Bir bataklığın içinde ruhumu kaybetmeye adım adım yaklaşmamın, Kendi kişiliğimi hiçe sayarcasına ayaklarımın altında ezişimin, Alazlanarak benliğimi yok etmemin hikayesiydi bu. Peki, ben bunları engelleyebilir miydim? Kaybolmaktan kurtulabilir miydim? Yanıp kavrulmamak için... Direnmeliydim. Lâkin bu, iki tarafı keskin bir oktu. Her türlü yanıp kavrulacaktım. ~Alya (Göklerin kızı) . . . Not: Prolog bölümündeki mektup 40.bölümde geçiyor.

Yüsra ; Neşeli, hayalleriyle mutlu olan kendi halinde, feraceli bir kız. Yüsra'nın sıradan hayatı istediği ünüversiteyi kazanmasıyla değişmişti. Feraceli bu hayalperest kızın, Karadeniz kadar hırçın bir genç adamın kalbine düşüşüyle başlamıştı her şey. İkiside bu sevdanın içinde bir anda buldular kendilerini. Genç adam bu sevdaya nasıl tutulduğunu anlamamıştı. Hala kapalı bir kıza nasıl olurda bu kadar delice, bu kadar hızlı vurulabildi anlam veremiyordu...