"Korkuyor musun ?" diye sordu. Nehir başını kaldırmadan sadece kafasını salladı. Adamın kokusuna karışmış sert içki kokusu genzini yakmıştı. "Hım demek öyle " dedi fısıltıyla.." O zaman neden buradasın ? Buraya beni memnun etmek için geldiğini biliyorsundur herhalde " Nehir başını kaldırdı. Bebek mavisi gözleri adamın karalarıyla buluştu. "Zorla getirdi " dedi zor çıkan sesiyle. "O zaman ne yapacağız " dedi elinin birisini duvara yaslayıp. Nehir cevap vermedi. "Şöyle yapalım o zaman güzellik , ben seni o adam dan kurtarayım sende bana unutamayacağım bir gece yaşat ne dersin " Emir tuğra eğer sarhoş olmasaydı muhtemel bu sözleri söylemezdi. Bunda içkisine katılmış ilacın etkisi de büyüktü muhtemel. "Yani beni o adama vermeyecek misin " dedi umutla. "Hayır , seni o adama vermeyeceğim ama bu gece seni istiyorum karşılık ver " dedi acımasızca..

Cesaretli Kadınla İnatçı adamın hikayesi.. Sizi en yakın arkadaşınızla aldatan eski sevgilinizden nasıl intikam alırdınız? O başkasına bekaretini vererek ona ihanet edenlerden intikam aldığında aslında hayat ona en güzel hediyyesini sunmuştu. Aşkı.. Peki aşkını kazana bilecek mi? Ya Adam bu cesaretli deli kadınla başa çıkacak mı? Yoksa aşka inanmam deyip kendisini en büyük aşkın alevleri arasında bulacak mı? Merak mı ettin?? Evet evet Sen:) hadi o zaman hikayeye.. Sevgilerle,Loneriders.. **09.02.16**

♥ Gözleri miydi insanın kaderini belirleyen? Kapkaranlık gözlerinden sebep miydi bu acı dolu hayat? Gece gözlerine okyanuslar kuran bir kadın mı aydınlatacaktı dünyasını? Ondan sonra mı kurtulacaktı ömrünün karasından? Sevdiği kadından uzak, sevilmeyi hiç bilmemiş dilsiz bir yürek, Sevdiğini kabul edememiş, okyanusları yaşlarla bezenmiş pişman bir kadın... Onların aşkı acı dolu... Onların aşkı hüzün... Sevdasına geç kalmış bir kadın. Gece gözlerinde tüm acılarını saklayan, aşka korkak bir adam... Onların sonu da mutlu olacak mı? ♥ Çaresizdi. Ne yapacağını, ona nasıl yaklaşacağını, nasıl yanında kalmaya ikna edeceğini bilmiyordu. Bildiği tek şey onu yanından ayıramayacağı, artık onsuz tek bir nefes dahi alamayacağıydı. ♥ Derken onun o karanlık, ruhunu ele geçiren gözleri belirdi ekranda, ardından günlerdir hasret olduğu, canını canından alan o boğuk seni doldu kulaklarına... ♥ Gözlerinden daha karanlık olamaz ya geçmişin... ♥ Detaylar için facebook sayfamızı takibe almayı unutmayın! (: https://www.facebook.com/MyRealAsliYilmaz

》》İyiyle kötüyü ayıran çizgi kalbin içinden geçer.Peki kim kendi kalbinin bir parçasını yok etmek ister? (Aleksandr Solzhenitsyn)《《 Kendi ömrü ile sınanandı Ömür. Güçlü bir taşra kızıydı... İçine kapanık, Sert. Başarılı bir doktordu Sertan. Etrafına iyilik katan... İlgili ve hayat dolu. İkizinin tam tersiydi Bertan. Umursamaz ama hırslı... Acımasız, Kötü. Birbirlerinin hayatlarına hayat katan insanlardı onlar. Rollerini en iyi şekilde oynayan. Her insan farklı bir dünyaydı. Her insan farklı bir yaşam... Ömür'ün umudu olan Sertan. Sertan'a yoldaş olan Bertan. Bertan'a hayat olandı Ömür. Bir ateş gibiydi onlar, ne yaparsan yap kül olan... ♤♤Bazı şeyler kaybetmeden, kazanılmaz. Aşk, dostluk ve insanlık gibi...♧♧

