Jungkook, hayatının son beş yılının tüm anılarını unutur. Jimin ise Jungkook onu tekrar sevmeyeceği için korkuyordur.

"Ben onun küçükken kurtardığı kölesiydim."

Jungkook sadece Jimin'in düğününü planlaması için tutulan bir yabancıydı.

TAMAMLANDI| Lanetli kral, açlıktan, hastalıktan ölen insanlar, büyük savaş, tüm insanlığı tehdit eden büyücüler ve tüm bu karmaşanın içerisinde bir sırrı olan Jimin. Jungkook ile yolları kesiştiğinde ne yapacak? Uyarı: Rahatsız edici sahneler ve karakterler içeriyor. Lütfen hassasiyeti olanlar okumasın.

beni hep aynı yerimden yaralayan o eve yine de döneyim, döneyim istedim. 《28.04.2016》《01.09.2017》

"Odayı acı ile aydınlatabilseydik, şüphesiz çok ihtişamlı bir ateş olurduk." -Ada Limon, Bright Dead Things Sonsuza kadar beraber kalacaklarından adları kadar emin olan Jimin ve Jungkook New York City'ye taşınıp evlendiklerinde sadece 18 yaşındalardı. Dört talihsiz yıldan sonra ayrılmış ve bir daha birbirlerini görmemişlerdi. Tabi bu durum sadece Jimin Jungkook'un fotoğrafçı olarak çalıştığı şirkette manken olarak başlayana kadar sürmüştü. Hikayenin sahibi @eumorious adlı Ao3 kullanıcısıdır. Ben sadece çevirisini yapıyorum. Bu arada hikaye gidişatı biraz angstli, ama hikaye tamamen angst değildir.

jeon jungkook, jimin'in vişneli dudak kreminin tadına bakana kadar hetero olduğuna emin gibiydi. © mattbeoldvan

[Tamamlandı] Bana ilk gülümsediğinde 4 yaşındaydı. Benim gerçeklerle tanıştığım yaştaydı. Annemin ölüsünü gördüğüm yaştaydı. Kaşlarımı çatıp yüzümü ona yaklaştırdığımda bile yüzündeki gülümseme silinmemişti. Başımı eğip ciddi görünmeye çalışarak sordum. -nasıl bana gülümsersin? Ellerini arkada bileştirip yerinde sevimli bir şekilde sallanmaya başladığında gözleriyle kapıdan birinin gelip gelmediğini sürekli kontrol edip duruyordu. Küçük çelimsiz bedeni her an kaçmaya hazır bekliyordu. Bir adım bana yaklaşıp fısıldadığında onun kadar cesur birini gördüğüm için şaşkındım ama sürekli kapıyı kontrol eden gözleri yüzünden cesareti yalnızca bana gibiydi. -Ben senin de kölenim ama sen baban gibi değilsin. Sen iyisin, değil mi? Henüz küçük olduğu için kelimeler ağzından sevimli bir şekilde çıkıyordu ve onunla ilk konuşmamız buydu. Parmağımı dudaklarıma götürerek ona sessiz olmasını işaret ettim ve ince kolundan tutup masanın altına çekiştirdim. Masanın altına gizlendiğimizde aşağıdan hala kapıyı kontrol ediyordu. Kolunu bırakmak istemiyordum ama morluklarından dolayı canını acıtacağımı düşünerek elimi çektiğimde iri gözleri benimkileri bulmuştu. Öncekinden daha sessiz bir şekilde ona cevap verdim. -Sakın kimseye bu dediğinden bahsetme. Başını salladığında elimi korkakça saçlarına götürüp karıştırdım. Karşısındayken ben ondan daha korkaktım. O ise gözlerini kapatmış gülümsemeye devam ediyordu. Benim ailem tarafından sürekli işkence görürken nasıl bana karşı bu kadar rahat olabildiğini çözememiştim ama babamın onun kulübeden çıkmasına izin vermesinden beri uzaktan beni sürekli takip ettiğini farkediyordum. Serçe parmağımı ona uzattığımda merakla bakınca onun da minik serçe parmağını tutup benimkiyle birleştirdim. -Bu günden sonra arkadaşız.

❥ jikook/kookmin Hiç kayan bir yıldıza bakarak göz yaşlarına boğuldunuz mu? Durup dururken, terasınızda oturup çizgi roman okuduğunuz bir anda, kayan bir yıldıza bakıp hüngür hüngür ağladığınız ve "Lütfen beni sevsin." diye yalvardığınız oldu mu? Benim oldu. Hem de her yıldız kaydığında. Sabah aklınızda bir adamla uyandığınız, geceleri bir adama dua ederek uyuyakaldığınız oldu mu? Benim oldu. Hem de onu gördüğüm ilk andan şimdi aldığım nefesin son saniyesine kadar. Her gün. Hiç gülüşüne güldüğünüz bir adam oldu mu? Hiç bir adamın ağlayışına ağladınız mı? Hiç bir adam için ölmek istediniz mi? Hiç aşık oldunuz mu? Direkt soruyla giriş yaptığım için üzgünüm ama anlatacağım şeylerden önce kendinizi sorgulamanızı istedim. Aşkı bilip bilmediğinizi sormanız gerekiyordu kendinize, yoksa anlatacaklarımın hiçbirini hissedemez ve anlayamazdınız. Aşk. Basit bir kelime. Üç harf. Ama otuz üç yıllık hayatım boyunca yaşadığımı hissettiren tek şey, bu üç kelimede saklıydı. Aşk beni büyütmüştü. Aşk beni yaşatmıştı. Aşk beni çok ağlatmıştı. Bunların hepsi onun yüzündendi. Park Jimin, bana aşkı öğretmişti. Beni güldürmüştü. Beni yaşatmıştı. Ve Park Jimin kimseyi ağlatmak istemezdi. Ama beni çok ağlatmıştı. hiraeth: Gal dilinde, geçmişte yaşanılan, artık dönmenin mümkün olmadığı bir yere veyahut ana duyulan özlem.

"Ben karanlığımda boğuluyorum Bay Jung. Işığım olur musunuz?"