Bir Umut düşünün, bir de Mutlu. İkisini birbirine harmanlamak istiyorum karışa karışa... Çikolatayla... "Pasta yesek beraber?" "Ne münasebet canım. Tanımıyorum bile seni. Git kendin ye." Tekrar tekrar önüme geçti. "Ya lütfen sadece şu pastane de seninle pasta yemek istiyorum." "Amaç?" "Yok." "Sebep?" "Yok." "Art niyet?" "Yok." "Sadece bir dilim pasta?" "Evet." "Çikolatalı?" "Her zaman." ~~~ O zaman anlamamıştım Çikolatalı derken aslında benden bahsettiğini... Kitap kapağı, @noksanayaz'a aittir. Canım Yaren'cim sağ olsun çok güzel oldu. Gözünüzü kırpmadan ona başvurabilirsiniz. Tüm hakları bu hırçın yazarın masum ruhunda saklıdır.♥

Kendi çapında bilgisayar korsanlığı yapan genç bir kız ve yardımı yalnızca onda bulabileceğini, hayatının tehlikede olduğunu iddia eden gizemli kullanıcı. Aniden gelen bir mesajla tüm hayatının, değişebileceğine inanmayan kızın hikayesi... Bağlantı kuruluyor... Bağlantı tamam. "Bilinmeyen Kullanıcı" sizinle iletişime geçmek istiyor! Bilinmeyen Kullanıcı : - Hey, benim. Sanırım yardımına ihtiyacım var. - Hayatım büyük bir tehlikede. - Orada mısın?

"Kaçılacak biri miyim? Tahammül edilemeyecek hatta? Hani tahammül görecelidir demiştin ya, ben o söylediğine de inanmıştım. O da yalanmış. Tahammül göreceli falan değilmiş. Bir insan tahammülsüzse herkese göre tahammülsüzmüş. Anneme göre de sana göre de." Karşısındaki adamın kendisine verecek cevabının olmadığına ilk defa şahit oluyordu Şarna. Oysa ki her zaman ne söyleyeceğini iyi bilen biriydi Asaf ona göre. Sorduğu sorular o kadar da zor değildi. "Değilsin." dedi Asaf. Fısıldıyordu ve bunun sebebini konuşmaya zorlanmasına yordu. "Tahammülsüz olan benim, anlıyor musun? Benim hayatım, benim düzenim, benim doğrularım." Bu açıdan değerlendirmemişti Şarna. Hayatı boyunca alışageldiği gibi yine kendini suçlayıcı yargılarda bulunmuş ve Asaf'ın kaçışını bu yargılara bağlamıştı. "Yoksa sen, bu hayatta en tahammül edilebilecek insansın."

İkişer üçer çıktığı basamaklar nihayet tükendiğinde göğsü küçük bir serçe gibi hızla inip yükseliyordu. Fakat tüm bunlara rağmen heyecanı ayaza meydan okuyan bir kardelenden farksızdı. Kahverengi ahşap kapıya uzandığı esnada kapıyı aralayıp ay gibi parlayan yüzüyle ona gülecek olan kadının hayali her zamanki gibi ela gözlerinin önüne serilmişti. Fakat hayal gerçekleşmedi. Kadının terliklerinin parkede çıkardığı o ses adamın kulaklarına ulaşmadı. Birbiri ardına kapıyı döven yumruklar bir karşılık bulamadı. Ay yüzlü kadın, kapıyı açmadı. Ve o gece adam hayata küstü, Kadınsa adama...

Yetişkin içerikli sahneler bulunmaktadır. "Senin seviyorum deyişlerin," dediğimde Mirza'nın kalbimin içine soktuğu bıçak daha çok batmaya başladı. "Senin kurban oluşların..." Bıçak bir kez daha çevrildi. Gözlerimden akan yaşlar yanaklarımda durdu. "Senin uğruma ölüşlerin..." Ona baktım. Gözlerinin içine baktım. "Senin sevdan yalan olabilir." Bıçak durdu. Kalbim durdu. "Ama benim sevdam gerçekti." * 16.01.2021

Annemin saç rengini değiştirir gibi sevgili değiştirmesinden mütevvellit, zilyonuncu kez elimde bavulumla babama postalanmıştım. Bundan önceki okullarımda yaşamış olduğum uyum sorunum ve kabarık disiplin cezalarım yüzümden hiçbir devlet okulu beni kabul etmeyince babam çareyi Ankara'nın uzak ucundaki benim gibi problemli öğrencilerin bol sıfırlı çekler karşılığında kabul edildiği K.Ö.K kolejine yazdırmakta bulmuştu. Ben kim miydim? Elitist kafayla, kibarlıkta nirvanayı zorlayan bir babadan olma, paronayak şizofren bir anneden doğma, çöldeki bahtsız bedevi... Yani bendeniz Ada. Şimdi okulun kapısının önünde bir elimde kitaplarım, diğer elimde tekerlekli bavulum ile yeni hayatıma bakıyordum. Maalesef bu okula giriş var ama çıkış yoktu...

Şakadan zerre anlamayan birine okkalı bir şaka yaparsanız elde edeceğiniz şey yüklü bir para ve birkaç bin fazla tıklanma olmaz. En azından benim öyle olmadı. Yayınlanma tarihi: 14.06.2019

İdil, çok küçük yaşta ailesi tarafından terk edilmiş bir kızdı. Verildiği yurtta da, yurttan ayrıldıktan sonraki hayatında da bu terk edilmişlik onun hayata bakış açısını değiştirmişti. On dokuz yaşına geldiğinde İdil hala hayata karşı sert bariyerler koyan, yaşamaya çalışırken aslında yaşamanın ne olduğunu unutan bir vaziyetteydi. Ancak hayatına girecek olan mucizelerden habersizdi. Çünkü o mucize, Toprak ve sevdiklerinin ta kendisiydi. İdil, Toprak adında bir gençle tanıştığında onun hayatını şekillendireceğini bilemezdi. Çünkü Toprak genç kız için sadece kendi yaşayamadığı mutlu aile tablosunun bir parçasıydı. İdil'in ise o tabloda bir yeri yoktu. Ancak işler Toprak için öyle değildi. Çünkü o, İdil'i de çoktan ailesinden biri yapmıştı ve sadece kendisi değil, arkadaşları da onu bu ailenin bütünleyicisi kabul etmişti. Her şey güzeldi. Ancak hiçbir şey daima güzel süremezdi. Her şeyin başında İdil bir 'tek'ti. Ta ki bir 'ikinci'ye rastlayana dek. Hikayenin sonundaysa İdil, artık hiç kimse değildi. İdil bile değildi. Yine de emin olduğu tek bir şey vardı. O sıradan biriydi. Bir gece ansızın ona çarpan adam da öyle. Fakat hikayeleri, hiç sıradan olmayacaktı. * Her insan bir hazinedir. Yalnızca o hazineye ulaşmak için kalbi kazmak ve ruhun derinliklerine ulaşmak gerekir. 26.06.2019

Uyuşturucu bağımlısı olan bir kız, yatırıldığı psikiyatri merkezinde hayatını değiştirecek genç bir adamla tanışır. 12.04.2021/ Gerilim #1 07.05.2021/ Psikoloji #1 13.02.2023/ Psikoloji #1

Aynı tarihte, on dört eve birer mektup geldi. Gönderen kısmını okuyan herkes şaşkındı. Dört sene önceki kendileri tarafından yollanmıştı bu mektuplar. Bugünkü kendilerine. {01▪07▪2017}genel kurgu {04▪07▪2017}başlangıç {25▪08▪2017}yayınlanış