Hayat #1 - 23.10.2020 - Son zamanlarda yakışıklı yüzü hep kederliydi, derin maviliklerine hüzün çökmüştü, yorgundu, düşünceliydi. Eskiden böyle değildi. Gözleri çakmak çakmak olurdu, alev alev bakardı, baktı mı içime kor düşürür yüreğimi yakardı. Aramızdaki o gizli saklı duygular yalnızca benim değil onun da içini yakardı, bilirdim. Geçmişi düşünmek yalnızca daha fazla acı veriyordu. Olan olmuş, o gitmiş ve Ferzan'la evlendirilmiştim. Mutsuz ve umutsuz beş yıl geçirmiştim dört duvar arasında, zorla evlendirildiğim adamdan güzeller güzeli bir meleğim olmuştu. Önce hiç beklemediğim anda zevce sonra da ana olmuştum. Ölmemiştim ama yaşamıyordum da... Hâlâ da öyleydim. Yaşamak neydi, ne demekti unutmuştum. Nefes almaktan ibaret miydi yaşamak yoksa daha ötesi hayallerini yaşamak mıydı? Nefes alıyorum, hareket ediyorum diye yaşıyor mu sayılıyordum şu dünyada? Önceden, bir on yıl önce hayallerim vardı. Okuyacaktım, Urfa'dan çıkacaktım, önce tüm ülkeyi sonra da tüm dünyayı gezecektim, beyaz atlı prensime kavuşacaktım, mutlu olacaktım, kendim için yaşayacaktım. Daha yirmi üç yaşındaydım ama seksen yaşındaki ruhum bunların hiçbirini yapabilecek güçte değildi. Bir an hepsi gözüme imkânsız gibi gözüktü. Şimdi tek istediğim kızımla beraber hayatta kalmaktı. *** "Özür dilerim, kanatlarını kırmalarına müsaade ettiğim için... Özür dilerim gülen yüzünü soldurduğum, çocukluğunu çaldığım için, hayallerini söndürdüğüm, kalbini kırdığım için... Özür dilerim bana olan sevgini göremeyecek kadar öfkeden gözüm kör olduğu için, seni koruyamadığım için, aptallığım ve gafletim için..." Başparmaklarıyla yüzümü okşarken gözlerimi kapadım. Bana dokunuşu tüy gibi hafif, ürkekti. İçim ürperdi. Kanatları altında bir anlık da olsa içimdeki fırtına buhar olup uçtu.

Konuşmadığım için dilsiz sanılan, ruhunu insanlara kapatmış biriydim ben. Üzerimde, etekleri kan lekeli beyaz elbisem ve üryan ayaklarımla, geçmişin dikenli topraklı ormanında yürüyen bir kızdım ben. Sonra ansızın biri çıktı karşıma. Günahkâr olduğu için cehennem sanılan, ruhu ateşte yoğrulan biri. Arafta kalmaktan yorulan ve geleceğe kavuşmak için geçmişe gitmeye çalışan bir adam. Ruhunu, ruhumla birlikte ateşe veren bir adam. Benim yanıp kül olacağım, onun ise sönüp duman olacağı bir yangın bu... Bu ya ikimizin yeniden doğuşu ya da yok oluşu. #1 - Aksiyon (23.08.2019) #1 - Gizem (30.11.2019) #1 - Genç Kurgu (18.01.2021)

Bulgaristan'ın küçük bir kasabasında yaşayan ve enerjisi hiç bir zaman bitmeyen bir Kız.. Kayseriden Bulgaristan'a ailesi istediği için gelmiş sıkıntılı bir Adam.. Alışamıyordu Fırat yaşadığı yere o buraların adamı değildi, ama bilmediği birşey vardı ki karşısında buranın kızı Gül vardı. Ona buranın herşeyini sevdirecek hatta hayran bıraktıracaktı. Fıratı bu kasabanın müptelası yapacaktıı!..

