Nora, karşısına çıkan bir kitabevinde eline aldığı kitabın tamamlanmamış olduğunu fark eder. Yaşadıkça yazılacak olan bu kitabın içinde Nora kendisini bulur. Avcı kimliğine bürünen Nora, bahçesinde uyandığı kişinin sadece avcıların kalpleriyle beslenen bir kurt adam olduğunun bilincinde değildir.

Pınar sakin olmaya çalışarak "Merhaba," diye fısıldadı. Bundan daha fazla muhabbet etmek istemiyordu lakin bunun kaçınılmaz olduğunu da biliyordu. "Merhaba." Selçuk'un yüzünde şaşkın bir gülümseme ağır ağır peyda oldu. Sanki yüzünden hızlı hızlı hisler ve ifadeler geçiyormuş gibi yüzü dalgalanıyordu. Pınar'a doğru bir adım yaklaşmak istedi ama hemen durdu. "Ne zaman geldin?" Selçuk'un gözleri Pınar'ın hatırladığından da güzeldi. Ya da belki de daha güzeldi artık. Yaş almak yaramış olmalıydı. Bu yüzün her bir zerresine bakarken nasıl kalbinin aşkla çarptığını dün gibi hatırlıyordu. Hala aynı güzel yüzdü işte! Daha sakallı, bir iki ufak çizgisi vardı ama onlar da ona ayrı bir hava katmıştı. Deniz yeşili gözlerinin etrafındaki çizgiler mesela... olgunluk katmıştı. Siyah, sık sakallarına rağmen onların arasında görünen gamzelerinin etrafındaki çizgiler... nasıl da güzellerdi. Muntazam bir yüzü vardı. "Dün," derken sesi çatallaştı Pınar'ın. Hemen genzini temizledi. Bunu yaparken de gözünü kaçırma fırsatını değerlendirdi. "Sen ne zaman geldin? Burada olmadığını sanıyordum?" dedi bunu ümit eder gibi. Sesindeki bu temenniyi saklayamadı. Selçuk da fark etmişti o ses tonunu. Yine de aklına gelen ilk şeyi hemen uzaklaştırdı. Kendini tek parça halinde tutmaya gayret etti. "Ben ne zaman gittim ki?"

"Şaka yapıyorsun, değil mi? Hayal görüyorum?" dedi en nihayetinde Uraz. Bu soruları direkt olarak arabasının bagajındaki kıza mı, yoksa genel olarak evrene mi yönelttiği şüpheliydi. Zaten Asu da tam anlamamıştı. "Sen buraya nasıl girdin?! Ne zamandır buradasın? Ya... sen... sen kimsin ya? Kimsin sen?" Asu korkmaya başladığını ve tir tir titrediğini hissediyordu. Sevdiceğinden, biricik Uraz'ından korkması çok anlamsızdı ama şu an karanlığın içinde bağırırken bir tık ürkütücü olduğunu da inkâr edemezdi. Ürkek hareketlerle kıvrıldığı yerden doğrulmaya çalışırken her yerinin nasıl tutulduğunu ve ağrıdığını anca fark etti. Eee az buz değildi! Muhtemelen üç saattir bu bagajda iki büklüm ses çıkarmadan yatıyordu. Ah o İstanbul trafiği onu bitirmişti. Yani tabii Uraz'ın niyeti yalnız gelmekti ama Asu da eşantiyon gibi olmuştu işte. Ahlaya uhlaya doğrulup ayaklarını sarkıtmak suretiyle bagajda oturmaya devam etti. Boynunu açtı. Kollarını esnetti. Sırtını kütletti. Uraz şaşkınlıkla onun her hareketini izlerken en nihayetinde delirerek "Artık konuşacak mısın?! Kimsin kızım sen?" diye bağırdı. Sonra bağırtısı evin içinde kendisini beklemekte olan arkadaşlarına ulaşacak diye korkarak hızlıca eve bir bakış attı. Asu da omuzları düşerek olduğu yerde küçülmüştü. Korkudan resmen titriyordu. "Anlatacağım. Ne olur kızmayın bana, anlatacağım."