Kerem genç kızın boynunu koklayıp usulca fısıldadı "Bana öyle sıkı sarıl ki..." Gizem genç adama sıkıca sarılıp, yarım kalan cümleyi tamamladı "Kokun üstümde kalsın." İki gencin gözleri buluştuğunda tüm dünyanın sesleri susmuştu ve sadece bakışları söylüyordu aşkın şarkısını. Ne dudakları birleşti, ne bakışları birbirini terk etti. Öylece izlemek yetiyordu hissetmelerine. Ve sarılmak, en güzel sahiplenme jestiydi onların dilinde. Aşkı nasıl yaşayacaklarını öğrenirken rastladıkları yedi kelimeydi dillerine dolanan. Biri başlayınca diğerinin bitirdiği cümle ikisinin bir olma yolunu keşfedişlerinde ki yol haritalarıydı. Söylüyorlardı çünkü biri sarılmayı unutursa diğeri hatırlatmalıydı. Çünkü sarılmadan bir olunmazdı. Yorgun bedenleri sarılırken sendelediğinde, gülümsediler. Dile getirmeseler de bakışmak için çok geç bir saat olduğunu idrak edip merdivenlere yöneldiler. Yan yana yatağa uzandıklarında masum bir iyi geceler öpücüğü birleştirdi dudaklarını. Anlık mutlulukları kalplerine siper edip, sarılarak uyudular. Yarının neler getireceğini düşünmenin kimseye faydası yoktu, gün bu gündü ve hak ettiği gibi yaşanmalıydı.

"Hasta'nın yakını mısınız?" Mehmet doktorun sorduğu soruya hiç düşünmeden aklından geçen cevabı verdi. "Evet. Eşiyim. Karımın durumu nasıl?" doktor'un yüzü üzüldüğünü belirten bir hal alırken Mehmet'in kaşları çatılmıştı. "Çarpmanın etkisiyle eşinizin beynindeki kayıt bölgesi ciddi hasar almış" "Ne demek istiyorsunuz Doktor Bey?" "Organik Amnezik Sendromu yani beyin hasarına bağlı hafıza bozukluğu dediğimiz bir durum oluşmuş. Eşiniz uyandığında bir çoğu şeyi hatırlayamaya bilir" "Bir çoğu şeyi derken?" "Bunu uyandığında anlayabiliriz. Belki bir kaç yıl belki de bütün geçmişini unutmuştur. Ama başta da söylediğim gibi beyindeki hasar ciddi bir boyutta... Kendinizi her türlü duruma hazırlayın" doktor başka bir şey söylemeyip uzaklaştığında Mehmet derin bir nefes alarak elleriyle yüzünü sıvazladı. Adımlarını Meleğin kaldığı odaya doğru ilerletip camdan içeriye baktı. Genç kızın kan kaybından dolayı solgun bedeni mavi bir pikenin altında yatıyordu. Etrafında olan kablolar insana ölümü düşündürürken Mehmet'in aklında olan tek şey hafıza kaybı meselesiydi. Bir süre öylece orada durarak kıza bakmaya başladı. Aldığı kararın bencilce ve bir o kadarda tehlikeli olduğunu bilsede vazgeçmeye niyeti yoktu. Bu kızı hayatında istiyordu ve hayatında da olmasını sağlayacaktı. Sonuçları ne olursa olsun. .. Yalanlarla inşa edilen aşkın gerçeğe dönüşmesinin hikayesi... Bu sefer Aşk, yalanın misafiriydi.

Denizli'de bir üzüm bağı... Bağın yorulmak bilmez sahibi... Geçmişinden gelen bir gençlik aşkı... Ve hayatındaki Yakışıklı...

Bir kadının cesaretindedir aşk...