Birer birer silindi hafızaları ve karaltılar görmeye başladılar. Gündüzleri ayak uçlarının dibinde bitiyor, düşüncelerinde kol geziyorlardı. Gölge dediler o karaltılara. Oysa pek çok şey denebilirdi. Toz bulutu, karanlık, silüet yahut cisimcik... Kimliklerini unuttukları gölgelerin esiri oldular. Tek tek anılarında kaybolan karartıları sevmeye kalkıştılar. Yoksa unuttuklarını, kendi gölgeleri mi sandılar? Bu, mutsuzluğun varoluş ve kayboluş hikayesi. Ölümün kapılarını aralayıp, unuttuğunu sandıklarına esir olmanın resmi. Bu Alphard ve Alnilam'ın hikayesi. Capella ve Polaris'in... Bir yerlerde unutulan herkesin hikayesi.

EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAPLAŞTIRILMIŞTIR. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE. Bir beden, iki kimlik. Cenk'i alt edip hayatını geri kazanmak için Bora'nın aklına uyan Derin, akıl hastanesindeki Kumsal'ın kimliğine bürünür ve kendisini birdenbire acımasız oyunların ortasında bulur. Savaş Atan'la olan oyunu kurallarına göre oynamak zorundadır amma kurallardan bihaberdir. Kısa zamanda Boğaç'ın desteği ve kıvrak zekasıyla Savaş'ı tam avucunun içine alacağını düşünürken Kumsal'ın gizlice oyunlara dahil olmasıyla tüm planları suya düşer. Bu akıl almaz oyunları okurken hayal gücünüzün sınırlarının zorlandığını hisseceksiniz. Aşk, nefret, tutku, acı, ölüm hepsi bir arada.

Küçükken annenin bana "büyüyünce kızımı sana vereceğim" diye söz verdiği misafir çocuğuyum. Ve unutmadıysan, sen de beni tanıyorsun. Not: Uzun süre önce yazıldığından, ilk bölümlere göre yargılamamanız önerilir.

Bir kadın düşünün kendini embesil zihinlerden soyutlamış, gözden düşmüş ve düşmekte olan. O zihniyetlerde de düştükçe kültürlü zihniyette yükselen ve yükseldikçe kendini bulan bir kadın. Zorlukların ne derecede acıtabileceğinden habersiz üniversite eğitimini tamamlamaya çalışan ve ileride güzel bir kariyer sahibi olmak isteyen Rosie babası zoruyla para karşılığı Scott adında işi gücü yerinde nüfuslu biriyle evlendiriyor. Buralara kadar olan kısım sıradan. Asıl mevzu şu sorudan sonra başlıyor. Peki hayat onu küçük şeylerin büyük umutlara ve mucizelere dönüşebileceğini gösterecek mi? Not= +18 (DÜZENLENİYOR...)

Her şey arkadaşlarıyla pizza yemek için bir dükkana giden kızın bekleme sorunuyla başladı. *** "Ha bu arada." Dedi Kel. Önüme bir kart fırlattı. "Yeni kimlik kartın." Elime alıp inceledim. Anne adı, baba adı soyadı değişmişti. Diğer bilgiler aynı. "Nabi abi evlatlık gibi olmuşum ya. Benim soyadım zaten iyiydi." Dedim. Önce güldü ve komik dudaklarından şu sözler döküldü. "Sen artık başka birisin, başka birinin seni tanıyıp ölmesini istemeyiz değil mi ?" Dedim. Kabul büyük tehditti. Soyadım da karanlıklı bir şeydi zaten, dur bakayım Karan'mış. Ekim Karan, tüm mafyaların tuhaf rüyası. Ehehehehe korkulu rüya olacak halim yoktu ya. Ben yani ben. Gülerdim ki. *** "Nabi abi başınızdaki adam nasıl öldü ?" "Silahla." "Yakınları ?" "Silahlı saldırıyla." "E o zaman beni silahtan korumayacaksa neden yakın dövüş çalışıyorum ?" "Dövmek için." "E siz varsınız ya, söylerim döversiniz." "Bizimle olmaz, sen korkutacak, sen dövecek, sen haraç alacaksın. Düşmanlarına korku salacak, dostlarına güven vereceksin." "Sonra düşmanlarım beni kurşunlayacak." "Bunun yanında istediğin okulda okuyabilir, istediğin her şeyi satın alabilir, bazı zamanlarda istediğin her yere gidebilirsin. Uygun kiloda istediğini yeyip içebilirsin bile." "Yine de bu hayatıma değmez." Dedim. Her an korkuyla yaşayacaktım. "Ehehe." Diye güldü Kel. "Komik mi ?" Dedim baygın bakışlar atarak. "Biz boşuna mı koruma oluyoruz ?" Dedi. ***