🌜☀️ Saçları, gözleri, dudakları, bakışları... Kısacası herşeyi aynı olan ikizler aslında birbirinden ne kadar da farklılardı. Aydan ellerine bulaşan oje izlerini temizlerken, Ayla ellerine bulaşan mürekkep izlerini temizliyordu. Aydan moda dergileri okurken, Ayla bilgilerine bilgi katmak için kitap okuyordu. Aydan arkadaşlarıyla el ele kahve içmeye giderken, Ayla arkadaşlarıyla el ele yürüyüşlere çıkıyordu. Aydan o güzel sesini piyano eşliğinde kullanırken, Ayla sokaklarda bağıra çağıra konuşma yapıyordu. Ama onlar ikizdi, aynı bedende yaşayan farklı ruhlardı. Sadece Ayla'nın bir hedefi, bir düşüncesi, bir isteği vardı. Adalet... !!! Aypare kitabındaki 'Ayla ve Aydan' karakterlerinin kurgusudur. İki kurgu arasında derin bağlar yoktur, ayrı ayrı okunabilir.!!! *BU ROMANDA DÖNEMİN RUHUNU YANSITMAK İÇİN GERÇEK OLAN BIRKAÇ DURUMDAN YARARLANILSA DA BU ROMAN TAMAMEN KURGUDUR. KARAKTERLERİN DÜŞÜNCELERİ KARAKTERLERE AİT VE KURGUDUR. BİREBİR TARİHİ YANSITMAZ VE TARİHİ OLAYLARIN ZAMANINDA -KURGUYA BAĞLI- DEĞİŞİKLİK OLABİLİR.*

İnsan öyle garip bir varlıktır ki kör ölür badem gözlü olur, bitenin de gidenin de ardından ne hikmettir ki sadece güzellikler anılır. Oysa ki başını yastığa gömerek, hıçkırıkların duyulmasın diye kendi nefesini kestiğin geceleri, kalbine batan onlarca bıçağı ya da boğazına yerleşen acıyı hatırlamazsın. Ayrılığın ardından asıl hatırlanması gereken ise bir aradayken de biz olmanın da başarılamadığıdır. İşte ayaklarıma beton dökülmüş gibi durduğum yerde dikilirken, gözüme hücum eden yaşların yangınıyla ben de sadece onu ilk gördüğüm anı hatırladım. Üç koca yıl hiç geçmemiş gibi, yüzünün ve teninin her zerresini ezberlememişim gibi, günlerce, gecelerce onu sevmiş, onu beklemiş ve ona ağlamamışım gibi ilk gördüğüm anı hatırladım.

Nilüfer için hayat hiç kolay değildi. Otuz beş yıllık ömrü boyunca sadece Görkem'le olduğu on ay boyunca mutlu olabilmişti. Hepi topu on ay. Ne öncesinde yüzü gülmüştü, ne de sonrasında. Görkem için de durum aynıydı. Nilüfer'i tanıyana kadar mutluymuş rolü yaparak yaşadığını onunla anlamıştı. Çünkü Nilüfer hayatına girince gerçek mutluluğu tatmış, Nilüfer gittikten sonraysa bir daha rol bile yapamamıştı. Bu muhteşem on aydan sonra yaşanan yirmi yıllık mutsuzluk, beklenmedik bir günde bitecekti. Ya da yerini daha büyük bir mutsuzluğa bırakacaktı. Görkem ve Nilüfer seneler sonra tekrar karşılaşmışlardı. Ama çok büyük bir sorun vardı. Görkem'in yanında Nilüfer'in bu hayattaki en yakın arkadaşı vardı. *** "Bilmiyor, değil mi?" diye sordu. Nilüfer ilk anda onun ne demek istediğini anlamadı bile. "Hı?" Güçsüz bir sesle kafasını Görkem'e çevirmek gibi bir hata yaptı. Çok fazla yakınlardı. "Çisil... Bu kadar yakın olmanıza rağmen, beni, yani bizi bilmiyor. Hiç anlatmadın mı?" "Kısmen," dedi robotik bir hızla Nilüfer. "Kimseye detaylı hiçbir şey anlatmadım ben. Lisede bir erkek arkadaşım olduğunu biliyor ama fazla detay bilmiyor." Boğazı acıyarak yutkunurken önüne döndü. Görkem'se hafifçe başını sağa doğru eğmiş, hala onun yüzüne bakıyordu. Aslında Çisil Nilüfer'in Görkem'den sonra hiç erkek arkadaşı olmadığını bildiği için Görkem'in önemine vakıftı. Sadece Görkem'i bu kadar önemli kılan süreci detaylarıyla bilmiyordu. "Ha ama!" diye ekledi aceleyle Nilüfer. Bakışları Çisil'in üstündeydi. Hala çocuklarla konuşuyordu. "Adının Naci olduğunu biliyor. Defterlerimin arasında doğum günümde hediyeye yazdığın notu görmüştü. Hatırlıyor mu bilmiyorum ama... görmüştü." "Hala duruyor yani? Atmadın." "Ne? Neyi? Notu mu?... Tabii ki atmadım! Hiçbir şeyi atmadım."

