Eğleniyoruz SAMİMİYİZ Ağlıyoruz KARDEŞ GİBİYİZ

2016 da yazılmıştır. Gidişinin ardındaki çaresizliğimi asla bilemezsin. Annem gibi içimi soğuk satırlara dökerek, sana şarkılar yazarak, ya da ağlayarak geçirmedim. Ahım da yoktu döneceğine dair umudumda. Her gece senin yatağına uzandığımda gözlerimi diktiğim tavanda ikimizi hayal ederdim. Kokunu, sözlerini, sesini hiç unutmadım. Döndükten sonra bana her dokunduğunda yokluğunun acısı ilk günkü gibi canımı yakıyordu. O yüzden keşke Altay, gitmek yerine içini bana dökseydin. İkimiz de bu kadar acı çekmeseydik.

Aşk... Gurur... Her şey bir iddia ile başlasaydı... Sizce bu iki kelimeden kazanan hangisi olur? Hangisi daha yoğun yaşanır? Hangisi bizi daha çok yönlendirir? Biri için birinden vazgeçmek zorunda olsak hangisini seçeriz? Ya da ikisi de aynı duyguda harmanlanır mı? Yeni hikayemizde bu soruların cevabını arayacağız ve bakalım sonunda hangisi bulacağız? Nisa ve Semih'in dünyasına adım atarak, ikisinin de nasıl değişimler geçirip, neler yaşadığının tanığı olacağız. Bazı yerlerde gülümseyip, bazı yerlerde hüzünleneceğiz çünkü onların bize anlatacağı çok şey olacak. Bakalım siz en çok hangisini haklı bulacaksınız... Küçükken kalbinizi hiç olmadık birine kaptırsanız, geçen zamanla o yer daha da sağlamlaşsa, sonrasında da onun sizi fark etmesi için bir şansa kavuşsanız ne yaparsınız? Nisa için büyük bir şanstı Semih'in yanında çalışacağı dört ay. Tabi bu işe başlarken attığı adım aslında büyük bir yalandı. Yalanla başlayan bir şeyin devamı sizce nasıl olur? Nisa bize bunun nasıl olduğunu anlatmaya çalışacak bakalım başarılı olabilecek mi? Hepimiz eskilerin "Büyük lokma ye, büyük konuşma!" lafını biliriz. Sizce bu sözü Semih'in duyması için kaç yıl geçmiş olmalı. Çünkü ettiği büyük laflar, boğazında kalacak. Tabi öğrendiği gerçeklerle de olaylar çok farklı noktalara ulaşacak. Üstelik 'yalan' konusunda çok katı olan biri, hayatının en önemli adımının bunla şekillendiğini öğrense... Mantığı ve kalbi arasında sıkışıp kalsa... Sanırım onun yerinde olmayı hiçbirimiz istemezdik. Aşk mı, Gurur mu? Bakalım sizin seçiminiz hangisi olacak? ;)

Birbirlerinden ne kadar uzaklaşmak isteseler de yine birbirlerine çekilenlerin hikayesi... Adam güçlü ve sarsılmaz.. Kız narin ve bir o kadar da cesur! Kaderleri bir anahtarla bağlanmış bu iki insan nereden bilebilirdi bir oyunun içinde olduklarını? *ALINTI* "Sen beni adamlarından biri sandın herhalde! Bana emir veremezsin!" "Sabrımı taşırıyorsun!" "Umrumda bile değil o eve asla geri dönmeyeceğim!" Genç adam sinirle belindeki Beretta marka silahı çıkardı. Kızın kafasına doğrulttu. Kendisine bakan insanları umursamıyordu bile! "Sen bilirsin buradan ya benim evime gelirsin ya da zincirlikuyu mezarlığına!"

•|300118|• Başlangıç Tarihi ☝

Bizim aşkımız sarılmayla başlamıştı, sarılmayla devam edecekti ve sonumuz, ikimiz sarılıyorken bitecekti. Bizimki aşk hikayesi değil, bizimki bir sarılmadan doğan, koca bir beraberliğin hikayesiydi. Ve birde... kaybedenlerin hikayesi.. * Her cümlede nefesiniz kesilmezdi. Hafif bir tebessüm veya kıkırtı, gerçek hayatınıza kısa bir mola ve dertten tasadan uzak bir soluk içindi bu kitap. Ergenliğin gazabına uğrayan bir kız ve geçmişinin gazabına uğrayan bir oğlan. Ve, Kalbinize ulaşmaya çalışan diğer karakterler. ◇Fan-Fiction değildir.

Teresa Ballantyne, adım buydu. Ben küçükken annemle babam ölmüştü. Onların ölümünden sonra amcam tarafından New York'a götürülmüştüm. O zamanlar 8 yaşındaydım, zamanla ev işi yapmayı öğrendim. 13 yaşımdan sonra amcam gizemli bir şekilde ortadan kayboldu. Yan komşumuz her gün benimle ilgilenmeye başladı. 13 yaşımda en iyi arkadaşım olan Kate ile tanıştım. Ve şuan 17 yaşımdayım, ne basit bir hayat öyle değil mi? Hayatım özetlemesine böyleydi. Ta ki okula bir kaç yeni öğrenci gelip, bana kendilerininde kurda dönüşebilme yeteneklerinin olduğunu söyleyene kadar. Bana onlarla birlikte yaşamamı söylediler. İşte o gün en sonunda düzgün bir ailem, birçok arkadaşım ve yeni bir evim olacak diye sevinmiştim ama belanın en kötüsü onlarla tanıştıktan sonra başıma geleceğini elbette bilmiyordum. Not= Hikayenin ilk bölümleri kötü bir anlatımla yazılmıştır. Hikayeyi düzenlemeye almak istemediğimden bunu göze alarak okuyunuz.

