**

bizim ruhlarımız bir zamanlar beraberdi.

çünkü sevgilim içimizdeki yara yeniden açılacağı günü bekler

Her şey bir kurşunun değil de, bir çift kara gözün kurbanı olmakla başladı. Bedenimde ki değil, ruhumdaki ölü tohumların yeşermesiyle attı nabzım. Ve o günden sonra üzerimdeki çiğ toprağı atıp yaşamaya başladım. "Çünkü burası Veda Caddesi," dedi kara gözlerini, gözlerimin içine mıhlayarak. "Çünkü burada her veda bir merhabayla başlar."

"Onun ölü kalbinin feryadını duyabilen yegâne insandım, o da dahil."

Söylemem gereken bazı şeyler var.

bu muydu seni her gün ağlatan alçak? baksana, kaydı ellerinden ellerin de kaydı senden

The moon blessed us with death, R.

hiçlikle dünya arasında sıkışmış ruhlar, kırılmış kalpler ve yaralı bedenler... 26/11/2014 13:11