Ya Lily Evans Kitaplardan başka bir dünya daha olduğunu fark ederse? Kütüphanede ders çalışırken aldığı bir mesaj hayatını ne kadar değiştirebilirdi ki? [TEXTİNG SERİES 1] -BÜTÜN HAKLARI JAMES POTTER'IN SAÇLARININ ARASINDA SAKLIDIR!-

bu espriler altın üçlüyü bile bu hale getiriyor dikkat edin

*TAMAMLANDI* "Lütfen Andromeda yalvarırım." Bellatrix Lestrange, birine yalvarıyordu. Gözleri dolu doluydu ve bedeni titriyordu. "Ama, Bella-" Bellatrix, kardeşinin sözünü kesti. "Bu benim seçimim! Druella ve Rodolphus'un bu bebekten haberi olmaması gerek. Druella'nın haberi olursa onu öldürür. Rodolphus'un haberi olursa eğer beni savaşa katılmaktan vazgeçirmek için elinden gelen her şeyi yapar. Kızını almak için Lord'a bile karşı gelir." Bu düşünceyle yeniden titredi Bellatrix. Kocası, aşık olduğu adam Lord'a karşı gelmeye kalkarsa Lord hepsini öldürürdü. Kızını bile. Ama Lord savaşı kazanırsa -ki Bellatrix buna kalpten inanıyordu- kızını geri alabilirdi, üvey annesi Druella'yı öldürebilirdi ve kocasıyla beraber kızını büyütebilirdi. "Rodolphus bir kızı olduğunu bilmeli Bella! Ya o çok güvendiğin Lord'un savaşı kazanamazsa?" "Kapa çeneni! Lord'um hakkında böyle konuşamazsın. Kazanacak! Lütfen Andromeda, güvenebileceğim tek kişi sensin." Andromeda, Bellatrix'in kucağındaki doğalı sadece bir hafta olmuş bebeğe baktı, yeğenine. Başını hafifçe yukarı aşağı salladı. "Eğer ölürsem ya da Azkaban'a kapatılırsam bebeği bir Muggle ailesine -bunu söylerken bile tiksinmişti- ver ve soyadını değiştir. Ve lütfen, ne olursa olsun ne Black ailesinin, ne de Lastrange ailesinin bu bebekten haberi olsun." Başını olumlu yönde sallamaktan başka bir şey yapamadı Andromeda çünkü bunu Bellatrix'e borçluydu. Yıllar önce kendisi de bu hayatı kursun diye Bellatrix onun için elinden geleni yapmıştı. "Peki, adı ne?" diye sordu Andromeda. Bellatrix Lastrange, bebeğinin kokusunu son kez içine çekip doya doya öptü. Son kez sarıldıktan sonra onu kardeşinin kollarına verirken "Marcella." diye fısıldadı. "Marcella Lastrange." --- Daha fazlası için, kitabı takip edin.

"En iyi insanlar delilerdir sözüne inanır mısınız? Bu günden sonra inanacaksınız." Cover by:Marine's Graphics

Marigold 'Goldie' Ripley Londra'da yaşayan sıradan bir kızdır. Ancak hayatı sürpriz bir biçimde karşılaştığı kitapla değişmiştir. Gözlerini açtığında dünyasından çok uzakta, 1976 yılındadır. hayrankurgu #62 15.09.17 13.42 tamamlanma tarihi: 15.09.17 11.49

[WattpadFanficsTR "Hogwarts Dünyası" okuma listesinde sizlerle!] ~"Mükemmel cadı" maskesi takan bir kızın mükemmel gibi görünen hayatının aslında hiç de mükemmel olmayan hikayesi.~ Bazı gerçekleri öğrendiğimizde dünya, bizim için artık eskisi gibi bir yer olmaz. Yıllarca inandığı "doğrular", bir başkasının dudaklarından dökülen birkaç küçük kelime ile yıkıldığında Natasha'nın dünyası da hiç istemeyeceği bir şekilde değişir. İyi ile kötünün hem dış dünyadaki hem de kendi içerisindeki savaşı arasında sıkışıp kalması yetmezmiş gibi bir de duygularından kaçmaya başlayan Natasha, korkunç bir hızla büyüyen bu olaylar çığının altından sağ çıkabilecek mi? Yoksa pes edip kendisini karanlığın ellerine mi teslim edecek? ¤~¤~¤~¤~¤~¤~¤~¤~¤~¤~¤~¤~¤~¤~¤~¤ Yanıma gelip gözyaşlarımı sildi "Korkmana gerek yok. Ben yanındayken kimse sana zarar vermez." "Kendim için değil, senin için korkuyorum. Aşk bir zaaftır. Ve benim zaafımın olmaması gerekiyor. Sana zarar gelmesinden korkuyorum. Ve sana en büyük zararın benden geleceğini de biliyorum." ¤~¤~¤~¤~¤~¤~¤~¤~¤~¤~¤~¤~¤~¤~¤~¤ "Karanlık, yalanlar ve ölüm -bunların hepsi senin doğanda olan şeyler, tıpkı bende de olduğu gibi. Aslında ait olduğun yeri, ait olduğun tarafı ikimiz de çok iyi biliyoruz." ¤~¤~¤~¤~¤~¤~¤~¤~¤~¤~¤~¤~¤~¤~¤~¤ "Bizi sevenler, bizi asla gerçekten terk etmez. Onları her zaman burada, kalbinde, bulabilirsin." "Tıpkı benim, seni geçtiğimiz on iki yıl boyunca bulduğum gibi mi?" ¤~¤~¤~¤~¤~¤~¤~¤~¤~¤~¤~¤~¤~¤~¤~¤ *Bütün haklarını Hortkuluk yapıp sakladım* Başlangıç: 07.05.2015 [11.09.2017 - Hayran Kurgu içinde #258] [25.08.2020 - Sirius Black içinde #2] [30.12.2020 - Harry Potter içinde #5]

Yalnızlık...Yalnızım ben.Hep yalnızımdır zaten.Sende yalnızsındır aslında ne kadar inkar etsende öylesindir kimsesiz bir ucube.En azından ben kendimi öyle avutuyorum.Bende başka ucubelerde var kimsesiz annesi babası tarafından sevilmemiş bir yetimhaneye terk edilmiş.Sırf farklı diye...Ben siz sıradan insanların değimiyle bir hokkobazım...O küçük beyinlerinizde beni hokkobaz olarak görüyor olabilirsiniz ama bana göre sizi birkaç asa hareketim ile yerlebir edecek yaşıtları arasındaki en güçlü cadıyım.Belki beni tanımıyorsunuzdur ama artık çok geç artık beni tanımak zorundasınız.Ben HERMİONE JEAN GRANGER...

''Seni seviyorum, Hermione.'' diye mırıldandı. ''Her zaman seveceğim. Sana söz veriyorum, ne olursa olsun seni seveceğim.'' Gözlerimi saçlarından gözlerine indirdim. ''Bende seni seviyorum Draco Malfoy. Her zaman seveceğim.'' Birbirimizi son kez öperken yapılacak büyüyü anladığımızda ayrılıp sıkıca birbirimize sarıldık. ''Obliviate.''

Bakın abartmıyorum. Bazı insanlar ses frekanslarıyla kalbinizi titretebilir. ❤HD © Tüm hakları saklıdır.

Hermione Granger ve Draco Malfoy... Nefret, iki kişiyi birbirine ne denli yaklaştırabilirdi?