- Jesteś słodki, Luke. - Słyszałem żałosny, beznadziejny, irytujący, prawa ręka diabła... Ale słodki? Uderzyłaś się w tę piękną główkę? - Nie. Skąd. Jesteś słodki jak Eklerka. I wszystko byłoby w porządku gdyby nie fakt, że Margaret Langford nienawidziła eklerów bardziej niż zmarszczek, niekompetecji i wytrawnego wina. Może zacznę jak w AA? Cześć, jestem Luke Hemmings, nie piję dużo wódki, ale Mike z recepcji szepnął, że tutaj mnie wysłuchają. Zatem mam na głowie ślub siostry, marudzącą z tego tytułu mamusię, sprawę rozwodową ze zdradzającą żoną i ośmioletniego syna. W pracy robią restrukturyzację, to znaczy po prostu zwalniają ludzi, mój szef właśnie wyleciał. Na jego miejsce natomiast wsadzili jakąś bucowatą angielkę ze zbyt wysokim ego, która prawko znalazła najpewniej w chipsach. Jeśli ona mnie wyleje, skoczę z Brooklyn Bridge. Żartuję, zapewne zniszczę jej Hondę, a potem będę uciekał przed NYPD śmiejąc się histerycznie w rytm Guns'n'Roses. Ja mam się spowiadać? Nie mam się z czego spowiadać! No już... Siedzę. Dobry wieczór, moje imię: Margaret Langford, dyrektor kreatywny, przełożona nowojorskiego zespołu kopiowania projektów w Hood&Dunning. Ta, kogo to obchodzi. Niedługo stuknie mi trzydziestka, jestem zaręczona z nudnym prawnikiem i codziennie rano buudzę się skacowana moralnie widząc szczęście mojej siostry, jej cudownego mężą i dzieci, a potem muszę oglądać te kanalię, Hemmingsa. Och, chciałabym go zrestrukturyzować, ale im bardziej rozpiera mnie taka ochota, tym bardziej on udowadnia, że jest na to za dobry. W którym Luke nie radzi sobie z dorosłością, a Margaret zapomniała już jak to jest się śmiać. napisane: czerwiec 2018 - wrzesień 2019

On jest bogaty i sławny na cały świat, jednak po drodze coś mu umknęło. Ona właśnie skończyła studia i wraca do rodzinnego Sydney, aby zmierzyć się z rodziną i dorosłym życiem. Spotykają się zupełnie przypadkiem i spędzają ze sobą kilka godzin, pewni, że już nigdy się nie zobaczą. Los jednak chce inaczej i łączy ich... na całe życie. "Ślubuję Ci miłość i wierność, dopóki trzeźwość nas nie rozłączy" ~ * ~ #12 w fanfiction 02.03.2017r. Tt: #wyzwanieff

"Pokaż mi swoje blizny," powiedział. "Ale ... po co?" zapytała z zaciekawieniem. "Chcę zobaczyć, ile razy mnie potrzebowałaś, a mnie nie było," wyszeptał, łzy spływały mu po policzku.

Ally jest sarkastyczna, skomplikowana i leniwa. Średniego wzrostu brunetka, która bardziej kocha seriale i tłuste jedzenie niż strojenie się w sukienki, życie na wiecznej diecie i chodzenie na randki. Fabian jest zabawny, otwarty i trochę szalony. Szczupły wysoki chłopak, który obsesyjnie kradnie skarpetki swojej siostry i odziany tylko w nie ogląda powtórki seriali medycznych, pochłaniając tonami skrzydełka kurczaka z KFC. Co łączy tę dwójkę? Można ich znaleźć pod definicją typowej przyjaźni damsko-męskiej. Jak potoczą się ich losy, kiedy życie sprawi, że ich drogi się rozejdą? Czy Ally i Harry nadal pozostaną nierozłączni i ich miłość przetrwa wejście w dorosłe życie? Sequel dwóch opowiadań mojego autorstwa - " U've got message ✉ h.s" i "Error ✉ h.s". Trzecia część pisana z perspektywy Fabian'a! ___________________________________________________ Wszystkie prawa zastrzeżone. Opowiadanie nie jest tłumaczeniem, jest to moja własna twórczość. Wszelkie podobieństwo treści do innych dzieł jest przypadkowe! Autorka: Alex wattpad: as_like_me tt: @as_like_me OKŁADKĘ WYKONAŁA @KAROLAJ! (http://www.wattpad.com/user/Karolaj)

