Bu hikaye; alabora olmuş bir geminin, yeniden inşası üzerine kurulmuş bir serzenişti. ♧◇♧◇♧

Şiir kitabıdır bilginiz olsun.

"Bacaklarını biraz daha aralaman gerek." dedi o içimdeki kıvılcımın oluşmasına neden olan bir ses tonuyla. İstediğini yaptım ve bacaklarımı iki yana aralayıp gözlerine bakmaya çalıştım ama o, gözlerime bakmak yerine benim bulunduğum pozisyonu izlemeye odaklanmıştı. "Eteğini yukarı çek." dedi ve oturduğu yerde beni izlemeye devam etti. Yine istediğini yapıp eteğimi yukarı çekiştirdim ama bu sefer ona sunduğum manzara yüzünden utanmadan edemedim. O ise benim hâlimi umursamıyordu bile. "Şimdi külotunu kenara sıyırmanı ve kendini okşamanı istiyorum."

"Now.." He slightly tilts his head other side. He looks scary and cruel in spite of his clown mask. I wait for another order, biting my lips tensely. "Put your hand in your underwear, and fondle yourself."

"Dolunay, resmen çocuk gibi trip atıyorsun bana. Altı üstü oyundaki birinciliğini çaldım ne yapsaydım?" sinirle elimdeki telefonu bırakıp homurdandım. "birinciliğimi çalman, trip atmam için gayet yeterli bir sebep. ayrıca sen benim boşluğumdan faydalandın. yahu birkaç aydır oynamıyorum sadece, nasıl başardın aklım almıyor" duruşunu gururla dikleştirdi. "eh, bir şeyler biliyoruz biz de. boş değiliz kızım"...

"en iyi oyuncu xkişisi kullanıcı adıyla biri ama mikrafonunu bile açmıyor. tanıyan falan yok mu" benim hakkımda konuşulanları sırıtarak dinlerken bir yanda da silahları almaya devam ediyordum. "yok oğlum ya. cinsiyeti bile gizli. şu hale bak. ne olduğu belli olmayan biri bizim gurubumuzda en iyi oyuncu ama biz tanımıyoruz" ufak çaplı bir kahkaha atıp güneş geldiğinde parıl parıl parlayan saçımı sıcaklamışçasına arkaya attım. "ne büyüttünüz oğlum ya. bırakın. eğer kız olduğunu düşünüyorsanız saçmalıyorsunuz. bir kız nasıl bu kadar iyi oynar. ayrıca oynasa bile asosyal bir sümsüğün tekidir. ben size benimkilerden birini veririm. boş verin" kaşlarımı sinirle çattım. asosyaldim. bu doğruydu ama sümsük değildim. ani bir cesaretle mikrafonumu açtım. "asosyalim. doğru ama sümsük olduğum söylenemez"...