Ya gerçek tehlike kalbindeki ritimse?! Bir kadın... Yıllarca bir hayaletten kaçan, kaybolmak üzere olan bir kurban. Bir hayalet... Bütün kozları elinde tutan bir psikopat. Bir adam... Kendini karanlık bir geçmişin ortasında bulan biri.

Aşk, her ne olursa olsun seviyorum dediğini bırakmamaktır. Üzüntülerimizi unutup el ele verip sevgiyi hissedebilmektir. Aşk, ona sarıldığında kalp atışlarının saçma sapan bir ritme bürünmesidir. Aşk, onun eline diken batsa senin canının yanmasıdır. Ve aşk, her saniye kaybetme korkusuyla yaşayabilmektir.

Benim adım Ryan. Diğer insanlardan biraz farklıyım . Ama bunu yanlış anlamayın! Ben bir deli falan değilim. Sadece diğer insanların duyamadığı bir takım sesleri duyabiliyorum o kadar. Yani insanların beynini ve iç düşüncelerini duyabiliyorum. Kulağa biraz çılgınca gelebilir biliyorum ama ne yapabilirim ki ? Aslında bu yeteneğim bana doğuştan verildi . Kendimi bildim bileli duyuyorum o sesleri. Şimdi ise 22 yaşındayım. New york 'tan bir iş teklifi aldım be şimdi oraya taşınıyorum . Insanlar benim bu özelliğimi bilmiyorlar. Yani bir SIR. New York'ta özel bir iş merkezinden iş teklifi alınca hemen eşyalarımı toplamaya başladım. Ben Teksas 'ta yaşıyordum ama annem ölünce burası bana kötü gelmeye başladı ve ben de iş teklifini hemen kabul ettim. Annem mide kanseriydi. Aslında çok güçlü bir kadındı ama bu hastalık ondan daha güçlüydü. Babamı ise 15 yaşında kaybettim. Trafik kazasında vefat etti. Bir kardeşim de yok yani yapayanlızım. Belki New York bana uğurlu gelir...

Yalnızlığı sevmek aşka hem bir engel hem de bir davet olabilir mi? Miray, yalnızlığa alışmış, sevmiş ve bunu sürdürmeye yemin etmiştir. Fakat ilerde kazayla karşılaşacağı Yazgı bu yemini bozabilecek midir? Sevmeyi falan değil Yalnızlığı öğren Çünkü zor zamanlarda en çok ona ihtiyacın olacak... -Charles Bukowski

Sorularınız ve sorunlarınızı yazarsanız size özel bölüm yayınlayabilirim (Yardımlaşmak Gerek)

Romantik Komedi ♡

Kelebek özgür olmalıdır,huzurlu ve mutlu olmalı. Kelebeği bir kutuya hapsederseniz ölür. Belki de intahardır bu ya da cinayet. Zaten kelebeğin bir günü vardır, bu kısacık ömründe dünyaya gelmiş, sadece bir gün geçirecek ve daha yeni merhaba dediği hayata elveda diyecek. Ne kadar da acınasıydı kelebekler. Aciz, korumasız, savunmasız. Onlar haketmiyor mu yaşamayı ? Tüm duyguları tatmayı. Kelebek gün gelecek gün gidecekti. O tek bir gününde mutlu olmalıydı. Peki ya kelebek ağlarsa, gözyaşı dökerse, mutlu olmazsa ? Onun gözyaşı sihirliydi. Umut doluydu. Gözyaşı ile beraber bulutlarda ağlardı onun bu haline, Ortalık yıkılırdı, Herşey toz olurdu. Kelebek güçsüz olabilirdi, Ama gözyaşı acımasızdı. Kelebeğin gözyaşı bir ömre bedeldi.

(+18)Tek maddeli bir anlaşma; Aralarında olanlar sadece zevk içindi... Peki anlaşma bozulacak mıydı? Matt&Melissa © Tüm Hakları Saklıdır -Locaxx

O hayatını gitarına borçluydu. Gitarı sayesinde hayatını sürdürüyordu. Güzelliğini ise isminden almıştı. Çiçek gibiydi. Masum ve yalın Fakat tüm bu masumluğunu yıllarca içinde biriktirdiği intikam hırsı bozuyordu. O hayatını kötü işlere adamıştı. Gözlerindeki o soğuk bakış bile sizi tedirgin edip suçlu hissettirebiliyordu. Adı onu yansıtıyordu.O ne cennet ne de cehennemdi. O ortadaydı. O Araf'taydı. Yıllarca birikmiş bir nefret ve hırsı için kimseye acımayan bir katil. "Acıların en acısı kendi kendimize çektirdiğimizdir." Sophokles