Lucius Malfoy, oğluna fısıldadı. " Hadi Draco, kızı bize ver. " Oğlu ise, babasının dediğine kahkaha atarak yanıt vermişti bile. Lucius Malfoy sinirden kızardı. " Bir seçim yapman gerek, Draco Malfoy. Büyük bir zenginlik, Lord'umuzun yanında bir ünvan, hayal edemeyeceğin kadar şeye şu bulanığı seçmezsin herhalde. " Bu sefer, kızarma sırası Draco Malfoy'daydı. Fakat sonradan babasını konuşturamayacak cevabını buldu, ve söyledi: " Sen, Lucius Malfoy. Yaşamım boyunca bana seçim hakkı tanımadın, beni kendinmiş gibi yönetmenden bıktım! Aptal Lord'unuzun yanında bir ünvan ve zenginlik istemiyorum. Dumbledore haklıydı baba. Yenileceksiniz. Sevgiden yoksun sizler, kaybedeceksiniz. Bana seçimimi mi soruyorsun? Cevabını aldığını sanıyorum. " Lucius Malfoy'un dudakları aralanmıştı, bir kez yutkundu; sonrasında da oğlunun ve bulanığın cisimlenmesini izledi.

Caitlyn is a girl with alot of problems, but when she gets to hear that she's moving to Melbourne, she's hapy. happy to have a new start. happy to leave her past behind. She tries tp forget everyting what was bad about her "old" life. This becomes easier when she meets a very special boy, someone who reallu understands her. A Luke Brooks fanfiction :)

"Kabul et Nora." Sigara kokan nefesini boynumda hissedebiliyordum. Güçlü cazibesine kendimi kaptırmamak için dişlerimi sıkarak: "Asla!" diye bağırdım. Fakat kimi kandırıyordum ki? Eninde sonunda bana sahip olacaktı, o Ash Moore'du.

''Bana bir daha asla yalan söyleme,seni kaybemekten korkuyorum.'' Kahverengi gözleri ihtişam ile parladı.Uzun,ince parmaklarıyla; küçük yüzümü tuttu ve alnını alnıma yaklaştırdı. ''Herşey bitti,mutlu olacağız ve tek bir beden olup,herhangi bir olaya birlikte çözüm bulacağız.'' Gülümsemeye çalıştım,burnumu çektim ve yüzündeki her bir kıvrımı ezberlemeye koyuldum.Parmakları, dudaklarımı okşarken odakalanmak imkansızdı. Birden dudakları,hiç beklemediğim bir anda fısıldadı. ''Öp beni,'' Parmakları,yavaşça çeneme indi. ''Bana gerçek uyuşturucumu ver.'' ΔΔΔΔ Onların aşkını engelleyen önemli bir şey vardı. Uyuşturucu.George,Amy ile olan aşkının şehvetli ve bir o kadarda sürükleyici rüzgarına tutunmaya çalıştı fakat,bir kasırgaya yenik düşüp büyük ve aralarındaki iletişimi derinden etkileyecek bir yalan söyledi. Bu yolda,George ve Amy ilişkilerine bir ara mı vericek,yoksa zoru seçip,tüm bu olanlara göğüsmü gereceklerdi? George,ünlü olmadan önceki bu macerasında,aslında Amy ile hayatında büyük adımlara yer vericek. George ve Amy'nin romantik macerası olan bu romanda,şehvetli ve sürükleyici bölümlere hazır olun! ®Zombigillerden

"Sanırım bu saçmalığa alışıyorum bayım." Karanlık sayılabilecek odada iç çektim. Büyükannemin kırılmaması için başladığım bu deli saçmalığına alışabilirdim. Belki. "Bugün ne anlatacaksın?" "Hep yalnız şarkı söylemekten bıktım. Aslında sevgilimle söylemek isterdim." Karşımdaki görmediğim ve tanımadığım rahip neden anlattıklarımla ilgileniyordu bilmiyordum. Genelde insanları dinlemiş gibi yaparlardı. Ama bu adam beni gerçek anlamda dinliyordu. "Yalnız şarkı söylemeyeceksin." Nereden biliyorsun gibi bir soru sormak gayet mantıklıcaydı ama şu an bulunduğum durum zaten saçma olduğundan soru sormadan buradan gitmeye karar verdim. "Artık gitmeliyim." Sözlerimi bitirip ayağa kalktım. "Her Pazar burada olacak mısın?" Doğruluğundan pek emin olamadığım bir şekilde önemli bir iki sırrımı bilen rahibin sorusunu cevapladım. "Her Pazar." *** Küçük yaşta babasını kaybetmesinin hemen ardından annesinin onu bırakmasıyla, büyükannesinin yanında yaşamaya başlamıştı Valerie. Bizim yaşadığı şeylere rağmen sert ve güçlü kalan kızımız. Güçlü olma konusunda hassastı. Büyükannesinin aşırı isteği üzerine onu kıramayıp kiliseye gittiği günün çıkışında, güçlü olduğuyla ilgili tüm o kafasındaki kalıplaşmış düşünceler sarsılmıştı. Çünkü ilk kez kendinden daha güçlü biriyle karşılaşmıştı. Kendinden daha güçlü olduğuna kendini zorlukla inandırdığı -çünkü sert değil bebek gibi görünüyordu- bu çocuğun en çok gülümsemesini kıskanıyordu. Ve ona yürüyen gülümseme diyordu. Bay yürüyen gülümseme, ya da tam adıyla George Shelley.

Almanya'ya gitmemle hayatımın degismesi, neredeyse ayni anda oldu. Yeni okuluma alısmak bir yana bir de evde beni bekleyen bir cocuk vardi. KUZENİM!

Değişik bir his. Kimsenin yaşamadığı bir gariplik var sanki.. Gözleri.. Adeta ''Elektrik Mavisini'' andırıyordu. Unutamıyordum. Korkuyordum. Üşüyordum. Çok..