Ben hiç bir zaman kendim olamadım.Babamın karanlık dünyasında hayatta kalabilmem için rol yapmam gerekiyordu. Yaptım da zaten bütün yeteneklerimi sakladım insanlardan ezik , pasif basit bir kız olarak görünmeye çalıştım. Başardımda ta ki o adam gelene kadar...... - Konuşsana allahın cezası dilini mi yuttun ? Önüme başımı eğmiş adamı dinlerken şalımı daha sıkı tuttum. Ne yapacağımı bilmiyordum. -Aniden yanımda beliren bedenle rahatladım kurtarıcım gelmişti.Hafize Sultan, gerçi burdan çıktıktan sonra büyük bir azar yiyecektim. - Beyim o konuşamıyor kusura bakmayın. Kafamı kaldırıp adının Arslan olduğunu öğrendiğim adama baktim. Suratı belli belirsiz yumuşarken anında kendini toplayıp konuşmaya başladı. - Anladım. Yeğeninize nerde nasıl giyinmesi gerektiğini öğretirseniz sevinirim. Arkasını dönüp giderken arkasında kala kalmıştım.Insan bir özür diler ne kaba adamdı.

Ya şimdi yada hiç bir zaman diye düşünerek parmak uçlarında yükselip dudağını adam in dudağına değdirdi genç kadın sonunu düşünmeyerek.Ellerini adamın omzuna koydu. Şaşkınlıkla aralandı genç adamın dudakları.Genc kadının ellerini yavaşça omuzlarından indirdi ve dudaklarını - Ne yapıyorsun sen Asel ? Genç kadın geriye doğru sendelendi buraya bir anlık cesaretle gelmişti ve adam onu reddederse napıcağını düşünmemişti. - Bu yaptığın aramızda kalıcam ve birdaha tekrarlanmayacak. - Hayır dedi genç kadın bu sefer kendinden emin sesle. - Neye hayır? - Tekrarlanıcak diye konuştu genç kadın Adam şaşkınlıkla karşısında kıza bakarken onun ne ara bu kadar arsızlastığını düşünüyordu. - Bak sen benim karde.. Genç kadın ellerini yumruk yapıp hırsla Adamın dudaklarına yapıştı bu sefer öfkeliydi.Emir bir günde daha ne kadar şok yaşayabileceğini düşündü elleri tekrar genç kadının kollarını tutmuşken genç kadın hırsla kendini genç adama bastırdı.Adamın elleri olduğu yerde kalırken alt tarafındaki karıncalanmaya engel olamadı ve dürtüsel bir ihtiyaçla oda kendini genç kadına bastırdı.