Nieznany: Jesteś cholernie seksowna. Ja: Chyba mnie z kimś mylisz. Nieznany: Nie ma takiej możliwości, Ally ☺ Ja: Czy ja Cię znam? Nieznany: Spotykasz mnie codziennie, ale mnie nie zauważasz :( Ja: Powiedź, kim jesteś? Nieznany: Twoim przyszłym chłopakiem ♥ Ja: Nie ma mowy! Nieznany: Też Cię kocham ♥ __________________________________________________ Wszystkie prawa zastrzeżone. Zabrania się kopiowania. Opowiadanie nie jest tłumaczeniem, jest to moja własna twórczość. Autorka: @as_like_me Okładka: @Karolaj

•Smile for me• gdzie Rebecca ma depresję, a Michael codziennie stara się wywołać u niej uśmiech Nieznany: chcę tylko jednego Nieznany: uśmiechnij się dla mnie, proszę © 2016 by thebigblueyes

Czy zastanawialiście się kiedyś nad sensem swojego życia? Myśleliście o przyszłości? Głupie pytania, prawda? A jak zareagowalibyście, gdybyście mieli kochającą rodzinę, dobrą szkołę, zapewnioną przyszłość, wspaniałych przyjaciół i nagle ktoś powiedziałby wam, że jesteście chorzy na ostrą białaczkę szpikową? Tego doświadczyłam właśnie ja. Ułamek sekundy zmienił moje życie na dobre. Myślałam, że to już koniec. Oczywiście lekarz powiedział mi o chemioterapii i przeszczepie. Dla mnie było to już obojętne, jednakże dla moich rodziców postanowiłam walczyć, choć byłam negatywnie nastawiona. I nagle do mojego życia wkroczył pewien uroczy blondyn. To on pokazał mi, że warto walczyć do końca. To on pokazał mi, że nie można się poddawać. To on pokazał mi, że Życie Jest Piękne.

- Danielle... - mruknął dotykając jej ramienia. Dziewczyna nie zareagowała, ponieważ od dobrych dwóch godzin próbowała zasnąć i tym razem zamierzała nareszcie oddać się w ramiona Morfeusza. Kiedy powoli odpływała, chłopak wszedł do pokoju, a swoim ochrypłym głosem wybudził ją co spotykało się z jej niezadowoleniem. Brunet przysiadł na krańcu materaca i zaczął stukać palcem w jej rękę. - Dani... - Co tym razem, Harry? - Nic, tak po prostu. - Śpij, Harry. ♔♔♔♔♔♔♔♔♔ ©luvasharry #48 in ff 19.09.2015 #38 in ff 10.10.2015 #37 in ff 20.10.2015 #29 in ff 25.10.2015

Życie w małżeństwie wcale nie jest takie łatwe i kolorowe jak we wszystkich filmach. Przecież w filmach nie rzucają talerzami przy porannej wymianie zdań. Ale nikt nie powiedział, że miłość jest łatwa. Nie, ona wymaga poświęcenia i prawdziwego, głębokiego uczucia. Wchodzę do kuchni głośno ziewając. - Znowu nie dopił kawy - wzdycham i wylewam zimną ciecz do zlewu, a kubek wstawiam do zmywarki. Codziennie to samo. On wstaje o szóstej trzydzieści i po cichu drepcze do łazienki, później szybko się ubiera i w kuchni parzy sobie mocną kawę. Szybko ją wypija (ale zawsze zostawia choć dwa łyki), bierze swoją czarną teczkę i wychodzi, zabierając jednym ruchem swój płaszcz z wieszaka w przedpokoju i kluczyki z auta. Ja wstaję zazwyczaj o ósmej. Przeciągam się głośno ziewając, biorę szlafrok z wieszaka i idę do kuchni zrobić sobie śniadanie. Przechodząc obok stołu, biorę zimną już resztę kawy i wylewam ją. Tylko raz odruchowo się jej napiłam i od razu pożałowałam. Gorzka, zimna i mocna kawa. #123 w Fanfiction - 25.06.2016 #108 - 26.06.2016 #50 - 11.07.2016 #31 - 17.07.2016 #20 - 19.07.2016 #18 - 23.07.2016 #9 - 01.08.2016 #8 - 11.08.2016 #5 - 14.08.2016 | 24.08.2016 #4 - 30.08.2016 | 01.09.2016 #3 - 02.09.2016

Viola Lewis to nastolatka jak każda inna. Jej życie dzieli się pomiędzy szkołę, czas spędzany z rodziną oraz jej chłopaka Josha. Problem pojawia się wraz z przeprowadzeniem się na spokojne przedmieścia nowych sąsiadów, a w szczególności jednego z nich - Doriana Hendersona. ✔ wulgaryzmy ✔ sceny erotyczne ✔ sceny 16+ Uwaga: Ta historia jest pierwszą częścią serii opowiadań, do której na chwilę obecną należy również część druga "I don't need a boyfriend anyway". Okładka: @psychopaths_sister