Ve bir kadın daha diri,diri toprağa gömüldü.. Acı hayatının yegâne bir parçasıydı alışmıştı artık acıya genç kadın. Her gün biraz daha öldürülüyordu sevdiği tarafından, ne sevdiği adam farkındaydı nede bir başkası. Herkes suskun..Herkes kördü... «Zeynep Aldemir...» EN UFAK BİR SÖZ VE ÇALINMA DAHİLİNDE ADLİ İŞLEM YAPILACAKTIR KİTAPLARIM NOTER ONAYLIDIR!!!

Her zaman yaptığım gibi yine pencerenin önüne tünemiş bir kuş misali, ezanın okunmasını bekliyordum. Sokakta oynanan çocukların sesi, kapı önünde oturtup sohbet eden büyüklerin uğultusu bana huzur veriyordu. Ezan saati yaklaşınca daha çok içim huzurla doluyordu.. Bu Rabbinle, buluşma anıydı. Hep düşündüm, düşündükçe dibe battım bu sevginin bir sonu var mıydı? Bence yoktu.. mübarek ezanın okunmasıyla düşüncelerimden arındım. Gökyüzüne baktım eşsiz mavilik yerini renk cümbüşüne bırakmıştı. Gökyüzünden ayrılan bakışlarım tekrar sokağa döndü. Sonra onu gördüm karşı kaldırımda duran adamı.. haram olmasına rağmen adamı izledim. Başını gökyüzüne kaldırmış duruyordu. Omuzları düşük yüzünde hüzün emareleri dolaşıyordu bu adamın derdi neydi? Neden bu kadar üzgündü? Ona bakarken gözlerimin dolduğunu bile sonradan fark ettim.. Sarılmak istedim o an. Haram olmasını bile bile, sarılmak ama yapamadım.. yapacağım tek birşey vardı onun için dua etmek ve ben o gün karşı kaldırımda ki adam için içten dua ettim içindeki dert gam kederden kurtulması için... 19.11.2021 Zeynep Aldemir..