Hayatını bir yalan içinde yaşamış ve insanları kendi deyimiyle ''çaresiz'' olarak adlandırmış Nehir'in geçmişini geride bırakmak isterken çaresiz olmayanı bulma hikayesi. Her şey yanlış bir gecede,yanlış çaresizlerle ve itaat tanrısıyla başlamıştı. Özgür gibi olmak isterken hayatını çıkmaza sürükleyen Nehir'de onlara katılmıştı. Çaresizlere.

ŞİMDİ EPSİLON YAYINEVİ KATKILARIYLA TÜM KİTAPÇILARDA... ------- "Biz, aynı rengin iki farklı tonuyduk. Bir yanda soğuk bir gecenin üzerine dökülen ay ışığı, diğer yanda kar yağarken bile parıldayan bir güneş... O ve ben, birbirinden uzak ama aslında bir o kadar yakın iki kişiydik. O ateş, ben baruttum. Temasımız son derece yakıcı olabilirdi ve birbirimizden uzak durma ihtimalimiz, bir buzulun ortasında can çekişen kıvılcım kadar yetersizdi. Kimisi buna kader diyebilirdi, kimisi tesadüf... Ne söylendiğinin önemi yoktu; şu noktada önemli olan tek şey ateşin kuvvetiydi."