Siz hiç, Akıl Hastanesinde yatan bir Psikopata aşık olabilir miydiniz? *** *** *** Elini yumruk yapıp başını öne eğdi. "Bunu kendine neden yapıyorsun? " Beni umursamayıp gözlerini pislikten görünmeyen zemine odakladı. Ellerini başının arkasında bağlayıp dizlerini kendine doğru çekti. Yine kendini kasıyordu. Yine kendi canını yakıyordu. Eli pantolonunun cebine gittiğinde ne yaptığını anlamaya çalıştım. Cebinden çıkarttığı paslanmış jileti görmemle kalbime saplanan binlerce oku umursamadan tüm gücümle bağırdım. "Hayır. Bunu sakın yapma. Acı çekiyorum görmüyor musun? Y-yapma. Daha değil. Şimdi değil." Çaresizce bağırmaktan başka bir şey yapamıyordum. Aklım durmuştu sanki, düşünemiyordum. Bileğini kaldırıp jileti bileğinin tam üstüne getirdi. Gözlerimden sicim gibi yaşlar akmaya başladı. Birden bana en son söylediği o cümle yankılandı tüm zihnimde. "Eğer seni düşünmeyip intihara kalkışırsam, sakın korkma ve bağırma. Sadece... BANA ADINI FISILDA . "

Her savaşın bir galibi olmak zorunda. Peki bu kez kazanan kim olacak? Aşk mı? Ölüm mü? **** Benden sonra, bir kız sev Rüzgar. Çok sev... Ama aşık olma ona olur mu? İlk aşkın olduğum gibi, son aşkın da ben olayım istiyorum çünkü. Bencillik bu biliyorum. " O bakmaya doyamadığım gözlerinden yaşlar boşalıyordu. Bense ağlamak yerine gülümsüyordum ona. "Yalvarırım böyle konuşma, yalvarırım yorma kendini." Acı çektiğini biliyordum. Fakat ağlayarak, belki de onunla geçirdiğim bu son anımı boşa harcamak istemiyordum. Elimi yumuşak tenine değdirdim usulca. Göz yaşlarının ıslattığı yerleri sildim . Elleri yüzündeki ellerimi kavradı. Dokunuşu öyle huzurluydu ki. Acıma rağmen gülümsedim. Gücüm kalmamıştı artık. Gözlerim yavaştan kapanmaya başladı. "Rüzgar ?" Acı dolu sesim yankılandı boş sokakta. "Söyle, güzelim." "Sanırım b-bu kez ö-ölüyoru..." "Sus ne olur, konuşma böyle yalvarırım. O kelimeyi kullanmak yok demiştik. Yasakları aşmayacaktık. Benim için dayan, sensiz yaşayamam, y-yaşayamam." Sözümü tamamlamama izin vermeyip yalvarır gibi konuşmuştu titreyen sesiyle. Onu böyle çaresiz bıraktığım için kendime kızdım. Daha fazla dayanacak gücüm kalmamıştı artık. Her yer karardı birden. Göremiyordum Rüzgar'ın güven veren gözlerini. Sadece sesini duyuyordum artık. Bedenimi hissedemiyordum. Gözlerimden bir damla yaş yanaklarımdan kaydığında, sevdiğim adamın kollarında can vereceğim için belki de son kez gülümsedim Rüzgar'a. Son duyduğum ise Rüzgar'ın titreyen sesiydi. "Alma Allah'ım. Yalvarırım beni al ama onu alma yanına. Aç gözlerini Alya. Yalvarırım aç gözlerini. Beni sensiz bırakma yalvarırım gitme Alya. BENİ SENSİZ BIRAKMA. "