Hatıraların, gecenin ruhunda kanat çırpması... Geçmişi silinmiş, geleceği ise kimsesizliğe teslim edilmiş bir kadının hayata tutunma mücadelesi... Yıllarca saklı tutulan gerçekleri öğrenme yolunda ilerleyen Sare, kendini bir anda hiç ummadığı olaylar dizisinin içinde bulur. Yıllardır kapalı tuttuğu kalbinin kapıları aralanırken geçmişiyle ilgili anılar da bir bir açığa çıkmaya başlar. Peki, çocukluğu hafızasından silinmiş biri, geleceğe nasıl umutla bakabilir? Aşk, karanlıkta kalan duyguları tamamen aydınlatabilir mi? Gecenin ruhunda yaşanan bir hayatın aşkla can bulan soluğu... "Hepimizin hikâyesi, ruhunu kaybetmiş canavarların elleriyle yazılmıştı."

Birazcık polisiye, birazcık korku, birazcık gerilim ve çokça aşk kokan bir hikayemiz var :) Sevgiler... "Neden hep böyle olur olmaz işlerin içinde buluyorum seni?" "Belki kahramanım olmanı istiyorumdur." "Kahramanın olmak istemiyorum. Kocan olmak istiyorum."

Adana/Kozanlı gözü kara kabadayı Arca Giray Kızılkan... Maddi zorluklar yüzünden üniversite umudu tehlikeye giren Meyil Akyüz... Ak ve Kızılın şarkısında sevda notalarıyla örülen bir senfoni... Yeşilçam'ın destansı aşklarını aratmayan, suç, gerilim, macera, tutku dolu bir mafya&şarkıcı aşkı... Güzelliğini ve muhteşem sesini yaşadığı evden ve üvey baba zulmünden kurtulmak için basamak olarak kullanırken sert kayaya çarpan, mangal yürekli Adanalı'ya tutulan genç bir kızın Türkiye starı olma yolundaki adımları... Acının ve şalgamın diyarı Adana'nın bağrından kopan deli fişek kabadayı Arca'nın, Türkiye'nin en büyük baronu olmak için attığı kanlı adımlar... Dezavantajlı ailelerin, paçayı yırtmak için suça karışmaktan çekinmeyen asi çocukları... 🔥 'Orada hiçlik ve çokluk her zaman peş peşeydi ona göre. Tanıdığı, bildiği her şey kendi zıttıyla muhteşem bir uyum içinde yuvarlanıp gidiyordu. Hiçbir şey yekpare ve kusursuz değildi. Gördüğü en güzel düğün de oradaydı, en feci ölüm de... Uyandığı en parlak, en sarı sabahla uykularını kaçıran en kara mor gece de... Damlardaki cibinliklerin içinde yuvarlandığı en renkli rüyalar da, gözleri açıkken gördüğü kanlı kabuslar da... Hayatın ta kendisi, ömür denen şeyin mayası, insanın özü, kaderin sillesi, feleğin çemberi, Allah'ın tokadı, cennetin meyvesi, dağların kokusu, kızların zarifi ve erkeklerin yiğidi hep bu kaseye benzeyen çukurdan ovanın rahmindeydi.' 🧨 Olumsuz örnek oluşturabilecek davranışlar, argo, şiddet, cinsellik ve suç unsurları içermektedir. 18 yaş üstü için uygundur.🔞

Rüyada keskin, parlak, altından yapılmış güzel bir kılıç görmek; evlat, hak, adalet, menfaat, mal ve mülk, düşman üzerine zafer ve iktidar anlamına gelir. Zenginlik ve güçle tabir edilen iyi bir rüyadır. Herkes böyle bir rüyayla uyanmayı diler. O uyandı. Ve rüyasındaki müjdeyi aramaya koyuldu. ⚔️⚔️⚔️ 3.Kitap olan Savaş Makamı ile devam edeceğiz...