Tam kapıdan çıkacaktım ki birine çarpmıştım. Yerden gelen kırılma sesiyle bakışlarım yere yöneldi. Çocukluk oyuncağım olan atlı karınca kutumun yerde binbir parçaya ayrıldığını gördüğümde bütün vücudumda hem hüzün hemde elektrik dalgası geçti. Yere eğilip parçaları toplamaya başladım az önceki çarptığım çocuk yanıma çömelip parçaları toplamaya başladığında eline aldığı bir parçayı elinden çektim. Kafasını kaldırıp bana baktığında ben ayağa kalkmıştım bile. " Bırak." Ağır ağır ayağa kalkıp boyunun boyumu geçmesini göz önünde bulundurmadan karşımda dikildi. " Sadece yardım etmek istemiştim." Sadece yardım mı? Bunun sadece olan bir tarafı var mıydı? Oyuncağım kırılıyordu ve onun yaptığı sadece yardımdı. Sadece. " Allah razı olsun çok yardımcı oldun." Dediğimde sırıtır gibi oldu. Kafasını sağa sola sallayarak parmağıyla beni gösterdi. " Bana çarpan sendin." Gözlerim bu cevapla kısılırken inatla bir cevap bulmaya yeltendim. Ama bulamamıştım. Burada haklı olabilir miydi? O kadar hızlı gelmeseydim ona çarpmazdım ve böylelikle kutu da kırılmazdı. " Oyuncak kutumun sende ne işi var?" Bir yerden onu suçlu yapmak istiyordum. Çünkü yüzünde sakladığı sırıtma benim haksızlığım ile ortaya çıkarsa delirebilirdim. " Çocuk yardım etmek istedi bende kutuyu verdim. Nereden bilecektik kırılacağını." Annem karşımdaki çocuktan daha önce savunmaya geçtiğinde daha çok bozulmuştum. " Peki." Sadece bu çıkmıştı ağzımdan. Annem koltuğu taşıyan adamlara talimat verirken az önceki çocuk ise sırıtmaya başlamıştı. Ona sinirle bakıp yanından yürüdüm hızlıca.

*Kapak Design Knights'a ait* Bu fikir pek aklıma yatmasa da içimden gelmeyerek onu kafamla onayladım. "Elbette, bu mümkün." Onu öldürmem için bana yalvaran kızın izlerini leke dahi bırakmadan silen, umut dolu gözlerle dünyaya tekrar bakabilen ve görmesi gerekeni görebilen, güçlü olduğunu hisseden bu kurtuluş aşkı ağzımdan dökülecek her kelimeyi kifayetsiz bırakırken kendimle gurur duydum. Onu takip ettiğim için gurur duydum, içimde yükselen gurur dalgalarına rağmen bir tarafım şükrediyordu, bana rastlayacak kadar şanslı olduğu için onun adına şükrediyordu. Okyanusların kah geldiği kah gittiği gözlerine baktım, şimdi kararsızlık ve kasvet dolu okyanuslar umut yağmurlarıyla sulanmıştı. Umut kanserli bir hücre gibi hızla beyninin kıvrımlarında yankı yaparken umudun tohumları yeşeriyordu, fani dünyanın faniliklerle süslenmiş yaşamlarında bulabilecekleri en gerçekçi cennet olan kalın çeperli gözlerinde. "Fakat merak ettiğim bir şey var, gerçekten bunu yapmak içinden geliyor mu? Sonuçta tam anlamıyla aşk dolu bir evlilik olmasa da saygıya önem veririm. Özellikle birlikteliğimiz boyunca başka bir ilişki istemem." 18.05.17

KOD ADI: AYŞE TATİLDEN DÖNDÜ. ' ADALET, NAMLUNUN UCUNDA ' +18 +++++ AĞIR Küfür ve Şiddet içermektedir.

ASIM KARASOY Arabanın diğer ucunda oturan kız, yağmurun altında benimle o garip bakışmayı paylaşan kızla aynı kişi. Aynı keskin yüz hatları, neredeyse huysuzluk olarak tanımlanabilecek bir ifadeyi süsleyen hafifçe pembeye boyalı kalın dudaklar, bu mesafeden ne renk oldukları inkar edilemeyecek kadar belirgin olan yeşil gözler. Yüzünde dünyanın en durgun ifadesi. Lakin boş değil, sadece sessizliğin tamamladığı bir sakinlik. Yahut tenezzül etmeme. Bu kadar kısa süre içinde daha fazlasını tahlil etme fırsatı bulamadan arabadan inmek zorunda kalıyorum. Bir kere daha aynı kız, engel olunamaz bir süratle benden uzaklaşırken bu sefer ilkinde olduğundan daha çok canım sıkılıyor. EFLÂL ÇAĞAN Kaç zamandır dönüp dolaşıp yağmurun altındaki o ana varıyorum. Bütün o koşuşturmacanın arasında aniden fark ettiğim adamın hayali gözlerimin önüne çiziliyor. Sıradan bir günün ilginç bir tesadüfle bölündüğü o zaman aralığında sessiz ve eski bir kaide gibi her şeyin ve herkesin ortasında dikiliyor oluşundan daha çok, yüzündeki ve hatta teninden etrafına yaydığı o umursamaz havanın beni ele geçirdiği gerçeğinden bir türlü kurtulamıyorum. Sanki bütün dünya dönüyordu da Asım için o an kendi dünyası duruvermişti. Ne var ki bu acıklı ve dramatik bir benzetme değildi; içimdeki kopamayan fırtınanın acizliğinde bir hareketsizlikti onunkisi. Belki benim kadar aciz değildi, elbette değildi, lakin durgunluğunda bulduğum tanıdıklık hissi oraya çakılıp kalmamı sağlamıştı. YOKLUĞUNDAKİ SEN - ÇAĞANLAR 2

