Ei, ti. Si. Ti. Se chegaches ata aquí é porque tés curiosidade así que deixate levar. Ímosche descubrir un mundo novo, ou quizáis xa o coñezas. Tal vez cho lembremos ca siguinte frase: "á cama non te irás sen saber unha cousa máis". Recordábala? Quizáis non a coñecías? Sexa como sexa, tés moito que aprender, adiántate e disfruta do noso libro.

Grazas por pasaros polo meu perfil, moi ben, se ti non eres gallego debes estar con esta cara "Pero que estará esta muller a decir?" o libro ou poemario vai estar en galego, se hai algun galego por aquí que non vaia pasarse polo libro, eu avisoche, Rosalia de Castro non vai perdonarcho.

#WattpadEnGalego Eduardo Pondal naceu en 1835 na Ponteceso, comarca de Bergantiños. En 1848 instalouse en Santiago para cursar o Bacharelato en Filosofía e, a seguir, a carreira de Medicina. No compostelán Liceo de la Juventud coñecerá a Rosalía, Murguía e Rodríguez Seoane, con quen partillará inquedanzas culturais. No transcurso do Banquete de Conxo (1856), un encontro confraternizador entre artesáns e estudantes, Pondal daríase a coñecer coa lectura dun poema en español titulado "Brindis". No 1860 saiu á luz no Álbum de la Caridad "A campana de Anllóns", o seu primeiro poema en galego. Instalado desde 1861 na súa vila natal e na Coruña, Pondal contactou co hipotético pasado celta da Galiza na tertulia "Cova Céltica". Pondal asumirá entón o papel de "bardo" da nación galega. No ano 1877 saíu do prelo Rumores de los pinos, un conxunto de vinte e un poemas en galego e español que servirá de base a Queixumes dos pinos (1886). Esta obra recupera da versión bilingüe as composicións en galego, inclúe aínda algúns dos poemas en español agora traducidos e coñecerá diversas ampliacións nas edicións seguintes. "Os pinos", xurdido das sucesivas reelaboracións de Rumores de los pinos, conformará o himno galego, con música de Pascual Veiga. A súa escrita, fundamentalmente épica, irá en procura de mitos autóctonos que chamen á colectividade galega para comprometela co seu futuro. O bergantiñán vai cantar as xestas dos heroicos celtas galegos. Xunto coa natureza, a muller configurarase como unha das chaves da súa produción lírica. No plano lingüístico, Pondal procurou a dignificación do idioma fuxindo do estilo populista da época e incorporando diversos cultismos aristocratizantes no léxico e na sintaxe. O trazo máis acusado da súa personalidade literaria foi, sen dúbida, a clara consciencia da dimensión artística da súa obra que o levou a revisar constantemente as súas creacións, mesmo as xa publica

Non fai moito, dinme conta do que a poesía, sobre todo en galego, pode chegar a transmitir a tódalas persoas que sinten o noso idioma e tamén, a todas aquelas que non se pechan a descubrir novos mundos culturais. Daquela, propúxenme comezar a publicar as miñas poesías nesta plataforma, por distintos motivos persoais. Son poemas "informais" que calquera podería escribir, mais eu plasmo nesta "folla"; co único propósito de patrocinar a miña lingua e facela valer máis aló das nosas fronteiras ou que, polo menos, non se perda.

Aquí atoparás textos miúdos que son expulsados do meu corazón e máis da tinta do meu bolígrafo. #WattpadEnGalego

Unas pequeñas indicaciones para aquellas personas que estén interesadas en aprender a hablar gallego. En proceso.

Apoio a iniciativa #wattpad en galego! Disculpen os erros, trátase dun relato escrito no 2015/2016, e non considerei adecuado cambialo.

"Cogí la barca, sola, para exhumar la libertad. De ti solo queda la refracción de un cristal." 1° premio de poesía en el Certamen de Cambados "Mar de letras" 2018.