ZOR KADIN adlı hikayenin devam hikayesidir. İlk hikayeyi okumadan okumayınız. © Tüm hakları saklıdır.

Ölüm. Tek kelime, 4 harf. Bir kuşun ölümü, sevdiğiniz birinin ölümü... Yakın bir arkadaşın, dostun ölümü... Anne babanızın ölümü... Her şeyden habersiz eve geldi. Ailesini kanlar içerisinde yerde görmeyi... Kesinlikle beklemiyordu. Aynı gün hem ailesini, hem de abisini kaybetti. O günden sonra eski benliğini, hayat enerjisini kuytularına gömdü. Eski Zümrüt'ü kalbinin mahzenine kapattı; kendi elleriyle kilit vurdu. Bu haline yıllar içerisinde alışmıştı. Değişmek istemiyordu. Ama hayat önümüze her zaman istediklerimizi sunmazdı. Zümrüt'e ise... hiçbir şekilde ayrıcalık tanımayacaktı. © Tüm hakları saklıdır.

Hiçbir günah kefaretini unutmaz. Hiçbir kirli sır gecenin nezaretinde tutuklanamaz. Geleceği ellerinden tek gecede koparılan bir adam, öleceğini bilse dahi sessizliğin kanatlarına sığınmaz. İki karanlık gecenin iki büyük suça gebe kaldığı ve iki yabancı ruhun birbirine körkütük düğümlendiği acı bir hikâyenin içindeyim. O iki yabancı ruhtan biri benim. Ve ben bir zamanlar, yolunda giden bir hayata sahiptim. Bir gün o çıkageldi ve içinde sadece doğruların olduğu dünyamı yanlışlarıyla altüst etti. Gözlerime bir kez bakması bile beni düşürmeye, düştüğüm yerde darmadağın etmeye yetti. Beni tehditlerle örülü bir kafese hapsetti, o kafesin kilidini ve anahtarını elime verdi. Gitmek de, kalmak da senin seçimin dedi. Ama ne kalabildim ne gidebildim. Yalnızca bekledim. Benim de onu düşüreceğim bir gün elbet gelecekti ve ben intikam almayı severdim. O gün geldi. Bir leyl vaktinde, ay gecenin koynunda dalgalanırken, hakikati sırtından vurdu kirli parmakları. Artık bu saçma hikâyemizde bizden başkaları da vardı. Zaman aktı... Kendiliğinden kırıldı hapsolduğum kafesin kapakları. Dışarıya adım attığım an hislerim pervasızca tökezledi. Zira sevdayı puslu gecelerde yüreğime kazıyan adamın ruhu artık içime işlemişti. "Haklıymışsın," dedi beni öldürmek ister gibi. "Senin hikâyenin esas adamı ben değilmişim."

TANITIM Çalan müzik eşliğinde annem babam ve ben dans ediyorduk kahkahalarımız birbirine karışmıştı... Ama bu kadar kahkahanın hayatıma bir kara bulut gibi çökeceğini bilemezdim... Gözyaşları içinde artık her gece bekliyordum o pis ellerini üzerimden çekmesini... Yeni yazmaya başladığım bir hikaye desteklerinizi yorumlarınızı ve begenilerinizi bekliyorum. Okumaya başladığınız tarihi ve saati yorum olarak yazarsanız çok sevinirim... 😍😍😍

İşte oradaydı... Muhtaç olduğum kadın korkuyla bana bakıyordu. Ona biraz daha dokunmazsam sanki ölecektim. Bu hastalıklı duygular beni resmen ele geçirmişti. Yavaş yavaş yanına yaklaştım ve tam önünde durup ona baktım. O kadar güzeldi ki... Bir papatya gibi kırılgan ve narindi. Bu eski evde bile ışıl ışıl parlıyordu. Şaşkın bir şekilde bana bakıyordu. O dolgun dudakları loş ışıkta bile âdeta bir güneş gibi parlıyordu. Ona baktıkça bedenimdeki yangın beni iyice sardı ve içimden geçenleri yakarırcasına söyledim: "Yakıyorsun, Zeynep! Alev alev, cayır cayır yakıyorsun!" & Kokusunda can bulduğum, sen benim uçurumum olacaksın... Yayınlanma tarihi: 17 Aralık 2017