Izuku Midoriya mieszka w centrum jednego z większych japońskich miast. Stara się jak najlepiej ukończyć ostatnią klasę liceum, a wolny czas poświęca na opiekowanie się matką. Jednak całe jego dotychczasowe życie wywraca się do góry nogami, gdy ten jeden raz wchodzi tam, gdzie nie powinien - na teren jednego z gangów. Czyją twarz skrywał kaptur osoby, którą spotkał tamtego dnia? Dlaczego ktoś uwiecznił jego podobiznę na ścianie Galerii? Kim są naprawdę Kruki, Malowańcy oraz pozostałe gangi? Czyżby chłopak był szansą na rozwiązanie niebezpiecznego konfliktu? (Zastrzegam sobie prawa tylko i wyłącznie do pomysłu oraz projektu okładki)

Czy naprawdę ta jedna chwila zetknięcia się z rzadkim darem mogła zapoczątkować tę niecodzienną historię wydarzeń? -- Jedno jest pewne, zdecydowanie miała za zadanie połączyć mnie i jego, zacisnąć nasze więzi. -- Przypadek? Możliwe, jednak nie ma co dociekać, dajmy się ponieść rwącemi nurtowi niespodzianek jakie zastawił nam los!! -- Zakochajmy się w sobie nie z przymusu, stwórzmy prawdziwe więzi, prawdziwe uczucia!! -- PLUS ULTRA!! (Początek powieści jest pisany inaczej niż np. druga połowa + korekty jeszcze tam nie było, więc prosz się nie #1 indywidualność - 01.09.2k20 #1 quirk - 01.09.2k20 #1 katsuki - 05.09.2k20 #1 bakudeku - 20.02.2k21 #1 hero - 16.05.2k21 (XDD odwaliłam coś i mi się usunęła połowa rankingów tutaj wpisanych, no nieźle~)

Jak ktoś tak idealny Czuje się tak niepewnie Żeby ranić swoją skórę, ciąć się i przypalać Nadal chcąc bardziej krzywdzić siebie? Jak ktoś tak kochany Może nienawidzić swojego wnętrza Rysując na swym ramieniu obraz ostrzem Jakby jego umysł nie był wystarczająco mroczny...

no... tak jakby nw co tu napisać heh... dalej to czytasz... po prostu jak chcesz to wejdź w książkę

Jeśli nie lubisz angstów i jesteś gotowy mnie torturować za zabijanie postaci, to nie jest miejsce dla Ciebie. ~*~ Midoriya od zawsze kochał białe róże. Tęsknił za nimi, gdy więdły na zimę. Jednak nie tylko śnieg sprawia, że znikają. Fanfiction KatsuDeku z Fantasy AU. Cudna okładka wykonana przez @AnikaWinchester Pisane: 29.01.2019 - 27.07.2019 Słowa - 44 071

×2019× Jak sam tytuł mówi - tu będą grafiki z anime Boku no Hero Academia ❗Zawiera grafiki Yaoi

Co jeśli All Might, tak samo jak powinien powie Midoriyi, że nie może zostać bohaterem, ale... nie dowie się on o One For All? W ogóle nawet nie poleci z nim na dach... Odważy się zapytać o to, co chciał od początku, lecz i tak będzie pozbawiony marzeń? Będzie... zwykłym cywilem, któremu nie udało się nic osiągnąć? A może... skoro nie może zostać bohaterem, zostanie złoczyńcą? "Ludzie nie rodzą się równi" - życie nauczyło mnie tego, kiedy miałem 4 lata.* *W opowiadaniu będą pojawiały się wątki z mangi "My hero Academia". (Ogólnie to pojebane trochę to universum xD)

Izuku Midoriya dopiął swego celu. Stał się Symbolem Pokoju. Zaraz potem wyjechał do USA. Katsuki Bakugou nie liczył na powrót Deku. Przyzwyczaił się do samotnego życia, wypełnionego jedynie pracą. Jednak Izuku wraca. Po sześciu latach spotykają się ponownie. Nowe uczucie, nowa sytuacja, nowe miejsca. I tylko osoby pozostają te same. UWAGA: Postacie nie należą do mnie. Pożyczyłam je z mangi My Hero Academia autorstwa Kohei Horikoshi.

Akcja zaczyna się od ataku złoczyńców na grupę studentów w USJ w płaszczyźnie anime Boku No hero academia. Ff opowiada o przeżyciach młodego chłopaka po „porwaniu" Oczywiście nie zastrzegam sobie praw do Boku No Hero Akademia. Manga jest własnością Kohei Horikoshi we współpracy z Weekly Shonen Jump.

Miałem 10 lat, kiedy zniknąłem. Miałem 11 lat, kiedy wieszano plakaty dotyczące mojego zaginięcia. Miałem 12 lat, kiedy trenowałem, żeby dostać moc. Moc którą powinienem dostać już dawno. Miałem 13 lat, kiedy poznałem ludzi, których już dawno powinienem znać. Miałem 14 lat, kiedy pierwszy raz napadłem na sklep. Miałem 15 lat, kiedy zaczęto wieszać listy gończe. Teraz mam 16 lat i stałem się złoczyńcą numer jeden, a świat mnie nienawidzi. Jestem Izuku Midoriya. Pseudonim Deku. Przez 10 lat mojego życia mieszkałem z mamą, w szkole mnie dręczono. Kacchan. Czy mnie jeszcze w ogóle pamiętasz? Pewnego dnia poznałem człowieka. Człowieka który dał mi moc. Który mi pomógł. Mogłem w końcu zemścić się na ludziach, których tak bardzo nienawidziłem. Kacchan. Czy mnie jeszcze w ogóle pamiętasz? Zdajesz sobie sprawę z tego co zrobiłeś? Kacchan. Tym razem nie przegram.