EN BAŞTAN YENİLENDİ VE DÜZELTİLDİ!!! Ya bir görev hayatınızı altüst ederse? DOLUNAY YALINKILIÇ Taramalı tüfek gibi çenesine rağmen askeriyenin en iyi timlerinden olan Bozkurtlarda görev yapan tek kadın. ÖMER SERDENGEÇTİ Hayatını sadece vatanına adayan bir savaşçı. Bir dev gibi koca cüsseli. Yakışıklı bir bordo bereli. Ya bu iki deli bir görev yüzünden evlenirse? _____________________________ "Zamanında bir boklar yemişsin ama ben daha seni bile tanımadan kahrını çekiyorum. Belki benim sevgilim var! Belki senin yüzünde ayrılacağız" diye bağırdım sinirli sinirli. Olmayan bir şeyden nasıl ayrılacaksam... Adamın ne suçu var Dolunay o da senin gibi belli ki! Olsun! Şu an hiçbir şeyi umursayacak, empati yapacak halde değilim! Lanet olsun! Uyuz uyuz bakıyor bir de!Ahhh gerçekten kafayı sinirden yiyeceğim! Evleneceğim ben hem de bu insan azmanıyla! Şam şeytanları adına! Ölsem ya ben hemen şurada! Bizimkilere tek tek bakıp geri Ömer'e döndüm ve ağzıma gelen onca lafa rağmen söyleyeceğim en pis şekilde söyledim lafımı ela gözlere bakmamaya çalışarak. "Hulk kılıklı!" Tam arkamı dönüp yürümeye başlamıştım ki Ömer lafıyla olduğum yerde kalakaldım. "Emin ol ki ileride senin gibi biriyle evleneceğim bilseydim hayatta o işe burnumu sokmazdım!"

Nisa nedenini hatırlamadığı şeyler yüzünden yıllardır iri yapılı adamlardan korkardı. Melih onun gördüğü en uzun ve kaslı adamdı. Ama ondan korkamazdı çünkü bu adam, anne babasının ölümünün arkasındaki gizemleri çözmesine ve kötü adamlardan kurtulmasına yardım edecekti. Üstelik bu adam, romantik diziler izleyen, gözleri ışıl ışıl parlayan ve garip espiri anlayışına sahip olan bir adamdı. Yani korkması imkansız biriydi. *********************************** "Dizi izlersinde bu mu yani, adı Aşkın Sert Rüzgarı olan bir diziyi değil." dedim. "Sence benim izleyebileceğim dizinin adı ne olmalı?" "Mesela...Kaslı adam dünyayı kurtarıyor yada...Omuzlarım o kadar geniş ki herkesi yenerim." "Hayır öyle dizileri izlemem ama şu omuzlarım çok geniş dizisi iyiye benziyor tavsiye eder misin?" "Adı o değil bir kere." "Ah pardon öyle mantıklıydı ki duyduğum an unutmuşum." dedi Melih. 20 Haziran 2018 - 23 Mart 2019 Kapak yapımı: @kelebekdesign Wattpad'te bu ada sahip tek kitap

Gençkurgu #25 Ay tenli adamın, güzel gözlü kadını. Kimsesiz, güzel bir kadın. Kadının aşkı ile yanıp kavrulan, yakışıklı bir genç adam. Peki adam yaşadığı uzaktan aşka daha fazla dayanamazsa. Kadını yanına almak isterse ! * "Benim senin kokuna aç, muhtaç ve müptela olduğum gibi birgün sende benim kokuma aç, muhtaç ve müptela olacaksın. Benim senin ateşinde yandığım gibi sende benim ateşimde yanacaksın. Biz elbet birgün birbirimiz için yanıp tutuşacağız güzel gözlüm" * ❕ Argo kelimeler içerir❗ Yazılmaya Başlanılan Tarihi| 19.08.2018 İlk Yayınlanma Tarihi| 27.08.2018 Scarlett Leithold : Miray Öztürk Jeff Finn : Ateş Karan Takip #1 11. 09.2018 İsimsiz #1 Tehlike #1 01.12.2018 Karmaşa #1 Kurgu #33