"İkimizde biliyoruz ki, er ya da geç benimle evleneceksin. Ve bu zorunluluktan olmayacak!" "Başlangıç: 12 HAZİRAN 2016 Bitiş: 18 EKİM 2019" © Ağa adıyla yayımlanmış ilk ve tek hikayedir! ™©Tüm hakları tarafımca saklıdır. Hiçbir şekilde başka amaçlar için kullanılamaz, çoğaltılamaz ya da ticari amaç güdülerek iznim dışında basılamaz ve başka ortamlarda paylaşılamaz. KANLI BAŞLANGIÇLAR SERİSİ 2 (KİTAPLAR BİRBİRİNDEN BAĞIMSIZDIR! DİĞER KİTAPLARI OKUMANIZ GEREKMEMEKTEDİR!)

Mira ve Hira... ikiz kardeşlerimiz. her kardeşler bazen anlaşamayabilir değil mi? Acaba bu ikizlerin arasını bozacak olaylar olacak mı? Ya da araları bozulmayacak birbirlerine daha çok kenetleneceklerdir ha? Her insan sonsuza kadar birlikte kalamıyor... Bunlar malesef ki bir gün ayrılacak. Belki kısa süreliğine belki de sonsuza dek, yani ölüm... Onları ayıran şey ne olacak tahmin edelim mi? Ölüm mü? Aşk mı? Nefret mi? Bunların sonları ne olacak? ikisi de tabiki aşık olacaklar. Kalp söz dinler mi... fakat bu aşklar kardeşliğin önüne geçecek mi? Bir gir bakalım kitaba, bir sürü sorularla dolduk dimii belki soruları sen cevaplarsın.. Hadi sende bizim aileye katıl. Bazı yerlerde gül, bazı yerlerde ağla... * "Hayır Hayır" dedim. Bu olmazdı cidden böyle bir şeyin imkanı bile yoktu. "Mira bana bunların hepsinin rüya olduğunu söyle lütfen, kardeşim lütfen" dedim. Yalvarırcasına çıkan sesime karşılık o da şaşkındı ne diyeceğini bilemez haldeydik ikimiz de. "Bende inanamıyorum" dedi. "o kişi bizim...." "Olamaz" Diye bağırdım. "Böyle bir şeye inanamıyorum bunca zaman bize yalan söylemiş" diye söylendim. "Anlamalıydık nasıl anlamadık? Bize bu zamana kadar yakın olmasını nasıl bu olaya çıkaramadık, nasıl? Cidden çok safmışız" dedi. "Ben bunu kabullenemem mira" dedim. "Benim kabullenebileceğimi mi zannediyorsun? Hem kabullenmeyip napacağız ki?" Dedi bağırarak. "Yine mi kavga edeceğiz şu değersiz biri yüzünden?" Dedim sorarcasına. "Ona değersiz deme, O malesef ki..." 03.01.2018 #gençkurgu 682 04.01.2018 #gençkurgu 272 05.01.2018 #gençkurgu 352 12.01.2018 #gençkurgu 640 10.02.2018 #gençkurgu 427 11.02.2018 #gençkurgu 513 15.02.2018 #gençkurgu 626 25.02.2018 #gençkurgu 184 17.06.2018 #ikizler 2 02.06.2020 #ikizler 12 Yayımlanma tarihi: mayıs 2016 Kapak:@plutonunyavrusu

Hayattan çok fazla bir beklentim yoktu. Yalnızca beni annem kadar çok seven biri daha olsun istemiştim. Sanırım bu listenin başında da babam vardı. Kendisi birkaç yıl önce annemi çok üzmüş, sonrada yurt dışında kendisine yeni bir yuva kurmuştu. Biricik karısı ve kızı... Beni özlediği için çağırdığında, giderken aklımdan ne geçiyordu hala anlamış değilim. Ondan sevgi beklerken beni çok kırmış, bana iftira atan kadına inanmayı tercih etmişti. O günden sonra tek varlığım annemdi artık. Buraya kadar her şey sıradandı. Ta ki; ben onun tek varlığı olmaktan çıkana kadar. Aras Güven; burslu olarak okuduğum Güven Koleji'nin veliahtı. Onu kısaca tanımlamak gerekirse; ukala, egoist, her kızın gözdesi, umursamaz, yakışı... Öyle biri işte. Ha birde, benim yeni üvey abim. Birgün hayatımın aşkını bulup gideceğimden, onu yalnız bırakacağımdan korkan annem Aras'ın babasıyla evlenmişti. Kim bilebilirdi ki, hayatımın aşkını onun getirdiğini? * * * 06.04.2016 ~ 06.04.2017