Bir dergide köşe yazarı olan Bilge hınzır, çalışkan, yardımsever, paylaşmayı seven, okumaya yazmaya aşık biridir. Tamamen tesadüfi bir şekilde başlayan "mektup" köşesinde hayatına dahil olan bir çok insanın sessizliğine ses oluyor ve onlara yalnız olmadıklarını hatırlatıyor. Köşesinde birbirinden bağımsız karakterleri ağırlayan Bilge, belki de hayatı boyunca hiç yaşayamayacağı deneyimleri mektuplar vasıtası ile hayatına dokunduğu insanlarla birlikte yaşıyor ve o insanların tecrübelerinden nemalanma fırsatı buluyordur. İşine tutkuyla bağlı olan Bilge için bu durum hem çok eğlenceli, hem de bir o kadar yorucudur. Ama o bir gün bile bundan şikayet etmez çünkü mektup arkadaşları artık onun ailesi gibi olmuştur. Her hafta bambaşka olayların içine çekilirken bulur kendini hal böyle olunca da bitmek bilmeyen hareketli bir temponun getirisiyle kendi hayatını da idame ettirmeye çalışır. Bilge'yle birlikte mektup'tan hayatlara tanıklık etmeye, mektupların dünyasında yer edinmeye, hayal gücünüzü en aktif şekilde kullanmaya ve hikayenin bir parçası olmaya hazır mısınız? Buyurun o halde hikayemiz yeni başlıyor :) Not: Okuyan arkadaşlar bölümlere yorumlarını katarak fikirlerini paylaşırlarsa çok sevinirim. Birlikte üretelim, birlikte okuyup, birlikte eğlenelim ne dersiniz? Var mısınız? :)

Varoluşsal sorunlar yaşayan bir insanın, hayatındaki bazı olayları, düşünceleri ve hisleri farklı bakış açılarıyla, iç tahlil ve örneklendirmeye dayanarak neler oluşturduğu yazılmıştır. Okuyucunun hislerine, düşüncelerine hitap etmek amacıyla bulunduğu durumu gözler önüne almaktadır. Yaşanılan bunalımlar, dikteler, yalanlar ve kişinin hayatta soyut bir hal almaya başlamasından dolayı iç dünyasında yaşadığı entrika, umutsuzluk, karmaşa ve adını koyamadığı onlarca his her bölümde farklı başlıklar altında aktarılmaktadır. İyi okumalar dilerim...

Çocukluktan gençliğime kadar süregelen hayat hikayem. Yaşadığım acı, tatlı ne varsa hikayemin içinde bulabilir siniz. Bazen sevinecek, bazen hüzünlenecek, bazen de imrenecek siniz. İşte benim hikayem. Keyifli okumalar..

⋆KIRLANGIÇ KASABASI⋆ "Sürekli mücadele halinde olduğumuz şu geçici hayatta ne kadar zorlanırsan zorlan, yüzündeki o gülümsemeyi hiç yitirme mor papatyam. Bir gün kendini başladığın noktadan çok daha ileri de bulacaksın, acıların sana sayısız tecrübe kazandıracak, tanıdığın iyi-kötü tüm insanlar sana güç verecek. Anlayacaksın ki sen yüzündeki gülümseme, kalbindeki sevgi sayesinde yeryüzünde ayakta kalabilmişsin. Sahip olduğun değerleri yitirme, geldiğin yeri unutma, zamanın seni savrulmuş bir yaprak misali sürüklemesine izin verme, benliğini koru. Unutma, bu hayatta kimse değersiz değil, herkes bir amaç için burada bulunuyor. Sana güveniyorum güzel kızım, sana güveniyorum mor papatyam..." Dilruba Memleketinden çok uzakta, haritalardan bile silinmiş bir sahil kasabasına tayini çıkmış, mesleğinde ilk yılı olan yaşam dolu bir öğretmen. Ertuğrul Öğretmenlikteki beşinci yılının ardından, yaşadığı acı hatıraları geride bırakmak için doğduğu kasabaya dönmeye hazırlanan genç bir delikanlı. Onu bekleyen zorluklardan bir haber, tüm sevdiklerini ardında bırakarak bu yolculuğa hazırlanan Dilruba ile yaşadığı acıları unutup hayatında yeni bir sayfa açmak için doğduğu topraklara dönmeye karar veren Ertuğrul'un hikayesi. İki öğretmen İki farklı hayat Ansızın yolları kesişen bu iki genç, birbirlerinin hayatında başrol olacaklarından habersiz aynı trene adım atmışlardı... Kim bilir belki de kader ağlarını çoktan örtmüştü? Peki ya bu hikayenin sonunda mutluluk var mıydı, Yoksa hüzünden mi ibaretti? 04.09.2018 ♡ Bismillah ♡

İşte oradaydı... Muhtaç olduğum kadın korkuyla bana bakıyordu. Ona biraz daha dokunmazsam sanki ölecektim. Bu hastalıklı duygular beni resmen ele geçirmişti. Yavaş yavaş yanına yaklaştım ve tam önünde durup ona baktım. O kadar güzeldi ki... Bir papatya gibi kırılgan ve narindi. Bu eski evde bile ışıl ışıl parlıyordu. Şaşkın bir şekilde bana bakıyordu. O dolgun dudakları loş ışıkta bile âdeta bir güneş gibi parlıyordu. Ona baktıkça bedenimdeki yangın beni iyice sardı ve içimden geçenleri yakarırcasına söyledim: "Yakıyorsun, Zeynep! Alev alev, cayır cayır yakıyorsun!" & Kokusunda can bulduğum, sen benim uçurumum olacaksın... Yayınlanma tarihi: 17 Aralık 2017

"Merhaba, Pusat ben..." "Merhaba, Ben Aylin..." Ve adam mavi gözleriyle gülümsedi, hikaye başladı...