Masmavi güzel ve donuk bakan gözler... Tam karşımda durmuş, benim gözlerimin içine bakıyordu. Gözleri o kadar güzeldi ki, içinde hapsolmuştum adeta! Yavaş adımlarla bana yaklaşınca tedirgin olmaya başladım. Yine varlığımı belli etmiştim sanırım! Aramızda elli santim mesafe kaldığı esnada, heyecanım iki katına çıkmıştı. Bakışları sadece benim gözlerimde sabitlenmişti. Sanki... Sanki beni görüyor gibiydi... ''Demek konuşmamakta ısrarcısın... Sandığımdan daha zeki çıktın.'' Sesini ikinci kez duymuştum ve yine derinden etkilenmiştim. Ama yine de ne olursa olsun kimliğimi belli etmemek için sessiz kalmalıydım. Ne olursa olsun benim kim olduğumu bilmesini istemiyordum. Aramızda sadece bir adam sığacak kadar mesafe kalınca kaçmak için çok geç kaldığımı anladım. ''Sana bilmediğin bir şey söyleyim mi? Beş yüz kişi, hatta bin kişilik bir topluluğun içinde bile olsan seni tanırım. Sadece kokun ve...'', diyerek sağ elini kaldırarak yüzümü okşadı. ''Tenin yeter!''

|Tamamlandı.| Anonim: seni gördüm. Anonim: ellerinde o güzelim güllerle. Anonim: bakışlarında tanıdık bir ifadeyle. Anonim: seni gördüm, Mayıs. Anonim: ama sen beni görmedin. Anonim: böyle bir yol seçtiğim için üzgünüm ama başka çarem yoktu. Anonim: senden kaçamadım. Başlangıç: 05.07.18 Bitiş: 02.09.18 Hâlâ umudu olanlara... #mayıs #1.

Hazal, babasının ölümünden sonra annesi ve abisiyle birlikte İzmir'e taşınır. Orada gideceği kolejin sahibinin oğlunun gazabına uğrayacak yeni kişidir. Batu ve Hazal'ın birbirlerine olan nefreti ne zaman aşka yol açacak? Aşk ilk hangisini yakalayacak?

Dönemin ortasında babasının işi nedeniyle İstanbul'a taşınan Kumsal ve gittiği okulun sahibinin oğlu aynı zamanda da annesinin eski arkadaşı olan Deniz.Birbirlerine olan bağlılıkları ve aşkları onları her zaman bir tutmaya yetti. Deniz ve Kumsal'ın hikayesine hoşgeldiniz!! (Hiç kimse ve hiç bir şey aynı olmayacak) [ARKADAŞLAR KİTAP CRİNGE ONA GÖRE GELİN GELECEKSENİZ OK?] -Düzenlenme bitiş tarihi: 25/07/2021-

Serinin ilk kitabıdır. 16.08.2018 - Mizah'ta 1. - Kitap düzenleniyor. Defne, hayatının yeni yılda da aynı mükemmel sıkıcılıkla ilerleyeceğini düşünüyordu. Ama bilebilir miydi bir gizli numara tarafından aranacağını? Kim olduğunu bilmiyordu, ama bulmaya yemin etmişti. Belki de bulur, kim bilir? Başlanma tarihi: 27 Ocak 2018 Book Cover Credit: rurogrime